Lost in Harry Potter - Vengeance

How the hell did this happen!?

'Te-Teddy, ik stel voor dat je weer draait,' zeg ik langzaam tegen Teddy, terwijl ik de in levende lijve voor me staande Severus Sneep aankijk. 

Die knijpt zijn ogen samen, en kijkt ons aan. 

'Wat doen jullie uit bed?' vraagt hij ijzig. 

Hij heeft geen idee, echt geen idee. 

Naast me voel ik Teddy onder zijn trui voelen, 'we eh-kwamen net uit de bibliotheek toen we- die twee tegenkwamen,' legt hij uit. 

'De avondklok is een uur geleden al gegaan, dan ben je geacht in je bed te liggen!' snauwt Severus, en hij kijkt ons boos aan, 'twee leerlingen uit bed! Ik zou jullie van school moeten sturen!' 

Dat zou geen zin hebben, want we komen niet echt uit deze tijd...pap. 

Even kijken Teddy en ik elkaar aan, en het is duidelijk dat hij hetzelfde denkt als ik. 

'Jullie hebben je gewaad niet eens aan! In welke afdeling zitten jullie eigenlijk?' hij slaat zijn armen over elkaar, en kijkt ons minachtend aan. 

En wauw, die voel ik. 

'Huffelpuf,' zegt Teddy. 

'Dat verklaart een boel,' is het nogal koelbloedige antwoord. 

Nu begin ik kribbig te worden, 'we gaan al,' zeg ik, een tikje kil, en ik trek Teddy met me mee naar beneden. 

Als we weer op de gang staan, duw ik Teddy tegen de muur. 'Wow! Hé wat is er met jou?' sist hij, zo zacht mogelijk. 

'Waar heb je die Tijdverdrijver vandaan?' sis ik, net zo zacht. 

In het donker zie ik Teddy zijn mond open en ook weer dicht doen. 

'Hoe is het mogelijk, dat mijn vader daar in levende lijve voor ons stond, Teddy?' ga ik door, 'waar heb je hem vandaan?'

Teddy bijt op zijn lip, en pakt mijn beide handen. 

'Em, het spijt me,' zegt hij, en het klinkt oprecht, 'ik- eh- ik heb hem van Harry's bureau gepakt, toen ik in een weekend een dagje met hem mee mocht naar zijn werk.' 

Een minuut lang kijk ik hem nogal ongelovig aan, dat meent hij toch niet serieus? 

Dit kan niet... 

'Heb je er ooit bij stilgestaan dat Harry een Schouwer is?' vraag ik nu. 

'Ja dûh, waarom denk je dat ik meeg-' 

'Heb je er dan ook aan gedacht dat hij die Tijdverdrijver misschien afgepakt zou kunnen hebben van een ex-dooddoener die de duistere zijde nog niet helemaal heeft los kunnen laten?!' snauw ik nu boos. 

Langzaam maar zeker begint het besef bij Teddy door te dringen, dat hij echt iets heel stoms gedaan heeft. 

Na opnieuw een stilte, zucht hij diep, 'en wat doen we nu?'

'Wat dacht je van teruggaan en Harry die Tijdverdrijver teruggeven?' ik sla mijn armen over elkaar en kijk hem aan. Teddy pakt de ketting, en hangt hem opnieuw om onze nek. 

Hij wilt aan de zandloper draaien, maar die werkt niet meer. 

'Geweldig!' zeg ik, mijn handen in de lucht gooiend, als Teddy het voor de derde keer vruchteloos probeert. 

'Dit is echt perfect!'

'We moeten weg,' zegt Teddy, 'voor die twee weer komen.' 

Ik ben nog steeds te boos om te reageren, en dus besluit Teddy voor ons beide.