SERİN (askıda)

Bölüm 132

Serin öylece bakıyordu. Abay öfkeyle apartmandan çıkıp kızı kolundan tuttuğu gibi sürüklemeye başlamıştı.

"Abay napıyorsun ?!" diye bağırmaya başlamıştı Hande.

"Oğlum! Dur." diye araya girdi Özhan.

"Kız arkadaşım falan değil !" dedi Abay sinirle ve devam etti,

"Arkadaşım bile değil !" dedi. Özhan , Abay'ın elinden zor almıştı Hande'yi.

"Gitsen iyi olur.." dedi Adalia kıza bakarak.

"Neden böyle davrandığını anlamadım.." dedi Hande. Gözleri dolmuştu.

"Hala konuşuyo musun !" deyip Özhan'ın elinden kurtulmaya çalışıyordu Abay.

"Seninle sonra ödeşeceğiz." diye tehditlerini savurmaya başlamıştı Abay. Serin'in gözünde ne duruma düştüğünü görünce daha da öfkelendi.

"Sevgilim falan değil.."

"Tamam oğlum değil diyorsan değildir. Ne bu sinir.." dedi Özhan onu duvara yaslayarak.

"Siktiğimin kızı bela oldu başıma-"

"Abay!" diye bağırdı Özhan. Onun ağzını kapatmaya çalışıyordu.

Hande ağlamaya başladı. Adalia birkaç adım daha attı kızın yanına.

"Abim sevgilisi olduğunda saklayacak biri değil, değil diyorsa değilsindir. Ki, bu kadar öfkeleniyorsa belli ki ya bir boklar yemişsin yada bir şeyler peşindesin. Bir daha bu numaralarla görmeyeyim seni Abay'ın yanında.." dedi. Serin'in içinde biriktirdiklerini söylemişti resmen.

Hande, umduğunu bulamamış gibi, öylece bakakaldı.

"Adalia!" dedi Özhan ve ekledi,

"Hadi arabaya !" Adalia, Serin'in koluna girerek, Abay'ın arabasına doğru yürümeye başladı. Abay, Hande'ye parmak salladı.

"Bittin sen." dedi. Özhan onu zar zor çekiştirip arabaya bindirdi. Öfkeden deliye dönmüştü.

Direksiyona Özhan geçmişti. Abay kendini kaybetmişti. Eliyle alnını ovuşturdu.
"Gideceğimiz yere bi gidelim de oturup konuşuruz şu meseleyi " dedi Özhan.

"Ben kıza uyuz oldum valla.." dedi Adalia, oda oldukça sinirlenmişti.

"Sikicem onun belasınıda.."

"Abay ! Yeter artık küfür ettiğin !"

"O belliki belasını arıyo.. " dedi camdan dışarı bakarken. Serin hala sessizdi. Olan biteni irdeliyordu. Öfkelenmişti elbet ama bu olayı çıkaran kıza mı yoksa Abay'a mıydı bu öfkesi , onu bilemiyordu.

Kendisini öpüp koklarken, onun kollarında huzur içinde mest olurken, bir anda gelen bu huzursuzluk onu allak bullak etmişti. Abay'ın takıldığı kızlardan mıydı buda ? Abay'ı unutamamış ve bela mı olmuştu yine ? İşte yol boyunca bunu düşünüp durdu.

Özhan bir restoranın önünde durup, arabayı valeye teslim etti. Abay hala gergindi. Bu olaya herkesin bir yorumu vardı fakat Serin yorumsuz kalmak, biraz olsun umursamıyormuş tavrı takınmak istiyordu. Aslında içi içini yiyordu.. Beynini kemiren onca soru varken tepkisiz kalmak onun için oldukça zor oldu..

Restorandaki masalardan birine oturduklarında, Abay kaçamak gözlerle Serin'e bakıyordu. Serin ise onunla göz göze gelmemek için ant içmiş gibiydi. Önündeki menüye odaklanmış, sesini çıkarmıyordu.

"Adam akıllı yemeğimizi yiyelim.. Sende bozma moralini." dedi Özhan Abay'a bakarak. Abay'ın iştahı falan kalmamıştı. Birinin, kendi kız arkadaşı olduğunu söylemesi elbette bu kadar tepkiyi hak etmiyordu. Fakat bunu söyleyen Hande'ydi ve Serin'e kavuşmuşken, ondan uzaklaşmak Abay'ı deliye döndürmeye yetmişti.