Köstekli Saat: Attack On Titan

Kaçamazsın! (Pieck)

"Sorun yok, Mikasa. Eren'den bahsediyoruz. Eğer onunla konuşursak... Bizi mutlaka anlayacaktır." diye teselli ediyordu solundaki Mikasa'yı.

Ardından en köşedeki, yani sağındaki bana dönerken bir an afalladı. "Öyle değil mi Nev- neye bakıyorsun?"

Ona bakmadan konuştum. "Konsantremi bozma. Kahretsin, sabahın köründe bu kadar hızlı gitmek zorunda mıyız Hanji-san?"

"Midende bir sorun varsa-"

"Ondan değil Onyankop-"

Ayaklandım. "Durdurun! Aracı durdurunnnn!" Sürücünün olduğu tarafa yumruk attım. "Dur dedim sana!!!"

"Aman Tanrım! Nesi var onun!?"

At arabası tam durmadan açtığım kapıdan atladım ve geriye doğru koşmaya başladım.

Armin'le Mikasa inip ardımdan koştu.

Hanji-san ile Onyankopon ise ardından seslenmekle yetindi.

"İşte!! Olduğun yerde kal, Pieck!!!"

Gazeteyi bıraktığı gibi halk arasında ilerlemeye başladı.

"Çekilin önümden!! Bir askeri görevinden alıkoyamazsınızzz!"

...

"Açılın ben askerim!!!"

Kalabalık arasından gördüğüm pelerin ile bunun o olduğunu anladım.

Elim bıçağıma gitti, ona yetiştim ve kolundan kaparak kendime döndürdüğüm an boğazına dayadım. "Yakalad-..."

Korkuyla konuştu. "N-ne istiyorsun benden!?"

Bıçağı hızla indirdim. "Ama sen... Ah! Sen o değilsin! Yanlış anlama, şimdi defol gözüm görmesin!"

Endişeyle uzaklaşırken dikkatli bir şekilde, yavaş hareketlerle etrafıma göz atıyordum. "Hangi delikteysen ortaya çık!! Buralarda olduğunu biliyorummm!!!"

Saçlarımı çektim. "Allah'ımmmm!!!!"

Refleksle arkama döndüğümde bana uzatmakta olan elini bileğinden kaptım.

...

"Neva??!"

"Ah.. af edersin sen, Armin." Elimi çekip enseme koyarak gülümsedim.

Neler olduğunu sorarcasına bir bakış attılar. "Eee?"

"Eee? Ne."

...

"Of. Tamam yaa. Pieck burada. Ama kaçırdım!!!"

"O kimdi yaa..." diyerek işaret parmağıyla şakağını kaşıdı Armin.

"Yük arabası. Yük taşıyıcı. Dev arabası. Her neyse işte!"

"Tamam, hatırladım. Ama buraya nasıl gelmiş?"

"Ne biliyim ben?!?! Onu bulmam lazım, yoksa o Eren'i bulacak!!!"

"Sakin ol. Her şeyin bir zamanı var. Hanji bizi çağırıyor. Gitmemiz gerek."

"Ama... Ama... Ah.. Peki..."

"Yine de denedin, bunun için teşekkür ederiz." Gülümsemesine karşılık verdim ve araca geri döndük, bizi bekliyorlardı.