Lost in Harry Potter - Vengeance

Birthday boy

'Wat voor dag is het vandaag?' vraag ik, terwijl we door de regen ploeteren, naar de volgende kampeerplek.

'Woensdag.'

'Ik bedoel welke datum.'

'Dertig april geloof ik.'

Zie je wel. Ik wist het wel. 

'We moeten ergens een uil zien te vinden,' zeg ik. 

Fenrir draait zich om, en kijkt me verbaasd aan, zijn haar plakt aan zijn gezicht, net als dat van mij, 'en waar heb je een uil voor nodig?' vraagt hij. 

Ik veeg een paar haren uit mijn gezicht, 'ik moet wat versturen, dûh.' 

Fenrir trekt een wenkbrauw op, 'wat moet je versturen dan?'

'Ik-eh- een cadeautje,' zeg ik ontwijkend.

'En wie is de gelukkige ontvanger?'

Ik ontwijk zijn blik, en wrijf met mijn hand over mijn arm, 'Teddy.'

'Je gaat je ex-vriendje een cadeautje sturen? Hebben ze je toch op je hoofd laten vallen als baby?'

'Ik heb het hem beloofd, Fenrir,' zeg ik timide, 'en ik kan een belofte niet verbreken.'

'O, dat kun je best,' zegt Fenrir, 'maar je kiest er zelf voor om dat niet te doen. Er is niemand die tegen je zegt dat jij hem nog iets verschuldigd bent, behalve jijzelf.' 

Ik begin het steeds meer te haten als hij gelijk heeft. 

Hij drukt me met mijn neus op de feiten, en soms kan dat nogal pijnlijk zijn. 

'Waar heeft die jongen jou in Godsnaam aan verdiend, dat vraag ik me af,' Fenrir draait zich om, en loopt verder. 

Ik loop achter hem aan, 'hij- nou, hij is een vriend.'

'Laat me niet lachen Emma.'

Die voldoening ben ik ook niet van plan hem te geven, dus geef ik geen antwoord, en blijf gewoon achter hem aanlopen naar de plek die hij blijkbaar in gedachten heeft. 

'Waar zijn we?' vraag ik zo luchtig mogelijk,' even wrijf ik over mijn hoofd, er begint een hoofdpijn op te komen, 'duurt het nog lang voor we er zijn Fenrir? Ik heb koppijn.'

'We zijn er bijna,' hoor ik hem zeggen, en hij loopt een klein paadje in. 

'Als jij hier al es bent geweest hè,' zeg ik, 'kan Jeweetwel ons dan niet ook makkelijk vinden? Als hij weet waar hij ons moet zoeken?'

Hij draait zich half om, en kijkt me aan, 'wat bazel je n-' 

Hij houdt zijn mond, en ik kijk hem vragend aan. 

Tot mijn verbazing steekt hij zijn hand uit, en legt die even tegen mijn voorhoofd. 

'Emma, je hebt koorts,' zegt hij.

'Wat? Nee joh, ik heb alleen een beetje hoofdpijn,' wuif ik het weg, 'kom, doorlopen, hoe sneller we er zijn, hoe beter,' ik loop langs hem heen, en ga hem voor over het smalle paadje. 

Ziek, echt niet. 

'Ik ben nooit ziek Fenrir,' voeg ik eraan toe, voor ik voel dat ik door mijn benen zak. 

Maar ik raak de grond niet.

'Wees nou eens niet zo eigenwijs,' tot mijn verbazing heeft Fenrir me opgetild.

'Ik voel me niet ziek,' blijf ik volhouden.

'Maar dat ben je wel.' 

Hij duwt wat vegetatie opzij, en er komt een open plek tevoorschijn.