SERİN (askıda)

Bölüm 113

(Arkadaşlar öncelikle kusura bakmayın,  haftanın altı günü çalışıyordum ve yazmaya fırsatım olmadı . Ayrıca yeni bir hikayenin taslağını oluşturmakla meşguldüm. Serin' e gelirsek, daha sık bölüm eklemeye özen göstereceğim  Her şey bir bir gün yüzüne çıkacak. Normalde hikayede ayrıntıya önem veririm. Zaman dilimi olarak en fazla ''ay '' olarak atlatmışımdır fakat ilerleyen bölümlerden hızlandırıp, bir seneyi atlatacağım. Çünkü Abay ve Serin'in arasında iki yaş var ve Abay üniversiteli oluyor. Serin için 2 yıl uzun bir süre olabilir ama ben bunu bizim için o kadar uzun yapmayacağım . Öpüldünüz . Sevgileeeer ) Umarım beğenirsiniz .

'' Kalemini , silgini aldın mı ? ''

'' Evet.''

'' Giriş belgeni ? ''

'' Aldım. ''

'' Kimliğini ? ''

'' Aldım..''

'' Tamam çıkalım hadi. '' Özhan, Abay'ı kısa bir sorguya çektikten sonra sınav için yola koyulmuşlardı. Adalia'da abisini yalnız bırakmamak için onlarla yola koyulmuştu.

'' Acele etme, soruları anlayarak oku. ''

'' Baba tamam sen abimden daha da heyecanlısın.'' dedi Adalia. Bi süre sonra, sınav için girilecek okula nihayet gelmişlerdi. Adalia kalabalığı görünce,

'' Vay canına..'' diye istemsizce bir tepki verdi. Herkes okulun kapısında bekliyordu. Özhan, arabayı bir kenara çekti ve hepsi arabadan indiler.

'' Daha yarım saat var '' dedi Adalia. Herkes kapının açılmasını bekliyordu. Bütün veliler telaşlıydı çünkü çocuklarının geleceği bu sınava bağlıydı. Aslında Özhan , Abay ve Adalia, Türkiye'deki sınav sistemini biliyorlardı fakat bu kalabalığı görünce hepsi kısa süreliğine afallamıştı.

Sınava on beş dakika vardı ve görevliler nihayet kapıları açmıştı. Bütün öğrenciler anne babalarıyla vedalaşıp, binaya girmek için sıraya dizilmişlerdi.

'' Hakkında hayırlısı oğlum '' deyip Abay'a sarıldı Özhan.

'' Biz seni burada bekliyoruz abicim '' dedi Adalia. Özhan, giden oğlunun arkasından öylece bakıyordu.

'' Gözüm korktu valla '' dedi Adalia . İkisi birden arabaya geçip oturduklarında, geri sayım başlamıştı bile. Bu esnada, Serin odasında sabırsızca dolanıyordu. Bugün, Abay ve çoğu arkadaşının üniversite sınavlarına gireceğini biliyordu. Bir süre sonra dayanamayıp, Adalia'yı aradı.

'' Efendim Serin ? ''

'' Naptınız ? ''

'' Abim girdi şimdi. Bizde arabada bekliyoruz babamla. ''

'' Abay nasıldı ? Telaşlı mıydı ? ''

'' Yoo biz daha telaşlıyız valla görsen nasıl kalabalık burası..''

'' Bana haber ver çıkınca..''

'' Tamam veririm, merak etme. '' deyip telefonları kapatmışlardı.

Özhan arabada gazetesini okusada, bir türlü okuduğunu anlayamıyordu. Aklı Abay'daydı. Üffleyip gazetesini katladı.

'' Acıktın mı ? '' dedi

'' Tost yedik ama , dondurmaya hayır demem '' dedi Adalia. Arabanın karşısındaki marketi gösteriyordu.

'' Tamam in bakalım '' dedi Özhan. Arabayı kitlediğinde, bahçede oluşan kargaşayı ve sesleri duydular. Okul bahçesinin parmaklıklarından merakla baktıklarında, bi kız öğrencinin fenalaşıp, dışarı çıkartıldığını gördüler. Kızın anne babası telaşla koşuyorlardı. Geleceğinin mahvolmasına mı üzülsünler, yoksa kızlarının o perişan haline mi ?