SERİN (askıda)

Bölüm 121

Yıl 2017

Geçmişte yaşadağım acılar, bugünümün temelleri.. Pişmanlık, acı, öfke, her şey gelip geçici.
Siz sadece yalnızlığınızın çaresini bulun. Çünkü yanınızda kalacak 1 kişi bile, sizi hayata bağlayacaktır. Benim acılarımı yaşamış belki milyonlarca insan var.. Gün yüzüne çıkan, yok olup kaybolan. Herkesin duygusuna tercüman olmak için...  Dünya, sizin acılarınızın yanında ufak kalır...  Çocukluktan bu yana, fiziksel ve psikolojik bütün zorluklara göğüs germeye çalışan, buna mücadeleye gücü olmayan, ya da bu mücadeleyi kazanan bütün gençlere ithafen... Hiçbir kötüğün hiçbir iyi kalbi karartmaması umuduyla...

2011 Ocak

Okula , koşturmacaya devam etmekteyiz. Abay, Volkan'ların mekanında Perşembe , Cuma, Cumartesi ve Pazar geceleri çalışıyor, Salı ve Çarşamba  günleri ise özel ders veriyor. Okulunu dondurduğu için şimdilik çalışmaya yoğunlaşmış gibi gerçekten. Özel dersi, Üniversite sınavına aynı okulda girdiği, aile arasında ''Fenalaşan kız '' olarak tabir ettiğimiz Pelin adındaki kıza veriyor. Ücretsiz.. Dayımın ricasıyla. Anlayamadığım şey dayım zaten bu kızı dersaneye yazdırmıştı. Test çözümü için dayımlara geliyor akşam üzeri. Ben hala dayımlarda kalıyorum. Abay'la fingirdemiyoruz.. Bayağı olmuştur. Yüzünü de göremiyorum doğru dürüst. Adalia ile okula gidip geliyoruz artık eskisi gibi bizi arabayla bırakan birisi yok. Mehmetlerle buluşup öyle gidiyoruz. Eğlenceli oluyor fakat Abay'ın eksikliğini deli gibi hissediyorum. Gamze'de bu konuda çok dertli çünkü sevgilisi Emre, İzmir, İnşaat Mühendisliğini kazandı. Gelip gidip bize İzmirli kızlardan dert yanıyor. Onun içinde zor ama son senesi. Sıkı çalışıp, İzmir'i kazanacakmış öyle diyor. Bende sıkı çalışıp Ankara'yı kazanacağım.. Yani umalım da öyle olsun. Sezen de, bir okul bir dersane koşturup duruyor. Ama zaten onun kazanacağından eminim. Dilara ile aynı  dersaneye gidiyorlar. Neyse bu ayrıntıyı vermesemde olur.

Tedavi ve ilaçlara devam ediyorum. İsteyerek gidiyorum Meltem hanımla görüşmeye çünkü kanka gibi olduk. İnternet üzerinden bile yazışıyoruz. Bu hastalığın bana kazandırdığı iyi arkadaşlardan biri gibi oldu. Hastalık demişken, bana kazandırdıkları gibi, götürdüğü çok şeyde oldu. Yeni yeni toparlanıyorum.

Adalia ile Mehmet devam.. İnanabiliyor musunuz ?   Adalia'yı çok seviyorum. Bu yüzden onun mutlu olmasını istiyorum tabi ki.

Dersler başladığında her şeyi farkındaydım. Baştan sıkı tutuyordum. Yakında somestra gireceğiz. Karnemi soracak olursanız bir açıldım pir açıldım. Her ne kadar taktire kadar yükselemesem de yine Teşekkür belgesini alıyorum. Sorun belki her şeyi farkına varmam da değildir. Abay ile çok görüşemiyoruz. Okulda yok, evde yok.. Sanırım sıkıntıdan derslere sardım. Adalia ile beraber ders çalışınca birbirimizi teşvik ediyor gibiyiz.

Serkan ile en ufak muhataptan kaçınmaya devam.. Bende bu kadar derin yaralar açması.. Her neyse. Hiçbir zaman bende affı olmayan tek kişi. Ondan ve o evden uzak olduğum sürece huzurlu ve rahatım. Belki hastalığımdan belki inatçılığımdan bilmiyorum kimse beni oraya dönmem için sık boğaz etmiyor. Eski ben olsam teyzem nefes aldırmazdı ama son olaylardan sonra kendini dizginliyor. Belki de manyağa bağlayıp onları bir gece bıçaklamamdan korkuyordur. Teyzem her şeyi abarttığı gibi psikolojik rahatsızlığımdan dolayı da kendi kafasında ilginç senaryolar kurmuştur eminim.

Bir ilişkim var mı sorusuna karşılık , bence - evet var. Şu sıralar pek temas kuramasakta , rast geldiğimiz de sohbet ediyoruz. Genelde yorgun görüyorum Abay'ı. Gece çalıştığı için. Öyle bir ilişkiye sahibiz ki adrenalin eksik olmuyor. Şimdilik bu durgunluğun sebebi hem benim tedavi sürecim, hem de Abay'ın iş yoğunluğu diyebilirz.