Lost in Harry Potter - Vengeance

A not so Happy Christmas

Verbijsterd kijk ik hem aan. 

Zei hij nu serieus dat ik dacht dat hij zei? 

Zachtjes strijkt hij even met zijn wijsvinger langs mijn wang, en ik voel een rilling door mijn lijf gaan. Mijn hart lijkt compleet vergeten hoe het eigenlijk moet kloppen. En het slaat helemaal op hol, als ik Teddy dichterbij zie komen met zijn gezicht. 

Bijna, bijna raken onze lippen elkaar, als er ineens een klop op de deur klinkt. Meteen trekken we ons terug, en Ginny komt binnen. 

'Komen jullie eten?' vraagt ze vrolijk, terwijl ze ons aankijkt.

'J-ja,' stotter ik als eerste. 

Ze draait zich om, en loopt de kamer uit. Ze laat de deur achter zich open. Ik durf Teddy niet meer aan te kijken, maar hij komt toch weer naar me toelopen, terwijl ik opsta.

'Die heb je dus nog tegoed van me,' zegt hij in mijn oor, voor hij naar beneden loopt. Even blijf ik staan, voor ik achter hem aan loop.

De kinderen zitten blij te kletsen en geinen, aan tafel, terwijl ik stil in mijn eten zit te prikken. Af en toe zie ik Teddy, die tegenover me zit, naar me kijken, en knipogen. 

Zal ik een boontje naar zijn hoofd gooien? Ik wil het eigenlijk wel, maar dan geef ik weer het slechte voorbeeld.

Na het eten mogen de kinderen even tv kijken, en help ik Ginny met de afwas, door voor haar af te drogen.

'Zal ik even koffie en thee zetten?' vraagt Teddy, die de keuken in komt lopen. 

'Graag Teddy,' glimlacht Ginny, die haar handen afdroogt, en daarna naar de huiskamer loopt. 

Teddy leunt tegen het aanrecht, en kijkt me met over elkaar geslagen armen aan, 'heb ik je hoofd weten af te leiden van je ellende?' vraagt hij onschuldig. 

Meteen kijk ik hem aan, maar ik geef geen antwoord. 

Hij glimlacht liefjes, 'nou?' vraagt hij. 

Ik kijk hem aan, 'ik heb andere dingen aan mijn hoofd Teddy,' zeg ik, terwijl ik de borden in de kast zet. 'De hoorzitting, bijvoorbeeld.'

'Uhuh,' zegt Teddy, maar op een toontje waaruit ik kan opmaken dat hij me niet geloofd. 'Waarom ontken je het nog?' vraagt hij, en hij doet een stap mijn kant uit.

'Ik ontken niets,' zeg ik meteen. 

Hij trekt een wenkbrauw op, en kijkt me uitdagend aan, 'werkelijk?' 

Ik negeer hem, en loop langs hem heen naar de huiskamer. 

Bij de deur blijf ik nog even staan, 'áls ik de hoorzitting win, kunnen we dat misschien vieren,' zeg ik. En na die woorden loop ik door naar de kamer. Daar verontschuldig ik me, omdat ik eigenlijk richting bed wil. Ik wil al naar de trap lopen, als Harry me roept. 

Verbaasd draai ik me weer om. 

Hij houdt een brief omhoog, 'ze zijn er snel bij,' zegt hij, 'je hoorzitting is morgen al.'

Wie op het Ministerie kan er niet wachten me te gaan veroordelen tot het een of ander? Met een droge mond knik ik.

'Ik breng je wel,' zegt Harry bemoedigend.

'Mag ik ook m-' begint James. 

'Geen sprake van!' valt Ginny hem meteen in de rede, en ze kijkt haar zoon streng aan. Beteuterd kijkt hij haar aan. 

'Mag ik wel mee?' vraagt Teddy, die met koffie en thee de huiskamer binnen komt lopen.

'Wat mij betreft wel,' is het laatste dat ik Harry hoor zeggen, voor ik de trap op loop on maar bed te gaan. Helaas lig ik nog steeds naar het plafond te staren, als ik hoor hoe de kinderen naar bed gebracht worden. Zachtjes gaat de deur open, en weer dicht, als Teddy ook binnen komt.