Köstekli Saat: Attack On Titan

Uyanış

Gözlerimi açtığım an gökyüzü ile karşılaştım ve hızla ayaklandım.

Ama burası...

(Kendimi Eren gibi hissettim bir an.)

Ama ben ağlayarak uyanmadım!

Eğer şuanda buradaysam...

Bu Saat..

Aman Allah'ım-

Buraya nasıl geldiğimi sorgulayamayacak kadar mutluyum!

Ay tabiki yaa... Köstekli Saat...

O zaman benim bu dünyaya hemen müdahale etmem lazım-

Hemde hemen!

Ellerimden destek alarak kalkarken afalladım.

Ellerim...

Neden...

Bu kadar... Küçük?

Ayna falan yok mu buralarda? Hemen bir şeyi kontrol etmeliyim!

Koşabildiğim kadar koştum ve küçük bir su birikintisine rastlayınca yansımama baktım.

Ben.. Eren ile yaşıtım? Ana karakter ile aynı yaşlardayım?

Eğer bu... Titana saldırı ise... Olamaz! Hemen insanlığı uyarmam lazım!

Evlerin bulunduğu kısma gittiğimde sokaklarda bağırarak koşmaya başladım. "TİTANLAR SALDIRACAK! SUR YIKILACAK! HERKES KAÇIŞ GÜZERGAHINDA ILERLESIN! ASKERLER SAVAŞA HAZIRLANIN! EREN! ARMIN! MIKASA! NEREDESINIZ!"

Yorulup nefeslendiğimde kimsenin beni umursamadığını fark ettim. Hayır... Buradayım ve değiştireceğim! Olaylar animedeki gibi olmayacak!

"KÖY TEHLIKEDE! YADA KASABA HER NE HALT ISE! HER AN YIKILABILIR! BURASI CEHENNEME DÖNECEK! LÜTFEN INANIN BANA!"

"Hey, sen!"

Arkamı döndüğümde Armin biz insanların dışarı çıkacağımızı söylediğinde ona saldıran üç çocuk ile karşılaştım. Kahretsin.

Ama ben onları döverim ki! Korkmuyorum!

"Bizleri korkutmaya hakkın yok aptal kız!"

"Ama öyle! Birazdan saldıracaklar!"

"Kes sesini!"

Biri yumruk atacakken kenara çekildim ve yumruğu ben çaktım.

Kavga ederken bir anda ikisi birden kollarımdan tuttu. "Bırakın beni! Sizi korkak herifler!"

Üçüncü çocuk ise kendini toparlayıp karnıma yumruk attığında öksürdüm. Buna daha fazla müsaade etmem!

Küçük bir zıplama hareketi yapıp karşımdakine iki tekme geçirdim ve yere çakıldı.

Yere düşen diğer şey ile afalladım.

Saatim...

"Bu da ne?"

"Onu bana... Babam verdi! Antika ve hiç değerli değil! Lütfen geri ver onu!"

Yerden aldı ve kapağını açtı. "Müthiş!"

"Askeri polisten kimse yok mu?! Birileri yardım etsin lütfen! Neden kimsenin umurunda değilim?!"

Ne olduğunu bile anlayamadan ayak sesleri duydum. Şükürler olsun...

O üçü kaçarken Armin sadece kalkmama yardımcı olabildi. Onu anlıyorum.

"Bu senin olmalı.."

Eren'in uzattığı saatimi aldığımda onlara baktım ve "Sonunda sizi buldum!" diyerek sıkıca sarıldım.

Ayrıldığımda bana şaşkınlıkla baktılar. "Lütfen, lütfen beni dinleyin! Armin, sen bana inanırsın! Surlar! İki dev tarafından yıkılacak! Değerli her şeyinizi alın! Ailenizi kurtarın!"

Aile? Ama bir dakika.. Sur yıkılınca Eren'in annesi de ölüyordu..

Onu kurtarmalı mıyım?

⚔⚔⚔⚔⚔⚔⚔⚔⚔⚔⚔⚔⚔⚔

Bence kurtaralım hikaye daha farklı olsun.

Şimdi seçime dayalı kısma geldik.

Kurtarmak isteyenler buraya ➡️

Kendi haline bırakmak isteyenler ise buraya➡️

Zaten bu kitabı 3 kişi falan okuyo. Hangi şık daha çok seçilirse ona göre devam edicem.

Kurtarak bence yazıktır :p