SERİN (askıda)

Bölüm 101

Öncelikle Abaycılar ve Aliciler olarak ikiye ayrılmış bir okuyucu kitlem var . Eleştiriye ve yorumlara her zaman açığım ama son zamanlarda bana emrivaki bir şekilde '' Eğer Ali'yle olmazsa daha da okumam , bu ne ya ? '' tarzı yorumlar geliyor. Benim hikayemi okumamakla tehdit etmek neyin nesi ? Ben kimseye zaten zorla okuyacaksınız diye dayatmıyorum ki. Beğenen okuyor. Senin istediğin gibi yazmadıysam okumazsın olur biter çünkü bu benim hikayem ! İkinci olarakta Abay ve Serin ilişkisindeki eleştiriler. Bunun doğru olmadığını savunup tekrardan Ali'ye yönlendirmem gerektiğini yazıyorlar. Wattpatte '' Ensest'' ilişkiymiş, insanın ahlakın uymayacak yığınla hikaye ve anlatım biçimi var ve gelip benim bu çalıkuşundan hallice olan hikayemi yadırgıyorsunuz... Her neyse iyi okumalar. Ben geri kalan okuyucu kitlem için yazmaya devam edeceğim. Şimdiden herkese teşekkürler.. Seviliyorsunuz.

Sabah , apartmanın önüne gelip taksiden indiğimizde, Adalia'yı aradım.

'' Okul için biraz erken değil mi Serin ? '' Uykudan uyanmıştı.

'' Teyzemler ne biliyor ? ''

'' Abimin arkadaşında kaldığını, senin de konuşmak için yanına gittiğini söylemek zorunda kaldım.. Dönüşte bize gelecekler bekleme dedim teyzem merak etmesin diye ''

Abay telefonu elimden alıp,

'' Aşağıdayız, kapıyı aç.''

Asansörden indiğimizde Adalia, kapıda bekliyordu. Abay'ı karşısında görünce boynuna atıldı. İçeri geçtiğimizde,

'' Dayım burada mı ? ''

'' Hayır.. Dün Selen'i bırakmaya çıkmıştı , Aynur teyzeye '' Beni beklemeyin yatın uyuyun''  dedi . Abay odasına çıkmıştı bile.

'' Siz naptınız..? ''  Yaptıklarımız gözümün önünden geçince felaket bir şekilde utanç duygusu hissettim..

'' Şey.. Konuştuk işte.. Yani hallolmadı henüz bir şey '' deyip konuyu değiştirdim.

'' Eve geçsem iyi olacak. Sende giyin.. Okul bizi bekler '' Aceleyle çıkıp, kendimi dışarı atmıştım .

Eve girdiğimde henüz kimse uyanmamıştı. Bende direk duşa girdim. Duştan çıkıp, okula gitmek için hazırlandığım sırada teyzem odama geldi,

'' Serin.. Günaydın..''

'' Günaydın..''

'' Naptınız  ? '' Büyük ihtimalle Abay'ı soruyordu.

'' Hiç eve döndü.''

'' Ohh.. Çok şükür ''  Tam odamdan çıkacakken,

'' Kahvaltı hazırlama, okulda yapacağım..'' dedim. Kafa sallayıp çıktı.

Okula geldiğimizde kantinden bir şeyler alıp atıştırdım. Dün gece yaşanılanlardan hala aklımı alamıyordum. Düşündükçe içim gidiyor, kendi kendime sırıtıyordum.

'' Hayırdır bu mutluluğu neye borçluyuz ? '' dedi Sezen .

'' Hiçbir şeye... Yani yok bir şey.. Ne olacak ki ?''

'' Tamam.. Bir şey demedim sakin..'' Sıraya geçip sınıflara çıkmaya başlamıştık bile..

İlk ders Hanife hocanındı.. Yani Tarih.. Okulun ilk günü geldi aklıma.. Uyuduğum zamanlar.. Lanet olası rezil durumum... Ne çabuk geçti zaman. Bundan daha kötüsü olamaz demiştim o günde.. Eve dönerken, poşetim yırtılmış, kitaplarım ortalığa saçılmıştı. Ne zaman bundan daha kötüsü olamaz desem, hep en kötüsü beni buldu. Hayatın beni sınama şekli bu sanırım.. Ama zaten kötü bedeller ödedim..