Headache

2.7K 130 21
                                    


Nadat Teddy weer weg is, zit ik een beetje besluiteloos achter mijn bureau. 

Ik weet dat ik nog een heleboel opstellen moet maken, onder andere voor Verweer tegen de Zwarte Kunsten en Dreuzelkunde, maar mijn hoofd staat er niet helemaal naar. 

Dus besluit ik weer naar benden te gaan om eerst wat te drinken te pakken. Ik loop net langs de huiskamer, als ik Harry zie zitten. 

Hij zit met mama en Sirius te praten, en het lijkt een behoorlijk serieus gesprek. Ik besluit te blijven staan. 

'-Al een paar dagen migraine,' hoor ik Harry zeggen. 

'Misschien krijg je griep,' hoor ik mama zeggen, 'ik krijg ook wel eens-' ze stopt abrupt met praten, en al gauw hoor ik Harry weer praten; 

'Nee Robin, dit is geen gewone migraine. Ik bedoel, het is sowieso de eerste keer dat ik überhaupt migraine héb.' 

Ik hoor iemand opstaan, en weglopen. 

Dan komen de voetstappen weer terug. Ik hoor iets ritselen, 'heeft het misschien hiermee te maken?' hoor ik Sirius vragen. 

Even blijft het stil. 

'Misschien,' zucht Harry uiteindelijk, 'maar ik wil niet geloven dat het echt zo zou kúnnen zijn. Er staat heel duidelijk bij geschreven dat er twee of drie mensen opgepakt zijn die met een Duister Teken rondliepen. Die zitten nu in Azkaban.' 

Dit moet over het stuk in de krant staan. Maar- ik heb alleen het leugenachtige deel van Rita Pulpers gelezen. 

Over arrestaties had ik nog niks gelezen... 

'Dus ik ga er vanuit dat alles wel weer rustig zal gaan worden,' gaat Harry verder. Ik bijt op mijn lip, hier had Terrence me nog niets over verteld. Niet dat ik hem daar de kans toe had gegeven. Ik loop naar de keuken, en trek de koelkast open. 

Voor de verandering besluit ik een glas melk voor mezelf in te schenken, en loop opnieuw langs de kamer. Maar deze keer word ik gezien. 

'Emma!' Het is Harry die me roept, en ik kijk hem aan. 

'Hm?'

'Kom even zitten alsjeblieft,' zegt hij. 

Een tikje beduusd loop ik de kamer binnen, en achter de stoel van mama blijf ik staan, 'wat is er?'

'Wat denk jij? Is Hij terug?' Harry wijst op de foto op de voorpagina van de Ochtendprofeet.

Even kijk ik naar de foto, die ik haat, en haal dan mijn schouders op. 

'Wees eerlijk,' zegt mijn moeder. 

'Hoe zou ik het moeten weten?' zeg ik, 'alleen maar omdat ik daar was?' ik wijs op de foto, 'ik vergeet die avond het liefst zo snel mogelijk weer!' 

'Op mijn veertiende, was ik met de familie Wemel op het kampioenschap Zwerkbal,' vertelt Harry, 's' avonds, zijn er Dooddoeners verschenen, die de hele boel op zijn kop zette. Diezelfde avond, verscheen het Duistere Teken boven het veld,' hij zet zijn vinger op het Duistere Teken op de foto, 'datzelfde jaar, heb ik gezien hoe hij weer terugkeerde, hoe hij weer een lichaam kreeg. Mijn moeders bescherming deed hem niets meer, omdat mijn bloed nu door zijn aderen stroomt.' 

Ik kijk hem aan, ik kende het verhaal maar half, en ik begrijp waarom, het klinkt walgelijk. 

Maar opnieuw haal ik mijn schouders op, 'ik weet het echt niet,' zeg ik, 'als hij al terug is, kan ik me voorstellen dat hij zou doen of hij nog dood is, gewoon om ons op het verkeerde been te zetten.'

'Zie je wel?' zegt Harry, en hij kijkt Sirius aan, 'dat zei ik toch?' 

Sirius kijkt mij aan, 'Emma, mag ik voorstellen dat je verder gaat met je huiswerk?' zegt hij, 'dit zijn niet echt gesprekken voor vijftienjarigen.'

'Daar dacht je anders anders over toen ik vijftien was!' zegt Harry, 'ik wil dat ze blijft!' 

'Ik wil best blijven, maar punt één heb ik nog veel huiswerk, en punt twee kan ik hier niet echt iets in bijdragen,' ik maak een vaag gebaar naar de krant, 'want nogmaals, ik vergeet het het liefst zo snel mogelijk weer.' 

Met die woorden draai ik me om, en loop terug naar boven. 

Daar ga ik achter mijn bureau zitten, met mijn handen in het haar. Zou het kunnen dat hij allang terug is? En dat hij zich gewoon echt dood houdt? Maar dat doen de Dooddoeners die hij dan heeft meegenomen duidelijk niet, want als de Dooddoeners zich aan het vermenigvuldigen zijn, loopt de rest van de tovergemeenschap flink op hem achter wat betreft het rekruteren van een leger. 

Er moet toch iets zijn wat we kunnen doen om ervoor te kunnen zorgen dat we op hem inlopen wat betreft mensen die aan onze kant staan? 

Zou ik dat aan Terrence kunnen vragen? Zou hij dat doen? Ik bijt op mijn lip, en pak perkament, een veer en inkt. 

Ik kan er alleen maar achter komen door het hem te vragen.

Als ik uitgeschreven ben, bekijk ik het resultaat;

Terrence,

Ik schrijf je om je iets te vragen. Vandaag, nadat je weg bent gegaan, zag ik dat Harry bij ons was, en hij vroeg aan me, of ik dacht dat Voldemort teruggekeerd was. Natuurlijk weet ik dat niet zeker, en ik wil gisteravond het liefste zo snel mogelijk vergeten. (ook al was ik blij dat jij bij me was) Maar, stel nou dat hij wél teruggekeerd is? Dan is hij al Dooddoeners aan het rekruteren. En wij? De "gewone" tovergemeenschap? Wat moeten wij, als blijkt dat zijn leger een te grote overmacht is? Misschien haalt hij ook wel tovenaars uit andere landen...

Wat zou jij doen? Me helpen om tovenaars die aan de goede kant willen strijden proberen bijeen te roepen? Zich te verenigen tegen een mogelijk gevecht tussen Voldemort en zijn Dooddoeners? Zo ja, beantwoord dan zo snel mogelijk mijn brief, dan kunnen we misschien een plan van aanpak maken.

Lieve groet, Emma-Lily.

Het moest er maar mee door. De brief was niet perfect, maar als ik alles en detail zou moeten uitleggen, werd het misschien wel een brief van minimaal twee pagina's, en omdat ik nog genoeg te schrijven had aan mijn huiswerk, zag ik dat niet bepaald zitten. 

Ik haalde Orion, en maakte de brief vast aan zijn poot, 'deze moet naar Terrence maatje,' zeg ik, terwijl ik de uil even onder zijn snavel krauwel, voor ik hem naar het raam breng. 

Ik kijk hem na tot hij een klein stipje is en langzaam verdwijnt. 

Harry is nu niet meer de enige met hoofdpijn. 

Ik voel het zelf ook opkomen. 

Wat een rotzooi hebben Teddy en ik ervan gemaakt. 

Maar als ik dat een beetje goed kan maken door dit te doen... ik hoop dat het genoeg is. 

En niet alleen voor de hele tovergemeenschap.

Maar ook voor je geweten, Sneep.


Lost in Harry Potter - VengeanceWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu