SERİN (askıda)

Bölüm 112

Olanlar film şeridi gibi tekrar gözlerimin önünden geçiyordu. Karakol da beklerken gelen geçene de bakmadan edemiyorduk. Bizden güzel olan at gibi bir kadın geçiyordu önümüzden. Polislere çığlık atarak tabi ki.. Teyzemi arayıp meraklanmasın diye bugün Adalia'lara geçeceğimi söylemiştim. İşin garibi, dayımı aramışlardı ve oda buraya gelmek üzereydi. Sanırım bir kargaşayı daha kaldıracak gücüm yoktu. Adalia telaşlıydı ve yerinde duramıyordu. Ben dışında çoğu kişiyi tanık olarak odalara çağırmışlardı. Şahsen karşılıklı tarafların herhangi bir şikayette bulunmaması hepimiz için daha iyi olabilirdi. Çünkü işin uzamasını istemezdik elbette. VE KAPIDAN GİREN DE KİM ? EVET DAYIM ! Adalia panikle bir babasına bir de bana bakıyordu. Dayım ayak üstü ne olduğunu sordu.

'' Kavga çıktı..'' dedi Adalia . Dayım bir polis memuruyla konuşup, onun peşinden bir odaya girmişti bile.

'' Mahvedecek abimi.. Bu sefer bittik..''

'' Sakin ol.. Abay bir çıksın da gerisini bir şekilde hallederiz..''

'' İkinci bir tokat mevzusunu kaldıramam..'' Tek gelen tabi ki dayım değildi. Ceyhun'un ve Mehmet'in babası da gelmişti. Emre içeriden çıktığında Gamze koşarak sarıldı.

'' Ne sordular ? ''

'' Kavga neden çıktı , işte şişeyi kimin kırdığını sordular. ''

'' Sen ne dedin ? ''

'' Görmediğimi söyledim tabi ki. Kasıtlı adam yaralamak bu. ''

'' Off.. Neyse.. Umarım bizimkilerde bir an önce çıkar''

'' Tamamdır biz gidiyoruz haber verin bize '' dedi Gamze bütün kızları öperek ve Emre ile çıktılar . Yaklaşık yarım saat sonra Abay'ı getirip dayımın olduğu odaya sokmuşlardı. Fakat büyük yüzleşme belli ki evde gerçekleşecekti. On beş dakika daha bekledikten sonra , dayım ve Abay içeriden çıkmışlardı.

'' Haydi gidiyoruz '' dedi gergin bir sesle dayım. Adalia ve ben, sopa yutmuş gibi ayaklanmıştık zaten.

'' Sezen hadi '' dedim . Hep beraber arabaya doluştuğumuzda,

'' Sezen'i de eve bırakalım baba '' dedi Adalia.

'' Tabi, kusura bakma sende kızım.''

'' Yok önemli değil..'' dedi Sezen mahcup ses tonuyla. Yol boyunca sessizliğimizi koruyorduk. Sezen'i bıraktıktan sonra, eve kadar devam etti bu sessizlik. Eve çıktığımızda hepimizde bir gerginlik vardı çünkü patlamak üzere olan bir bombayla yan yanaydık.

'' Herkes üstünü başını çıkarsın, salonda bekliyorum '' dedi dayım ciddiyetle.

' İŞTE ŞİMDİ SIÇTIK ' diyorduk içimizden. Adalia ile üzerimize rahat bir şey giyip, salona geçtiğimizde, dayım daha üstünü çıkarmamış olan Abay'la konuşmaya başlamıştı bile.

'' Eğer bir daha böyle olaylara karıştığın kulağıma gelirse, seni o nezarethane de bırakırım, çekersin cezanı..''

'' Dayı, Abay haksız sayılmaz '' diye atıldım. Adalia , 'kızım sen kendini öldürmek mi istiyorsun ' bakışı atmıştı. Bir bakış anca bu kadar güzel atılırdı.

'' Çocuk beni rahatsız ediyordu. Çete gibi gelip mekana girdiler. Yoksa biz eğleniyorduk. Abay beni korumak için... ''

'' Yani yirmi kişi seni korumak için mi kavgaya girişti Serincim..''

'' Yani.. tam olarak..''

'' Tam olarak ne olduğunu ben söyleyeyim. Bu iki okulun kavgası.. Değil mi Abay ? Amirin ne söylediğini duydun. ''