Lost in Harry Potter - Vengeance

Sixth year

'Sneep!' 

Verveeld kijk ik op. Ik lig met mijn hoofd op Teddy's knie, en hij zit in één van zijn nieuwe schoolboeken te lezen. Ook hij kijkt op bij het horen van de stem. 

We zitten in de Zweinsteinexpress. Melissa, die ook in de coupé zit, zit met een opgetrokken wenkbrauw te kijken naar Cormac, die weer eens besloten heeft zijn gezicht te laten zien. 

'Wat moet je Kingston?' zeg ik, en ik gooi de glazen bol die ik van mama heb gekregen in de lucht om hem ook weer op te vangen. Hij lijkt niet stuk te kunnen, hoe vaak ik hem ook per ongeluk laat vallen. 

Cormac leunt tegen de deurpost, 'heb je het niet gehoord?'

'Wat zou ik gehoord moeten hebben?'

'Ze zijn je vriendje aan een onderzoek aan het onderwerpen,' zegt Cormac, en hij slaat zijn armen over elkaar. 

Meteen schiet in recht overeind, 'wát?' 

'Oh, heb je nu wel interesse?' Cormac kijkt verveeld naar zijn nagels. 

Ik moet de neiging de gazen bol tegen zijn hoofd te smijten sterk onderdrukken, en ik ga weer liggen, 'als je toch poep praat, loop dan door alsjeblieft.' 

Maar in plaats daarvan gaat Cormac naast Melissa zitten. 

'Daar zit al iemand,' informeert Teddy hem droogjes. 

'Wie, je onzichtbare vriendinnetje?' vraagt Cormac sarcastisch. Teddy kijkt hem boos aan, en wilt tegen hem ingaan. 

'Mijn oom vertelde dat ze denken dat Terrence de vleugel van de Dooddoeners niet goed genoeg heeft laten bewaken,' zegt Cormac, die daarmee meteen Teddy voor is. 'En het duurde te lang voor er hulp kwam voor hem.'

'Daar kan hij niets aan doen!' zeg ik, feller dan ik bedoel, 'hij is het slachtoffer geworden van een brute aanval! Die, might I add, al eens eerder plaats gevonden heeft,' ik kijk hem chagrijnig aan. 

'En jij denkt niet dat dat met opzet is? Om mensen angst aan te jagen?' Cormac kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. 

Langzaam ga ik opnieuw overeind zitten, 'ja,' zeg ik, 'ja, dat was precies wat ik daarmee bedoelde te zeggen.' 

Hoe kan dit? Cormac hoort een irritant joch te zijn, maar hij heeft ze wel allemaal op een rijtje, zo klinkt het. 

'Maar daar heeft Terrence niets mee te maken!' snauw ik erachteraan. 

'Weet je dat zeker?' vraagt Cormac, 'hij was de enige op die vleugel, naar ik heb begrepen. Eén van mijn moeders broers werkt er, en hij is er met kleerscheuren vanaf gekomen. De enige die zo zwaargewond was, was Terrence, vind je dat niet vreemd?'

Melissa en Teddy kijken Cormac niet-begrijpend aan. 

Ik sta op, 'probeer je te suggereren dat Terrence die aanval ingezet heeft?' vraag ik boos, en dreigend. 

Cormac glimlacht, en gaat ook staan, hij buigt zich iets naar me toe, 'dat is precies wat ik suggereer,' zegt hij zacht, en ik hoor een vlaag van een triomfantelijke ondertoon in zijn stem, voor hij zich omdraait en wegloopt. 

Ik kijk Melissa en Teddy even aan. Maar beide zeggen ze niks. Ik ga weer zitten, en trek mijn benen op. 

Niet goed wetende wat ik moet met het commentaar van Cormac.

'Trek je niks van hem aan Em,' zegt Teddy, en hij legt zijn boek weg. 'Trouwens, de hele vakantie is er niks gebeurd.'

'Als Zijn Dooddoeners echt terug waren geweest, hadden ze echt wel iets meer gedaan, denk je niet?' mengt ook Melissa zich in het gesprek.