Lost in Harry Potter - Vengeance

Bad news

Ik werd wakker met de geur van gebakken eitjes en bacon. 

Slaperig kwam ik overeind, en wreef mijn ogen uit. 

Pas na een half uur was ik wat mezelf betreft wakker genoeg om naar beneden te gaan. 

Voor de verandering had ik mijn haar in een vlecht gedaan. 

'Je bent wakker,' mijn moeder komt naar me toe lopen, en geeft me een zoen. Ze glundert helemaal, en ik kijk haar even met een opgetrokken wenkbrauw aan. 

'Eh-jij ook goedemorgen mam, ik ben al even wakker,' zeg ik, en ga aan tafel zitten. 

Sirius zit de Ochtendprofeet te lezen, en zegt niets. 

'Jij ook goedemorgen, Sirius,' zeg ik, en schenk koffie in voor mezelf. 

'Hm,' is het enige antwoord dat ik krijg. 

'Lieverd, zou je je krant niet even wegdoen?' zegt mama, die ook aan tafel komt zitten, en haar toast besmeerd met jam. 

Sirius doet wat hem gezegd word, en schenkt ook koffie in, 'we moeten je iets vertellen, Emma,' zegt hij, en hij glimlacht. Mijn moeder knikt bevestigend. 

'Het zou wel kunnen dat je ervan schrikt lieverd,' zegt ze, en kijkt me aan. Ze kijkt Sirius even aan, maar die geeft een bemoedigend knikje. 

Ik kijk van de een naar de ander, het lijkt me sterk dat Sirius haar over de Amortentia heeft vertelde, dan zou ze nu al weg gegaan zijn. 

'Liefje-' zegt mama voorzichtig, 'we- eh- we verwachten een kindje.' 

Na die woorden valt er een stilte. Eentje waarin ik hen beide aankijk, dit menen ze toch niet serieus? Maar ze blijven me wel serieus aankijken. 

'W-wat?' stamel ik dan ook uiteindelijk. 

'Je krijgt een broertje of zusje,' zegt Sirius. 

Ik kijk hem aan, en ik dacht nog wel dat hij slim was? 

'Mam-' begin ik, maar wat zou ik moeten zeggen? Dat ze het kindje weg moet laten halen omdat ze onder invloed is van een toverdrank? Dat gelooft ze nooit. Niet in de staat waarin ze verkeert. 

Zonder nog een woord te zeggen sta ik op, en ren naar boven. Daar gooi ik mijn kastdeur open. 

Zo vlug ik kan glijd ik met mijn vinger langs de flesjes tegengif die ik heb gemaakt. Maar hij is weg, hij staat niet meer op de plank. Krampachtig probeer ik me te bedenken waar ik hem voor het laatst gezien heb. 

'Zoek je deze?' geschrokken kijk ik op. Sirius staat tegen mijn deurpost geleund, en heeft een flesje waar een zilveren substantie inzit in zijn hand. 

Ik kijk hem aan. 

Hij komt ongevraagd naar binnen, en sluit de deur. 

'Je hebt niet echt moeite gedaan om te verhullen dat je beneden in de kelder bent geweest,' verklaart hij, chips op de grond, blikken eten verschoven. Ik heb het gedaan om je moeder te helpen. Als ik niets gedaan zou hebben, zou ze zichzelf de liefde nooit meer hebben gegund, dat snap je toch wel?' 

Zonder waarschuwing te geven, richt ik mijn toverstok tussen zijn ogen, 'geef dat flesje aan mij,' zeg ik, en steek mijn hand uit. 

Sirius glimlacht, 'wat kan een vijftienjarige nou tegen mij beginnen?' glimlacht hij, 'Emma, probeer het te begrijpen, alsjebl-'

'Wat ik begrijp, is dat je mama alleen maar voor jezelf wilt! Je bent een egoïst, Sirius!' snauw ik. 'Heb je enig idee wat je je op je hals hebt gehaald nu jullie een kindje krijgen?!'