Lost in Harry Potter - Vengeance

Hogsmeade

'Em, kom op, slome!' mijn matras deukt in, er is duidelijk iemand op mijn bed gesprongen. 

Slaperig doe ik mijn ogen open, en kijk meteen in het breed grijnzende gezicht van Teddy. 

'Goedemorgen schone slaapster,' zegt hij. 

Ik wrijf mijn ogen uit en kom rechtovereind zitten, 'gast, hoe laat is het?' vraag ik gapend. We zijn nu alweer twee maanden op Zweinstein. 

'Tijd om op te staan, te gaan ontbijten, en dan naar Zweinsveld te gaan,' zegt Teddy vrolijk, hij springt weer van mijn bed af, en trekt de dekens van me af. 

Ik kreun en laat me weer achterover vallen. 

'Nee!' meteen grijpt Teddy me bij mijn handen, en trekt me weer overeind, 'ik moet en zal naar Zonko's Em!' 

Droogjes kijk ik hem aan, 'Teddy, Zweinsveld is nog niet eens open, wat wilde je er nu al gaan doen dan?'

'Dan zijn we er tenminste als eerste!' zegt Teddy, 'kom Emma, please?' 

Ik zucht diep, en stap uit bed, 'oké, prima, maar je gaat mij nu de tijd geven om me te douchen, en aan te kleden, deal?' 

Hij grijnst en knikt. 

'Nou, wegwezen dan!' lachend duw ik hem naar de deur, 'ik zie je zo.'

Even speel ik met het idee er lekker lang over te doen om me aan te kleden, maar ergens vind ik dat ook weer niet helemaal eerlijk, dus probeer ik alles zo snel mogelijk te doen, en ren niet veel later met mijn schoudertas waar een buidel Galjoenen in zitten, naar beneden. 

'We kunnen gaan eten,' ik tik in het voorbij de bank lopen, Teddy even op zijn schouder. Meteen springt hij op, en samen lopen we naar de Grote Zaal om te ontbijten.

'Ik moet echt weer een nieuw moeras hebben,' zegt Teddy, terwijl hij voor zichzelf en mij jus d'orange inschenkt, en een wit bolletje met bacon pakt. 

Ik snap wel waarom, afgelopen woensdag besloot hij dat hij lang genoeg gewacht had met het in de zeik nemen van Vilder, en heeft hij zijn verplaatsbare moeras voor de voeten van Vilder op de grond gegooid. 

Die was op dat moment de leerlingen in de gaten aan het houden.

 Hij is er nooit achter gekomen wie ervoor zorgde dat hij en mevrouw Norks vast kwamen te zitten in dat moeras. Maar de hele school wist in no time de meest gekke verhalen rond te bazuinen. 

Alleen Anderling was natuurlijk slim genoeg om te bedenken dat Teddy weer eens had toegeslagen. Het had hem een hele avond strafwerk opgeleverd. 

'Ik heb die van mij nog steeds,' zeg ik nonchalant, terwijl ik toast met bacon pak.

Langzaamaan komen ook andere leerlingen binnendruppelen. En ik zie ook Cormac binnen komen. We hebben elkaar niet meer gesproken na onze conversatie in de bibliotheek. 

Hij knikt me alleen even toe als hij voorbij komt lopen samen met Nancy. Maar zij keurt ons geen blik waardig, dus die kleine blijk van erkenning gaat aan haar voorbij. 

Uit beleefdheid glimlach ik even. 

'Wat is dat toch tussen jullie?' ik kijk op, en Teddy zit me met een opgetrokken wenkbrauw aan te kijken. 

Ik haal mijn schouders op, 'niets bijzonders, hij sprak me een paar maanden geleden aan in de bibliotheek, dat is alles, sindsdien lijkt hij een stuk vriendelijker.' 

Teddy kijkt langs me heen, naar Cormac's rug, en kijkt bedenkelijk. Maar hij houdt zijn mening voor zich. 

'Kom op Ted, laten we gaan,' zeg ik, ik sta op, drink mijn laatste slok weg, en kijk hem aan. Hij knikt, en volgt mijn voorbeeld. Het blijkt al later te zijn dan we dachten, want buiten staat Vilder de boel alweer in de gaten te houden, en let erop of de mensen die nooit een formulier hebben afgegeven met toestemming dat ze naar Zweinsveld mogen, ook echt in het kasteel blijven.