Lost in Harry Potter - Vengeance

Stowaways

Met rasse schreden, loopt Voldemort op me af, en duwt nogal ruw mijn kin omhoog. 

'Jij kent sisselspraak? Alecto?' zegt hij, met een van woede vertrokken gezicht. 

Ik staar hem verbijsterd aan, was dat wat het was? 

Is dat waarom iedereen me zo aan staat te kijken. 

'Ik-ik wist het niet, M-meester,' stamel ik. 

Voldemort knijpt zijn ogen iets samen, en het voelt of hij dwars door me heen kijkt. Weifelend doe ik een stap naar achter, en bots tegen iemand aan. 

Teddy. 

Voldemort knijpt zijn ogen tot spleetjes, 'geef mij één goede reden waarom ik Nagini niet op hem af zou sturen,' sist hij. 

'O-omdat- eh-' ik kijk naar mijn vader, 'omdat u hem nog hard nodig zult hebben?' zeg ik voorzichtig. 

Voldemort lacht vreugdeloos, zonder hem aan te kijken richt hij zijn toverstok recht op mijn vader, 'Avada Kedavra!' roept hij. 

Ik wil gillen, maar Teddy slaat zijn hand voor mijn mond, en gooit, voor iemand kan reageren iets op de grond. Meteen word het pikkedonker in de kamer, en ik zie geen hand voor ogen. 

'Duistergruis,' zegt Teddy in mijn oor, 'we moeten weg hier Emma!' 

Tranen stromen over mijn wangen, en met trillende handen haal ik de ketting onder mijn kleren vandaan. Ik hang hem ook om Teddy's nek. 

'Wat doe je?!' roept hij echter, als hij ziet dat ik achteruit draai, in plaats van vooruit. 

'Emma!' maar alles begint te verdwijnen en te vervagen. 

'Wat doen jullie hier!?' snauwt een stem ons toe, 'horen jullie niet op Zweinstein te zitten?' het is Bellatrix. 

'We moesten hierheen komen van de Meester,' zegt Teddy in mijn plaats, en hij trekt me mee naar de voordeur. Net op het moment dat wij die open willen doen, wordt die van de buitenkant al geopend, door mijn vader. 

Meer dan verbaasd blijft hij naar ons staan kijken, 'ik had jullie geloof ik opgedragen in het kasteel te blijven?' zegt hij ijzig. Met een verbeten trek op mijn gezicht, trek ik hem mee terug naar buiten. 

'Je moet terug naar het kasteel, Severus,' zeg ik. 

Hij kijkt me niet-begrijpend aan, 'geef me één goede reden waarom ik dat zou willen doen?' 

'Het is dat, of vermoord worden door je Meester, kies maar,' zegt Teddy. 

Mijn vader reageerde niet. 

'Prima,' zeg ik kribbig, 'dan doen we het hier.' 

Ik pakte de ketting die om mijn nek hing, en deed hem bij mijn vader om voor die kon reageren. Teddy kwam naast me staan, en ook bij hem deed ik de ketting om. Drie keer draaide ik vooruit, en opnieuw, binnen tien minuten, begon alles te vervagen. 

Toen alles weer gewoon was, keken we om ons heen, we stonden in de tuin van de villa, en die zag er behoorlijk verlaten uit. 

'Emma, wat heb je gedaan?' 

Teddy, die weer zichzelf was, keek me aan. Ik keek naast me, mijn vader keek met grote ogen naar de villa, die niet meer was wat hij ooit geweest was. 

'Wat is er gebeurd?' zegt hij, en zet een stap achteruit. 

'Welkom in onze tijd, pap,' zeg ik, en hij kijkt me aan. 

Blijkbaar ben ik weer in mezelf veranderd, want hij kijkt me met grote ogen aan, 'Emma-' hij kijkt ons aan, 'ik had jullie toch verboden naar me toe te komen?!' snauwt hij.