Lost in Harry Potter - Vengeance

It's just my job

?? – P.O.V

Ik bekeek mezelf in de spiegel, en een bleek gezicht keek terug. Ik moest het toegeven, ik herkende mezelf bijna niet meer.

Met een diepe zucht, pakte ik het flesje van de wasbak, en gooide wat water in mijn gezicht. 

Morgen, hield ik mezelf voor, ik moest wachten tot morgen. 

Dat was tenslotte de afspraak die ik gemaakt had met hem. Voor nu, was het het beste als ik een plek kon vinden waar ik kon slapen. 

Misschien de Lekke Ketel.

Ik loop het openbare toilet uit, steek de donkere straat over, terwijl het opnieuw langzaam begint te sneeuwen. 

We hebben een strenge winter dit jaar... 

Terwijl het belletje klinkt, klop ik wat sneeuwvlokken van mijn jack, en loop naar binnen.

'Oh, hallo,' zegt Tom de waard, 'wat kan ik voor u betekenen,' hij glimlacht. 

Logisch, we kennen elkaar. 

'Ik wil graag een kamer Tom,' glimlach ik, en duw hem een paar Galjoenen in zijn handen, 'reken maar niet op mij met het ontbijt.'

'Prima, prima,' knikt Tom, en hij pakt een sleutel die hij aan me geeft. Ik steek even mijn hand op, als dank, en loop de trap op naar de aangewezen kamer. Het nummer staat op de sleutel, en als ik binnen ben, laat ik me op het bed zakken.

In het donker staar ik voor me uit, denkend aan wat ik morgen moet doen. 

Met een geïrriteerde zucht laat ik me achterover op bed vallen. Het enige probleem morgen is dat ik te maken ga krijgen met hen. 

Niet dat ze veel kunnen beginnen tegen mij, maar ze beginnen me behoorlijk op de zenuwen te werken. Ik trek mijn tas op bed, en haal er een kleine spiegel uit. Maar ik zie niet mezelf. 

Zo te zien, ziet alles ín de spiegel er rustig uit. 

Als dat het morgen ook is, heb ik hopelijk niet al te veel moeite met ze.

Even zucht ik diep, voor ik mijn ogen sluit, en in slaap val.

Het is me veel te vroeg naar mijn zin, als ik opsta de volgende morgen. Ik duik even snel onder de douche, en nadat ik me heb aangekleed loop ik de kou in. 

Met mijn handen diep in mijn zakken gestoken, loop ik richting het St. Holisto's, waar mijn job zal plaatsvinden. 

Ik kijk even links en rechts, voor ik de grote straat over ren, en bij een kil uitziende etalage sta. 

Als ik binnen ben gelaten, loop ik meteen naar de receptie, 'ik ben hier voor zaken betreft het Ministerie,' glimlach ik, naar het meisje dat me te woord staat. 

Ze glimlacht terug, en wijst naar de trap. Ik heb vrijbrief door te lopen. 

Nu kan het beginnen. Rustig loop ik de trap op, en duik de eerste de beste toilet binnen die ik kan vinden. De dikke tas laat ik van mijn schouder glijden, en ik pas daardoor bijna niet meer ik het hokje. 

Maar ik zal wel moeten.

Ik haal het flesje tevoorschijn, en pak uit mijn andere zak een klein glazen buisje. 

Er zit maar één enkele, lichte haar in. 

Ik verstijf, als ik iemand binnen hoor komen, en zo zacht mogelijk laat ik de haar in het flesje glijden. Stijfjes blijf ik staan. Net zolang tot ik diegene naast me hoor doortrekken, en het toilet hoor verlaten.