Lost in Harry Potter - Vengeance

Unexpected Visitors

Stilletjes sta ik in de ketel met Wolfsworteldrank te roeren. 

Papa is nog steeds niet thuis, en het ontbijt dat ik voor hem gemaakt heb, staat in de keuken te verpieteren. Natuurlijk mag ik het hem niet kwalijk nemen dat hij er nog niet is, aangezien hij blijkbaar zijn taak voor Romeo goed wilt doen. 

Maar jammer vind ik het natuurlijk wel. Ik ben blij met de tijd die we gehad hebben, samen. Maar, ik moet ook weer terug naar Zweinstein.

Ik voel de Galjoen, die ik voor de vorm even heb "geleend" van papa, gloeien. Even glimlach ik, en pak hem erbij.

Goedemorgen schoonheid, hoe is het met je?

Teddy en ik hebben contact via de munt sinds ik hier ben. 

Hier gaat alles goed, en met jou? En de Potters? 

Ik heb hem niet verteld over alles wat ik gisteren te weten ben gekomen, over de moord op Dennis en Sirius. Maar, voor een groot deel is de Galjoen daar natuurlijk ook te klein voor. Het is zoveel dat ik erover zou willen zeggen, dat krijg ik nooit allemaal op de Galjoen.

Ik kijk op, als ik de voordeur open hoor gaan.

'Hey,' zeg ik, als papa binnenkomt. 

Meteen ploft hij op zijn stoel, en sluit zijn ogen. Zonder antwoord te geven. 

Zou mama dit soort momenten ook moeilijk gevonden hebben? 

Met een schuin hoofd kijk ik hem even aan, voor ik besluit naar de bank te lopen, de deken die daarop ligt te pakken, en die over hem heen te leggen. Hij ademt rustig in en uit, dus hij is gewoon meteen in slaap gevallen bij thuiskomst. 

Meteen loop ik door naar de keuken, en gooi het inmiddels koud geworden ontbijt in de prullenbak, ik fix wel wat avondeten voor hem, als hij straks weer wakker wordt. Als ik terug kom in de huiskamer, heb ik een leesboek onder mijn arm, en ga met opgetrokken knieën op mijn stoel zitten lezen. 

Zachtjes zet ik de radio aan, en kan een beetje ontspannen.

Pas als ik aan het koken ben, komt papa ineens in de deuropening staan, met over elkaar geslagen armen leunt hij tegen de deurpost, en kijkt me aan. 

Ik kijk hem aan, 'je ziet eruit alsof je me iets wilt vragen,' zeg ik, terwijl ik aardappels in een pan gooi.

'We krijgen eters,' zegt papa. 

Verbaasd kijk ik hem aan, 'oh? En wie dan wel, als ik mag vragen?' 

Even lijkt hij te twijfelen, of hij het me wel wilt vertellen. 

'Twee oude vrienden,' zegt hij dan.

'Mag ik hun namen ook weten?' vraag ik, terwijl ik de aardappels weer naar me toetrek, om er meer te schillen.

'Narcissa en Lucius.'

Fronsend kijk ik hem aan, en meteen denk ik weer aan het moment dat Teddy en ik per ongeluk in het verleden terecht kwamen. 

Toen we vastzaten in Villa Malfidus, was het Narcissa die ervoor zorgde dat ik niet gemarteld zou gaan worden. 

'Zij zijn toch Dooddoeners?' vraag ik, denkend aan dat moment. 

Hoezeer Narcissa het op dat moment ook voor me opnam, feit blijft dat hun huis de verblijfplaats was van Voldemort.

Ik gooi half in gedachten verzonken een aardappel bij de rest in de pan, en kijk papa aan, 'waar heeft Vold-'

Meteen duwt hij zijn hand voor mijn mond, en schudt waarschuwend zijn hoofd, 'zijn naam is weer taboe Emma,' zegt hij. 

Ik kijk hem aan, dat meent hij toch niet?