Lost in Harry Potter - Vengeance

Dangerous Game

Fenrir P.o.V

Mijn ogen zijn wel gewend aan het donker. Maar ik weet dat die van Severus dat niet zijn, en die zit op dat moment met zijn rug tegen die van mij aan. 

Handen gebonden. We kunnen geen kant op. 

Met name Severus kan geen kant uit. Hij zit over niet al te lange tijd met een volwassen weerwolf vast in een te kleine kelder. Ik ben mijn gevoel voor tijd kwijt. 

Hoe lang zitten we hier nu al?

De stilte in de ruimte voelt drukkend. Het lijkt of we beide zitten te wachten op de ramp die gaat plaatsvinden, als Severus de kelder niet uit is voor ik ga transformeren.

Tegelijk kijken we op, als er een geluid klinkt.

Mijn hart maakt een sprong als ik Emma naar beneden zie komen lopen.

'Hey,' zegt ze zacht.

Severus kijkt haar aan, 'waar ben je mee bezig?' vraagt hij.

Emma geeft geen antwoord, maar maakt in plaats daarvan onze boeien los. 

Ze duwt me een flesje in handen, 'doe me een plezier, en drink dit, ik heb er niet zo de behoefte aan een wees te worden,' zegt ze, en meteen besef ik me dat het Wolfsworteldrank moet zijn. 

Ze weet dat ik die drank haat. Maar ze zei me het spel mee te spelen, toch? 

Dus sla ik in één keer de inhoud van het flesje achterover. Het is nog net zo goor als vroeger.

'Pa,' Emma houdt hem zijn toverstok voor, 'mocht het nodig zijn, kun je hem hiermee op afstand houden. Ik ga er vanuit dat je wel een paar nuttige spreuken kent?'

'Emma, wat ben je aan het doen?' Severus pakt de stok aan, maar grijpt zijn dochters hand, en hij ziet er niet uit alsof hij haar los gaat laten voor ze antwoord heeft gegeven.

'Het spel meespelen,' zegt ze, 'net als jullie.'

'Leg me uit hoe dit meespelen is?' zegt Severus. 'Waarom ben je alleen? Waarom vertrouwen ze je?'

Emma legt haar hand op die van haar vader, 'omdat ik Terrence onder invloed van de Imperiusvloek heb, pap,' zegt ze.

'Wat?' flap ik eruit.

Glimlachend kijkt ze me aan, 'ik had hem vrij makkelijk overmeesterd, nadat we vertrokken, en toen heb ik hem vervloekt. 

Hij heeft de andere Dooddoeners hier ervan overtuigd dat hij míj onder invloed van de Imperius heeft, en er op die manier voor zorgt dat ik met de Dooddoeners mee werk.'

Daar weten zowel ik als Severus even helemaal niets op te zeggen. Ze heeft Terrence om haar mooie vingertje gewonden alsof hij een marionet is. 

'Ik heb de schade gezien die je hebt aangericht,' Emma kijkt me aan. Er is iets veranderd in haar ogen, ik kan alleen niet zo goed thuisbrengen wat. 

Hoewel ik zeker weet dat het niet te maken heeft met een eventuele Imperiusvloek die haar onder controle heeft.

'Ik ga niet mijn excuses aanbieden, Em,' zeg ik, 'ze verdienen het, voor wat ze allemaal-'

'Dank je Fen,' ze glimlacht. Maar die glimlach bereikt haar ogen niet. Het is deze hele plek, die doet iets met haar, en ik haat het nu al.

Ze staat op en draait zich om, 'oh,' ze draait zich om, 'pap, je hoeft niet te proberen het glas weg te toveren, want ik heb er een onbreekbare spreuk op losgelaten. Het moet allemaal natuurlijk wel zo echt mogelijk lijken. Als jullie kunnen ontsnappen, laat ik het jullie weten.' 

Met die woorden laat ze ons weer alleen. We horen boven de deur dichtvallen, en opnieuw zitten we samen in het donker. 

Alleen deze keer hebben we bewegingsmogelijkheden. Maar geen van ons lijkt de behoefte te voelen om daar gebruik van te maken, en we blijven rug tegen rug zitten.

'Ze speelt een gevaarlijk spel,' zegt Severus uiteindelijk.

'Ik denk dat zij degene is die gered moet worden,' zeg ik, 'zoals het eigenlijk plan was.'

Severus geeft geen antwoord.

'Jij zag het ook, of niet?' vraag ik.

'Wat?'

'In haar ogen.'

'Oh. Dat.'

'Deze plek is niet goed voor haar,' zeg ik grimmig.

'Deze plek is sowieso niet goed,' zegt Severus, 'niet alleen voor Emma.'

Daar moet ik hem gelijk in geven, en een tijdlang zitten we zwijgend rug tegen rug. 

Ik kijk uit het raam, en op het moment dat de maan zijn zilveren stralen door het kleine raampje weet te persen, staan we beide, tegelijk, zonder woorden, op. Alsof we beide weten dat het tijd is.

Voor hem om zich klaar te maken voor de verdediging, en voor mij om me klaar te maken voor de pijn die zijn spreuken me gaan opleveren.