SERİN (askıda)

Bölüm 119

Morluk ve kızarıklarla bir haftayı geride bırakmıştık. Herkes işine konsantreydi. Dayım çok fazla çalışıyordu. Abay ise Volkanlar'ın mekanında çalışıyor böylece benden uzak duruyordu. Bense evde sıkıntıdan Aynur teyze ile laflıyor , kimi zamanda Facebook'tan Adalia ile konuşuyordum. 1 Haftadır boşlukta yüzüyor gibiydim. Garip olan şey Abay'ı tanıyamıyor olmamdı. Mesele şu ki, her tarafıma zarar vermiş olduğunu oda biliyordu. Çözümü , kendini 7x24 işe vermekte buluyordu. Buda benim canımı çok sıkıyordu.

Yine bir akşam yemeğinde , teyzem ve Serkan'da teşrif etmişlerdi. Dayım bu hafta boyunca eve geç gelmişti ama bugün erkenciydi. Abay'da gelmişti.. Bugün çalışmıyor muydu ?

''Aynur hanım , yemekleri servise başlayalım, oğlumun bizimle konuşacakları varmış.'' dedi dayım. Tek kaşım kalkık bir şekilde Abay'a bakıyordum. O ise umursamadan sandalyesine oturmuştu bile.

''Bugün çalışmıyor musun ? '' deyivermiştim. İster istemez öfkelenmiştim de. Ne konuşacaktı ?

''İzin günüm..'' deyip kısa kesti. Ne yani.. Bütün gün boyunca izinliydi ve eve uğramamış mıydı ?Yeni kızları incitmek için fuckbuddy listesini mi güncelliyordu dışarlarda sürterek ?

Tepkisizce önüme konan çorbayı kaşıklamaya başladım.

'' Meraklandık '' dedi teyzem. Evet teyzemle ortak fikirdeydik.

''Tercih sonuçları açıklandı '' dedi Abay. Ortam sessizliğe gömüldü. Bende zar zor yutkunmuştum. Kazanamamış mıydı yoksa. O yüzden mi suratı böyle asıktı..

''Sonuç ? '' dedi dayım zar zor.

'' Ankara Hacettepe..'' dedi. Kimse anlayamamış gibi Abay'ın suratına bakıyordu.

'' Eeee ? Sevinmediniz mi ? '' deyince millette kayışlar koptu. Herkes sevinçten ayağa fırlamıştı. Abay'ı kucaklayıp, çığlık atıyorlardı ( Aynur ve Berfin ikilisi ) Bende çok sevinmiştim. Ama tepkisiz kalmıştım.

'' Tebrik etmeyecek misin ? '' dedi Abay bana bakarak. Kalkıp sarıldım.. Sıkıca. O sırada Dayım, Almanya'yı , eski eşini aramakla meşguldü.

'' Çok sevindik kuzum..'' dedi teyzem. Bende sevinmiştim ama neden sevinmemiş gibi yapıyordum. İçimi bi hüzün kaplamıştı. Sanırım benim için yapacağı fedakarlıktan dolayı kendimi kötü hissediyordum..

''Uzaklara gidiyorsun demek..'' dedi Serkan.

'' Yoo daha 1 sene buralardayım..'' dedi Abay ters ters bakarak.

'' Nasıl yani ? '' dedi teyzem. Oda aval aval bakınıyordu.

''1 sene ara vericem , yoğunluğa ve stresli günlere hazırlık aşaması diyelim.. Hem de bir işe girip para biriktiririm'' dedi. O sırada dayım içerden sesleniyordu. Abay içeri gittiğinde dayım geri geldi.

'' Telefonla konuşuyor '' dedi. O kadar mutlu ve gururlu görünüyordu ki, yüzünden okunuyordu. Bense ailem için tam bir hayal kırıklığıydım.

Yemeklerimizi yedikten sonra Abay, arkadaşlarıyla kutlama yapmak için hazırlanmıştı bile.

'' Sende gitsene ?'' dedi dayım. Abay bana, ben Abay'a bakıyordum.

'' Yok dayı, biz kutlamayı sonra hallederiz '' dedim. Aslında istiyordum onunla gitmek fakat o beni istiyor gibi durmuyordu. Onuda bariz belli etti ve çıkıp gitti. Dayım bir süre daha telefonlaşmalara devam edip tebrikleri kabul etti. Bense biricik teyzem ve Serkan'la sohbetlere doyamıyorduk. Tabi ki sessiz sessiz telefonumla ilgilenip, Sezen ve Gamze'ye bu müjdeli haberi veriyordum.. Sezen ve Gamze'nin de son 1 seneleri kalmıştı. Benim daha 2 senem.. O gün daha fazla ebeveynlerle oturamayıp sıkıldım ve Adalia'nın odasına geçip yattım. İster istemez gözümden yaşlar süzülüyordu. Ben başarabilecek miyim korkusuyla düşüncelere dalmıştım. Bir de hiçbir işe yaramadığım düşüncesi de vardı tabi. Sonrasında uykuya daldım..