SERİN (askıda)

Bölüm 99

Sabah gözlerimi araladığımda Abay yerde oturmuş, kafasını yatağıma koymuş, dikkatlice beni izliyordu. Onu öyle dalmış biçimde görünce yerimde doğruldum.

'' Sen hiç uyumadın mı ? ''

'' Hazırlan, okula geç kalacağız ''

Arabayla dayımların apartmanının önüne geldiğimizde Abay üniformalarını giymek için eve çıkmış bense arabada bekliyordum. Sabah uyanıp, onu beni izlerken gördüğümde ne kadar utansam da çaktırmamaya çalıştım. Sabaha kadar orada öylece bana mı bakmıştı.. İşte bu çok kötüydü.. Çünkü ben mal gibi uyuyordum.. Allah'ım inşallah izlememiştir beni diye kendi kendime saçmalarken Adalia ve Abay arabaya bindiler.

'' Günaydın..''

'' Günaydın ''

Okula girdiğimizde  Adalia ile duvar kenarında oturmaya başlamıştık. Abay'sa yine kendi arkadaşlarının yanına gitmişti.

'' Selam kızlar '' diyerek yanımıza geldi Gamze.

'' Selam ''

'' Sezen gelmedi mi ? ''

'' Daha yeni geldik bizde '' diye söze atladı Adalia. Okul bahçesi yavaşça dolmaya başladığında Sezen'de nihayet gelmişti.

'' Sezen ya.. bi şey sormam lazım sana..''

'' Neyle ilgili ? '' dedi Gamze'ye dönerek.

'' Tabi ki matematik ! Kafam basmıyo kızım..''

'' Okul çıkışına kal anlatırım sana olur mu ? '' Gamze ilk tereddüt etsede kafa salladı.O sırada , önümden geçen çocukla dik dik bakıştığımda çocuğun kim olduğunu  hatırlamaya çalışıyordum...

Bu çocuk.. Ali çıkışa geldiği zaman iş attığım çocuktu.. Beşiktaş marşı söyleyip disipline giden.. Ve tabi minibüse binip ortada bıraktığım.. İsmini hala hatırlamıyordum. Çocukta beni tanımış olacak ki yönünü değiştirip yanıma doğru yürümeye başladı.

''  Vay vay vay... Kimler burdaymış '' diyip yanıma dikilmişti.

'' Ne istiyorsun ? '' deyip dik dik bakmaya başladım..

'' Sen ne istediğimi biliyorsun.. '' dedi . Dalga geçermiş gibi sırıtıyordu.

'' Gider misin başımızdan Efken '' diye söze atladı Sezen. Efken mi ? Çocuğun ismi Efken miymiş..? Niye hatırlamadığım belli.

'' Bizim halletmemiz gereken bi mesele vardıda .. Değil mi güzellik ? '' deyip bana doğru eğildi. Haksız olduğumu biliyordum. El mahkum , mahçup bir şekilde kafa sallamakla yetindim.

Efkense başbaşa bu meseleyi halletmek için hafifçe kolumdan tutup kaldırdı. O sıra ne olduğunu anlamadan başka bir el çocuğun elini bir hamleyle indirdi. İkimizde ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk ki, Abay'ı yanı başımda gördüm..

'' Hayırdır ? '' diyerek beni kolumdan çekip diğer tarafına aldı. Kızlarda şok olmuştu ve büyük bir gerginliğin çıkacağını sezmiş bir şekilde korku dolu gözlerle bakıyorlardı.

'' Bir şey yok sadece..'' cümlemi tamamlamama kalmadan,

'' Sana hayırdır lan '' diye Efken diklenmeye başlamıştı.  Cidden okulun kabadayısı mı sanıyordu bu aptal kendini ? O panikle Abay'ın bileğinden sıkı sıkı tutuyordum.

'' Efken gitsen iyi olacak...'' diye Sezen söze atlamıştı ki Abay çocuğun boğazına yapıştığı gibi duvara yasladı. Adalia çığlık atıyordu..

'' Abi dur... bırak ! '' bütün kızlar Abay'la Efken'i ayırmaya çalışıyorlardı.. Abay o kadar sinirliydi ki çocuğun boğazını var gücüyle sıkıyor, Efken'se nefessizlikten kızarmaya başlıyordu. Mehmet'le Ceyhun bahçe kapısından girer girmez ayırmak için koştuklarında , Abay'ı var güçleriyle tutmaya çalışıyorlardı. Efken , Abay'ın ellerinden kurtuldu ve bu fırsattan yararlanarak yumruk attığında ben sadece çığlık atıyordum. Tek ben değil bütün kızlar kargaşaya karışmıştı. Abay, Mehmet ve Ceyhun'u itip çocuğa tekrar yapışıp, yumruklamaya başladı. Tanımadığım birkaç çocukta işin içine girmiş fakat kimse Abay'ı Efken'in üstünden alamıyordu. Adalia ağlamaya başladı..