Lost in Harry Potter - Vengeance

Vacation

A/N Wat een brainfart van een hoofdstuk was dit om te schrijven xD Ik ben wel blij dat hij lekker luchtig is :) 

--------------------------------------------- 

Ik lag in de zon, in de achtertuin, en keek tussen mijn vingers door naar de zon. 

Het was heerlijk weer. 

De afgelopen dagen was ik bijna dagelijks naar het St. Holisto's geweest, waar Terrence nog steeds lag. 

Hij was alweer bij, hoewel hij er nog steeds bleek uitzag. Vandaag had ik echter niet zoveel zin om te gaan. 

De Ochtendprofeet had met geen woord meer geroerd over de aanval op Azkaban, en ergens had ik het idee dat Romeo daar iets mee te maken had. 

Teddy en ik hadden bijna elke dag wel contact gehad. Was het niet via onze uilen, dan was hij bij mij te vinden, of ik bij hem. Op dagen dat ik niet bij hem was, kon ik me voorstellen dat hij bij Victoire was, hoewel hij me ervan verzekerd had, dat ze geen stelletje waren. 

Ondertussen begon ik me steeds meer af te vragen hoe verliefd ik eigenlijk was op Terrence. Ik bedoel, hij was lief, en attent, maar buiten dat hadden we niet zoveel gemeen. Hij was minstens nóg voorzichtiger geworden door de hele aanval op Azkaban, en weigerde nu helemaal naar me te luisteren, toen ik hem vertelde wat Teddy bedacht had. 

'Ik wil niet dat je daaraan mee gaat doen, Emma!' had hij gezegd, een tikje te fel, want meteen daarna was hij nogal gaan hoesten. 

'Ik ben zestien Terrence,' had ik geprotesteerd, maar hij wilde het niet horen. 

Boos waren we uit elkaar gegaan.

Ik speel met de Galjoen van mama, terwijl ik in gedachten verzonken naar de lucht lig te kijken. 

'Em!' er verschijnt een hoofd boven me, en ik glimlach, 'hey Ted.' 

Meteen komt hij naast me liggen, en kijkt ook omhoog, 'verveel je je?'

'Stierlijk.'

'Ja, ik ook.'

Ik draai mijn hoofd, en kijk hem aan, 'ik lag te denken hè, als Marcel het niet wilt doen, zouden wij het misschien kunnen doen?' 

Hij kijkt mij ook aan, 'ja, op zich,' zegt hij. 

'Of we vragen Professor Perkamentus wél om hulp? Stel ik voor, 'we hebben toch testobjecten enzo nodig. We hebben best veel geleerd bij hem.' 

'Ik heb ook niet gezegd dat dat niet zo is,' zegt Teddy. 

Ik kijk hem wijselijk aan, 'ik quote: "Ik wil leren verlammen, ik wil leren ontwapenen, ik wil een schild kunnen opwerpen als dat nodig is!".' 

Teddy rolt op zijn buik, en komt met zijn hoofd boven dat van mij hangen, 'waarom onthouden meisjes alle stomme dingen die wij jongens zeggen?' vraagt hij, en kijkt me aan. 

Ik schiet in de lach, 'daar zijn we voor Teddy,' zegt ik, 'om jullie eraan te herinneren dat jullie soms domme dingen zeggen.' 

Hij poked me in mijn zij, 'waar kijk jij naar uit? Aankomend jaar?'

'Nonverbale spreuken en Verdwijnselen.'

'Dat had ik moeten weten,' grijnst Teddy. 

'Alles dat kan helpen bij wat er gaat gebeuren, Ted,' glimlach ik, en ik tik hem even liefjes tegen zijn wang, aangezien hij nog steeds boven me hangt. 'Je blokt mijn zon.'

'Nou en?'

'Ted.'

'Ja?' hij kijkt me liefelijk aan, ik geef hem een duw, en hij zakt door zijn armen recht in het gras. 

Lachend ga ik overeind zitten. 

'Die krijg je terug Sneep!' roept Teddy, en hij komt al overeind. Maar voor hij bij me is, ben ik al weggerend van hem. 

'Moet je me eerst te pakken zien krijgen Lupos!' roep ik.

Helaas voor mij, is Teddy langer, én atletischer door het Zwerkballen, dus haalt hij me in no time in. 

Al rennend draai ik me om, en voel dan hoe zijn lijf op dat van mij valt, opnieuw in het gras.

'HEBBES!' roept hij triomfantelijk, en wrijft een hand vol gras in mijn gezicht. Ik slaak een kreet, en spartel met mijn handen en voeten. Mijn handen om al het gras uit mijn gezicht te wrijven, en mijn benen in een waardeloze poging zijn zware lijf van dat van mij af te krijgen. 

'Jij koe!' roep ik lachend, 'ga van me af!' 

'Nee, ik geloof dat ik wel lekker lig zo,' zegt Teddy uitdagend, en hij wiebelt even met zijn wenkbrauwen. 

Met één opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan, 'wát?' Meteen lijkt hij te beseffen wat hij heeft gezegd, want ik zie zijn gezicht rood kleuren. 

'O-oh ik- ik bedoelde het natuurlijk niet op die manier Em!' roept hij meteen, en trekt me overeind. In het overeind komen, trek ik gras mee uit de grond, en zodra we weer op onze benen staan, duw ik dat in zijn gezicht.

'Komen jullie eten!?' hoor ik mama roepen. Lachend loop ik naar haar toe, terwijl ik achter me Teddy sputterende geluiden hoor maken.