Lost in Harry Potter - Vengeance

Back to Hogwarts

Gedachteloos zit ik naar de Galjoen te kijken, die ik van mama heb gekregen. 

Teddy en ik zitten met zijn tweetjes, als enige in de Zweinsteinexpress, terug naar Zweinstein om twee weken aan examens voor onze SLIJMBALLEN tegemoet te gaan. 

'Wat heb je?' vraagt Teddy, die even opkijkt van het boek dat hij heeft gekregen van Victoire. 

'Van mama gekregen,' antwoord ik, en laat hem de Galjoen zien, 'hij lijkt normaal, maar dit is hoe mama en papa met elkaar in contact bleven, toen ze niet meer bij elkaar konden zijn.'

'Altijd,' leest Teddy op de zijkant van de munt. 

Ik knik. 

'Wat zou het betekenen?' 

Ik haal mijn schouders op, 'ik ben bang om iets anders op de munt te zetten, ik wil niet dat dit bericht verdwijnt.' 

'Em, je vader is er niet meer, hij zou je niet meer kunnen antwoorden,' zegt Teddy voorzichtig. 

'Ja, dat weet ik,' zeg ik, met mijn ogen weer op de Galjoen gericht, 'maar- nou- gewoon om het een keer gedaan te hebben, zegmaar.' 

Teddy knikt, en pakt zijn boek weer. 'Heb je al toverdranken uit je nieuwe boek kunnen maken?' vraagt hij, terwijl zijn ogen langs de letters in zijn boek glijden.

'We hebben twee maanden geleden onze verjaardag gevierd, wat denk je zelf?' grijns ik. 

Hij schiet in de lach, 'domme vraag. Welke heb je gemaakt?'

'Ik heb Veritaserum weten te maken.' 

Met grote ogen kijkt Teddy me aan, 'dat wil ik zien voor ik het geloof!' zegt hij. 

Ik sta op, pak mijn hutkoffer, maak hem open, en haal er een flacon uit. 

'Hier.' 

Teddy pakt de fles aan, en kijkt er met grote ogen naar, 'hoe lang duurt het om deze te maken?' 

'Een maand,' zeg ik schouderophalend, 'dus ik had alle tijd. Thuis heb ik het begin van Felix Fortunatis staan.' 

Teddy kijkt me aan, 'je bent echt een nerd,' zegt hij lachend, en geeft me mijn waarheidsdrank weer terug. 

'Dank je, nerd,' zeg ik, en geef hem een schopje tegen zijn been, 'hoe is het nu tussen jou en Victoire?' 

Teddy glimlacht, 'wel goed,' zegt hij, een beetje ontwijkend, 'tussen jou en Terrence gaat het beter.' 

Ik snuif, 'you wish, Teddy,' zeg ik plagerig. 

Hij kijkt me aan, 'oh? Is het uit?' 

Ik schud mijn hoofd, 'nee, maar-nou-ik weet het niet...'

'Je bent minder verliefd op hem dan je dacht?' raadt Teddy door. 

'Ted, luister,' zeg ik serieus, en meteen is Teddy dat ook. 

'Harry is bij ons geweest, toen na die aanval bij het stadion, en- nou, hij klaagde over hoofdpijn. Migraine, en dat hij dat nog nooit gehad had. Hij vroeg aan mij, of ik misschien dacht dat Voldemort terug was. Hij vertelde me dat toen hij veertien was, er iets soortgelijks gebeurd was tijdens het kampioenschap Zwerkbal, en dat datzelfde jaar Voldemort terugkeerde. Het was geen fraai verhaal. Ik- Ted, wat nou als Voldemort Dooddoeners aan het werven is? Zonder dat de rest van de tovergemeenschap het weet? Wat nou als hij al een heel leger aan het optrommelen is, terwijl hij zich nog steeds voordoet als dood? Zelfs Terrence leek het vergezocht, omdat alle mensen die iets te maken hadden met die avond bij het stadion, en zeker degene met Duistere Tekens, opgepakt zijn, en in Azkaban zitten.' 

Teddy kijkt me aan, 'Em-' 

'Nee luister nou, ik en Terrence hadden bedacht folders te verspreiden, om zelf ook een leger op de been te zetten, zodat we niet weerloos zijn, mocht Voldemort toch toeslaan. Maar Terrence heeft nog niets gedaan. Ik heb nog geen folder gezien.' 

Ik sla mijn armen over elkaar, 'zelf kon ik het niet doen, want ik mag buiten school nog niet toveren, en ik weigerde om het aan Sirius of mama te vragen, je weet hoe ze zouden reageren als ze zouden weten dat ik hiermee bezig ben. En omdat Terrence voor het Ministerie werkt, en dus connecties heeft, dacht ik dat hij me wel zou kunnen helpen. Nou, dat had ik verkeerd gedacht.' 

Teddy kijkt me bedachtzaam aan, 'wat nou als ik je help?' vraagt hij. 

Ik kijk hem aan, 'wat, zou je dat doen?' 

'Emma, wij hebben Voldemort met beide ogen gezien. Ik geloof je, als je bang bent dat Voldemort al een plan in werking aan het stellen is. We gaan nu naar Zweinstein, daar kunnen we die folders met een spreuk kopiëren, en ronddelen.' 

Dankbaar kijk ik hem aan, 'je bent de beste.'

'Dat weet ik,' grijnst hij.

'Emma! Teddy!' we worden omhelst, als we op het station van Zweinsveld aankomen. 

Pas als we losgelaten worden, zien we dat het Melissa was. 

Helena en Olivia staan bij haar, en kijken ons blij aan. 

'Ik ben zo blij dat jullie er weer zijn!' roept Melissa opgewonden, 'we hebben jullie gemist! Iedereen heeft jullie gemist! Nou, op Zwadderich na natuurlijk.' 

We lachen, en lopen naar de koets die voor ons klaarstaat. Het is een raar idee dat ik weer eventjes terug kom naar de plek waar ik toch het liefste ben. 

'Jullie willen niet weten hoe zenuwachtig alle vijfdejaars zijn,' zegt Helena, 'er zijn allerlei rare drankjes in omloop, en veren die het antwoord op vragen al kennen enzo. De leraren zijn er druk mee al die handeltjes de kop in te drukken. Kate, uit Ravenklauw, is afgelopen week flauw gevallen tijdens Transfiguratie, puur omdat ze bang was één van de spreuken niet goed onder de knie te krijgen. Ze heeft een dag op de ziekenzaal gelegen. Oh, en Cormac is betrapt met zo'n voorschrijfveer.' 

Even kijken Teddy en ik elkaar aan, we hebben blijkbaar een boel gemist. Met een schok blijf ik staan, als we bij de koets aankomen. 

Verbaasd draait Teddy zich om, 'Em? Is er iets mis?'

Ik wijs naar de koets, 'de-de Terzielers,' stamel ik. 

Teddy glimlacht, 'je ziet ze weer?' zegt hij opgelucht. 

Maar zijn gezicht betrekt, als ik langzaam mijn hoofd schud.