SERİN (askıda)

Bölüm 16

Ertesi gün zar zor kalktım ama o kadar mutluydum ki okula gitmek için sabırsızlanıyordum. Giyindim çantamı hazırlarken Elif hocanın verdiği projeyi araştırmayı unuttuğumu fark ettim. Kahvaltı yapmadım bilgisayarı açıp ödev ile ilgili bir kaç şey bulup çıktısını aldım. Okula vardığımda duvar kenarında bizim sınıftan Merve ve Seda'nın yanına gittim. Okulun ilk günleri beni bahçeye çağırdıklarından beri onlara karşı bi sempatim vardı zaten. Konuştuk ödevi yapıp yapmadığımızdan falan bahsettik. Başka tarafta bizden epeyce uzak Ceyhunların grubu vardı beni henüz görmemişlerdi. Kızlardan müsade isteyip yanlarına gittim. Ceyhun bana bakıp gülümsedi ve tabi bende ona. İçimde umutlanan bir şeyler var gibi. Kalbimden filizlenen duygu sanırım daha da büyüyor. Böyle şeyler hissetmek insanı mutlu ediyor. Sınıfta hocalar bana takmadığı sürece dersler zevkli ve iyi geçiyordu çünkü Ceyhun arkamdaydı ve çocuklarla fırsat buldukça sohbet ediyorduk ve tabi ki daha fazla vakit geçirmek beni mutlu ediyordu. Elif hocanın bize verdiği konu hakkındaki çıktılarımı Mehmet ve Ceyhunla paylaştım çünkü onlar hiç bir şey yapmamıştı. Melis zaten dersleri için çabalayan bir kızdı ve bana bu yıl çok faydası dokunacağı belliydi. Melis demişken hala beni Mehmet ile konuşmam hakkında sıkıştırıyordu bense bunu yapmak istemiyordum. Artık sıkıştırmalarından sıkılmıştım çünkü hafta içi her gün konusunu açıyordu. Sıkılmanın yanı sıra empati yapıp kendimi onun yerine koydum ve ona en kısa zamanda Mehmet'e bu konuyu açacağımı söyledim. Bu konuyu Ceyhun'un doğum gününde açabilirim diye düşünüyordum aslında... Ders bitiminde yine her zamanki gibi potaya gittik. Bankta Dilara onun yanında Gamze onun yanında Mehmet ve yanında da ben oturuyordum. Ali ile Ceyhun basketbol oynuyor Sezen'de onlarla sahaya girmiş top geldikçe topu potaya sokmaya çalışıyordu. Doğrusu çok gülüyorduk. Daha sonra Mehmet yanımdan kalkıp oda sahaya girdi ve biz üç kız kalmıştık. Dilara'yla Gamze her zaman ki gibi aralarında konuşuyorlardı bende pek oralı olmadım ve çocukları izlemeye başladım bir yandan da gülüyordum. Daha sonra Ceyhun sahadan çıktı ve bizim oturduğumuz  banka doğru gelmeye başladı. Ben yine heyecanlanmıştım ve bunu belli etmemek için tırnağımla oynuyor gibi yaptım. Ceyhun Mehmet'in kalktığı yere oturdu. Biraz kaba bir şekilde oturdu ve bende bankın sonunda olduğum için dengemi kaybettim. O sırada düşmemem için  Ceyhun belimden tuttu. Ceyhun'un eli belimde ben ona, o bana bakıyordu. Ne kadar utandığımı anlatamam , kızardığımı hissedebiliyordum. Tabi o  sıra hemen toparlanmıştık ve çocuklarda yanımıza gelmişti bile. Ceyhun'da ayaklandı. Kadıköy'e yer bakmaya gitmek için yola koyuldular bizde kızlarla dağıldık... Eve geldiğimde hala karnımda kelebekler uçuşuyordu. Gerçekten böyle bir şey var. Düşündükçe heyecanlanıyorsunuz ve içiniz gıdıklanıyormuş gibi oluyor. Bazen stresten karnınız ağrıyor. Kalbiniz bile hızlı atmaktan yoruluyor. Kendinizi halsiz bile hissedebiliyorsunuz bazı anlar. Yani aşk hastalık gibi bir şey olabilir. Ama henüz bunu yaşadığımı pek zannetmiyorum. Hoşlantı, beğenmek ve sevmek gibi duygularda bile bunu hissedebilirsiniz. Kendimizi kandırmayalım ama aşkın bir tedavisi olduğunu pek sanmıyorum. Bunu hiç yaşamamış biri olarak böyle olduğunu az çok tahmin edebiliyorum. Belki çevremden belki filmlerden ama her ne olursa olsun dünyaya gelen her insan bu duyguyu tatmalı diye düşünüyorum... Teyzemle aramız düzeldi sayılır. O konuyu unutmaya başladım aslında aklım başka şeylere yoğunlaştığı için bunu göz ardı ettim. Belki de Ceyhun'un 6'daki doğum gününe gidebilmek için hiç bu konuyu gündeme getirip aramızı açma gibi bi niyetim yoktu. Sofrada bundan bahsettim. Teyzem biraz mırın kırın ettikten sonra kabul etti ve çıkışta onu aramamı  arabayla beni almaya geleceğini olmazsa da çocuklardan birinin beni eve kadar getirmesi gerektiğini söyledi. Aslında ikinci öneri daha çok hoşuma gitmişti. Belki Ceyhun beni bırakır diye düşünüyordum... Aslına bakılırsa teyzemden bu kadar kolay izin alabileceğimi hiç sanmıyordum ama galiba teyzem  yeni çevremle vakit geçirmemi her zaman onaylar gibiydi ( çocuklarla bi kerede olsa tanışmıştı çünkü. Tabi bide ona haber vermediğim zaman çocuklar sayesinde benim nerde olduğumu öğrenebilmişti.) Yemek masasından kalkıp direkt bilgisayarı açtım belki Ceyhun'la konuşma imkanım olur diye ama görünürlerde yoktu. Melis'le konuştuk ve bana bu seferde ne zaman konuşursun gibi sorular yöneltmeye başlamıştı bile. Yarın fırsat bulursam konuşacağımı söyledim. Bu kız beni bezdiriyor. Cuma olduğu için çoğu arkadaşım internetteydi. Birkaçıyla muhabbet ettim ama gözlerim Ceyhun'u arıyordu. Sınıftan yine birkaç kişi arkadaşlık isteği göndermişti onları kabul edip bilgisayarı kapattım. Saat 10 gibiydi yatağıma yattım ve kulaklıkla müzik dinlemeye başladım. Ara sıra telefonuma bakıyordum ama doğum günü için hiç mesaj gelmemişti. Aklımdan onca şey geçiyordu ki acaba yer bulamadı mı yoksa buldu da beni çağırmaktan mı vazgeçti tabi istemiyorsa çağırmaz gibi düşüncelere dalmıştım.1 saat geçtikten sonra Ceyhun'dan mesaj geldi. Bu bana attığı ilk mesajıydı . Yarın 6'da Kadıköy de caz adında bir cafe de doğum gününün olacağı yazıyordu. Sanırım toplu bir mesajdı ama üstüme alınmak istemiştim. Cevap atmamak için çabalıyordum ama bir yandan da konuşmak için cevap atmak istiyordum.  Ve cevap attım. 'Gelmeye çalışacağım :)' şeklinde çok sakin bir mesajdı. Aslında gitmek için can atıyordum . Beni kapının önüne bıraktığında geleceğimi söylemiştim. Neydi şimdi bu ? Resmen nazlanıyordum. Zaten izni koparmıştım bile. Biz kızlar biraz çakalız sanırım ama böyle ince ayrıntılar hoşumuza gider. (kızlar ince düşünür). Cevap geldiğinde heyecanla mesajı açtım. ''Gelmeye çalışma , gel '' Allah'ım bana neler oluyordu böyle. O mesaja bile eriyecek haldeydim ve yatağın içinde istemsizce sırıtıyordum. Tabi ki geleceğim gelmez miyim falan diye içimden geçiriyordum ama böyle bir şey yazmadım. ' Yarın görüşürüz '  olarak mesajını yanıtladım. O gece uyumaya çalıştım ama heyecandan uyuyamıyordum resmen...