SERİN (askıda)

Bölüm 124

⭐ ve yorumlarınızı bekliyorum. Keyifli okumalar ❤️ Şarkı linki koydum. Yazarken bunu dinliyorum okurken de dinleyebilirisiz. Ateşli sahnelere yakıştı bence .

'' Noluyor ? '' dedi dayım.. Sesi yankılı geliyordu. Şimdi nerede olduğunu bile göremiyordum.. Gözlerim kararınca panikle cevap vermek istedim.. Kekeliyordum. Ya da atak geçiriyordum... Nefes alamıyordum.

''Bana bak ! '' dedi Abay. Yüzümü iki elinin arasına aldı ve kafamı çevirdi. Gözlerim gözleriyle nihayet buluştu.

'' Burdayım... Sakin ol.. '' diyordu. Gözlerim yaşarmıştı. Her şeyi bulanık görüyordum.

'' Nefes al, benimle birlikte '' diyordu. Onun yaptığı gibi yapmaya çalışıyordum. Bütün düşüncelerimi ona verdim. Ne yaparsa yapmaya çalışıyordum... Onunla beraber nefes alıp vermeye başladım. Zaten onsuz nefes alamayacağımın bilincindeydim hep.. Bir an dayım aklıma geldi. Odada yoktu. Aşağı inip, elinde su ve ilaçla odadan içeri girdi.

''Prensesim sakin.. '' dedi suyu ve ilacı verirken. Ellerim titreye titreye suyu diktim kafama.

'' Ne oldu anlat bakalım.. Korkutma beni.'' dedi.

'' Kötü bir rüya görmüş '' dedi Abay ve ekledi,

'' Öldüğümü görmüş, o yüzden gelmiş yanıma '' dedi. Gözlerim şimdi Abay'daydı.

'' Ah kıyamam ben prensese, nasıl seviyor kuzenini , geçti prensesim kabustu '' deyip yanıma oturdu ve alnıma öpücüklerini kondurmaya başladı. Suçluluk duygusuyla öylece bekliyordum.

'' Kendini bu kadar yıpratmaya değer mi hiç kızım.. '' dedi dayım. Keşke bütün o kötü anlarım bir kabustan ibaret olsaydı.. O zaman yıpranan ben olmazdım belki.. Oturup biraz konuştuk. Sanki konuyu değiştirmek istermişcesine biraz Almanya gezilerinden bahsetti dayım. Sonra Abay'a göz kırpıp kalktı ayağa,

'' Hadi İyi uykular prensesime.. Kötü rüya görürsen yanıma gel beraber uyuruz '' dedi. Kafa salladım. Dayımın odadan çıkmasıyla Abay kalkıp, kapıyı kilitledi. Işığı kapatıp geldi.

'' Uyku vakti '' dedi beni yatırıp üstümü örterken. Yanıma yattı. Ona yanaştım. Yanağını okşuyordum.

'' Tokat için.. Özür dilerim '' dedim. Eğilip dudağıma derin bir öpücük kondurdu.

'' Hiçbir şey senden önemli değil '' dedi. Ve ona sıkıca sarılarak uykuma daldım. Ne o Serkan'la ilgili rüyamı sordu, ne de ben anlattım.. Gerçek olan bir şeyi rüya olarak anlatmakla da kendimi kandıramazdım.

Sabah erken uyanmıştım. Bugün Abay'ın izinli günüydü. Onu uyandırmadan aşağı inip hazırlandım . Henüz Adalia da kalkmamıştı. Üstümü değiştirip okulun yolunu tuttum.

Dersler işleniyordu hızla. Sanki dün hiçbir şey olmamış gibi bir imaj çizip her zamanki hayatıma devam etmeye çalışıyordum. Bu beni ister istemez yoruyordu tabi ki . Öğle arası geldiğinde , dışarı çıkmak yerine yine sıramda oturmayı tercih etmiştim.

Başımı sıraya yaslayıp bir an olsun gözlerimi kapattım. Sıraya biri oturunca gözlerimi açtım.

'' Abay..'' yanıma oturmuş o da sıraya başını yaslamış bana öylece bakıyordu.

Eğilip yanağımdan öptü.

'' İyi misin sen ? '' dedi kısık bir sesle. Rüyamı görüyordum yine.

'' İyiyim '' dedim.

'' S-Senin ne işin var ? '' diye ekledim.

''Seni merak ettim. '' dedi. Gerçekten rüya mı görüyordum. Başımı kaldırdım.