Lost in Harry Potter - Vengeance

Son-in-law

Severus P.o.V

Ik haatte het die weerwolf gelijk te moeten geven. 

Zacht loopt hij voor me uit de trap af, naar beneden. 

Hoe krijgt hij het voor elkaar zo zachtjes te doen? 

Hij moest niet denken dat ik hem de touwtjes in handen liet houden! 

Dus als we bij de deur komen, loop ik voor hem uit, en doe hem open. Even werpt Vaalhaar me een blik toe, maar hij loopt zonder een woord te zeggen langs me heen naar buiten.

Eenmaal buiten het smeedijzeren hek, kijkt hij me aan. 

'Waar wil je heen?' vraagt hij.

'Ik dacht dat je een plan had toen je me duidelijk maakte dat we dit het beste samen kunnen doen,' zeg ik cynisch.

'Ik improviseer graag, dat zou je nu toch onderhand moeten weten, Severus,' zegt hij. 

Waarom noemt hij me bij mijn naam? Hij heeft me altijd bij mijn achternaam genoemd, en ik vond hem te minderwaardig hem bij zijn voornaam te noemen. 

Waarom doet hij zo normaal, terwijl ik nog steeds niets van hem wilt weten? Probeert hij me te paaien?

Ik voel zijn hand op mijn schouder, maar voor ik kan reageren, verdwijnen we in het niets. 

Op een open plek komen we tevoorschijn, en ik kijk om me heen. Deze plek ken ik helemaal niet. In het donker kan ik een waterval horen klateren, en ik zie de reflectie van de maan in het meer waar de waterval uitkomt. 

'Waar zijn w-' als ik me omdraai heeft Vaalhaar de tent al opgezet, hij steekt zijn hoofd naar buiten. 

'Een plek waar ik ook ben geweest met je dochter,' zegt hij.

Ik loop naar binnen, en zie dat het vuur aan is. De tent is gezellig, en hier en daar zie ik accenten die alleen mijn dochter aangebracht kan hebben. 

Zoals een verse bos bloemen op tafel. Lelies, besef ik me vaagjes.

'De lelies waren mijn idee,' hoor ik Vaalhaar zeggen. 'Vanwege haar naam.' Voegt hij eraan toe. 'Wil je thee?'

'Ja,' ik ga op de bank zitten, en zie een boek liggen. 

Inferno. Lees ik op de voorkant. 

Dat is een boek dat ik helemaal niet ken. In een impuls pak ik het, en lees de achterkant.

'Geschreven door een Dreuzel.'

Ik kijk op, Vaalhaar houdt me een kop thee voor, die ik aanpak. 

'Het is één van haar lievelingsboeken,' glimlacht Vaalhaar, maar ik zie de pijn in zijn ogen, als hij aan mijn dochter denkt. 

'Ze heeft me er wel eens een stukje uit voorgelezen, maar ik ben te ongeduldig, ik kon mijn aandacht er niet bijhouden.'

Dat klinkt als jou.

'Daar heb ik nu spijt van.'

Ik kijk over het randje van mijn theekopje naar de weerwolf. 

Hij ziet er, zoals hij van zijn thee zit te drinken, niet bedreigend uit. Is dat wat mijn dochter ook heeft gezien?

Er valt een stilte. En ik kan zien hoe in gedachten verzonken Vaalhaar is. Zou hij aan haar denken?

'Ze verdient je niet,' zeg ik echter, in plaats van te vragen waar de weerwolf aan denkt. Meteen kijkt hij op, met een gepijnigde blik in zijn ogen. 

'Dat weet ik ook wel!' snauwt hij.

'Je bent geen goed persoon, Vaalhaar.'

Hij staat op, gefrustreerd. 

'Luister eens Severus, ik wéét wat ik allemaal heb gedaan, oké! Dat heb ik Emma ook al meer dan eens verteld! Als deze oorlog voorbij is, ben je waarschijnlijk gewoon van me af!'

'Dat hoop ik wel.'

Hij kijkt me recht aan, 'ik loop niet weg voor mijn verleden, Severus.'

Dat was een steek onder water, en ik sta op. 

'Durf dat te herhalen,' zeg ik zacht en dreigend.

Hij komt voor me staan, 'ik, loop niet weg voor mijn verleden,' herhaalt hij, zacht, en uitdagend. 'Maar jou zonden werden je toch ook vergeven? Door Robin?'

Ik voel een steek in mijn hart als hij haar naam noemt. 

Robin... Ik geloof niet dat er ooit nog iemand anders komt van wie ik zoveel kan houden.

'Wat jij voor Robin voelt, voel ik voor je dochter,' dringt Vaalhaars stem tot me door, en ik kijk op. 

Hij leunt tegen de eettafel, en kijkt me aan. Maar ik zie geen vijandelijke blik, of dreigende blik. 

Als ik al iets zie, is het begrip.

'De pijn van het verlies,' hij legt een hand op zijn hartstreek, 'ik weet hoe je je voelt. En al wil je dat niet van me aannemen-'

Ik draai me om, en loop naar één van de twee bedden. 

Met een ruk trek ik het gordijn eromheen dicht, en sluit me af. 

Ik haat het om die weerwolf gelijk te moeten geven.