Lost in Harry Potter - Vengeance

Prisoners life

'Ja, wakker worden schone slapers!'

Ik kreun luid, en gooi mijn kussen over mijn hoofd, wie heeft het lef zo vroeg naast mijn bed herrie te gaan staan maken? 

Het kussen word weggetrokken, 'wakker worden zei ik, tenzij je geen eten wilt.' Zegt een stem dicht bij mijn oor. 

Geschrokken ga ik overeind zitten, en zie Terrence met een zelfingenomen glimlach op zijn gezicht naar me kijken. 

'Serieus?' zeg ik, een tikje chagrijnig, terwijl ik over mijn oor wrijf. 

Teddy komt ook langzaam overeind. 'Hoe laat is het?' gaapt hij. 

'Het is half zeven,' glimlacht Terrance, 'tijd om te ontbijten.' 

Ik gaap en rek me uit, 'half zeven? Jezus.' 

Ik klim het bed uit, en trek mijn schoenen aan. 

'Heb je nou jezelf aan ons toegewezen?' zegt Teddy, als we over de gang lopen. 

'Heb je daar iets op tegen dan?' vraagt Terrence, niet onvriendelijk. 

Teddy haalt zijn schouders op, 'met zoveel schouwers onder je, kan ik me niet voorstellen dat wij nou zulke boeiende gevangenen zijn.' 

'Met zoveel dooddoeners in jullie midden, kun je beter blij zijn met mij in je buurt,' geeft Terrence hem terug, en Teddy geeft geen antwoord. Opnieuw stappen we de lift in. Ik gaap nog een keer, en leun tegen de zijkant van de lift met gesloten ogen. 

'Te lang herrie lopen schoppen gisterenavond?' vraagt Terrence liefjes. 

Ik doe één oog open en kijk hem aan, hoe kom je daarbij?'

'Nachtwakers. Blijkbaar hebben er gevangenen over jullie geklaagd.'

'Nadat we op ons donder kregen van één van hen, zijn we gaan slapen, mind you,' zegt Teddy, met over elkaar geslagen armen. Hij lijkt nog steeds niet in zijn beste humeur. 

De lift stopt, en we kijken recht in een grote eetzaal. Terrence loopt ons naar het buffet, en gaat ons voor in het pakken van een dienblad. Even kijken Teddy en ik elkaar aan, maar volgen dan zijn voorbeeld. Ik pak net een chocoladebroodje, als ik ineens een warme adem in mijn nek voel. 

Geïrriteerd draai ik me om, en kijk recht in twee gele ogen die me, nou, nogal verlekkerd aankijken, kan ik wel zeggen. 

'Jouw geur komt me bekend voor,' gromt de man, terwijl ik een stap achteruit zet. 

'Vaalhaar!' Terrence komt beschermend voor me staan, 'laat dat!' hij wijst naar een eetgedeelte waar eten ligt, dat er verdacht veel uitziet als rauw. 

'V-Vaalhaar?' stamel ik. 

'Ja, hij is een weerwolf, ik zou uit zijn buurt blijven,' zegt Terrence, 'ben je oké?' 

Ik knik, en pak een glas pompoensap. Maar Teddy en ik kijken nog wel even om naar de weerwolf, die een bord pakt en er hompen vlees op smijt. Terrence is al aan één van de tafels gaan zitten, en zit met over elkaar geslagen benen de zaal te scannen. 

Ik ga naast hem zitten, 'waarom ben je eigenlijk schouwer geworden? Ik bedoel, behalve dat er zo nu en dan iets illegaals gevonden word, is er niet zoveel meer te schouwen, zou ik denken.'

'Dat zal je verbazen,' Terrence draait zich naar me toe, 'ondergronds gebeurd er nog steeds erg veel. Zoals bijvoorbeeld die Tijdverdrijver van jullie. We zijn er nog niet achter wie die geproduceerd heeft, maar we hebben de hele lading in beslag kunnen nemen van een heksje in London,' hij kijkt ons even aan, 'nou- bíjna alle Tijdverdrijvers dan.'