"Yanlış yerdesin öğretmen hanım." hayal kırıklığı ruhumu parçalıyordu, lakin dinmiyordu belki de son kez akıtıyordu gözyaşını Ahu. "Yolun ben değilim, olmak istediğin yer yanım değil. Orası zaten birisine aitken, çıkmaz sokaklarda kayboluyorsun."
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Bir fırtına koptu, tüm hayat durdu, çiçekler koptu, korku naraları atıldı, lakin kimse durup da bakmadı. Bu bir çocuğun acısı ile yaktığı ağıt mıydı? Yoksa atılan çığlıkların dünyaya baş kaldırışı mı? Bilinmezdi, kimse bir cevap veremedi. Yanıtsız kaldı her şey, diz çöktü koca sema, gürledi gök sanki her şeyi damlalardan çıkarmak ister gibiydi. Her isyanı, her yakarışı, her yanışı, ve her pes edişi. Pes ettim.
Bahçelerimdeki her umut tohumu kendi eceli ile can verdi, avuçlarımda kalan toprak savruldu, fırtına dinmedi, şiddetlendi. Kimse duymadı o çığlıkları, kimse dinlemedi bir çocuğun yaktığı ağıtta koca dünyaya baş kaldırışını. Aktı yaşlar, gelip de silen olmadı eşlik etti ona kara bulutlar. Bir hayat yandı, bir damla su verip de küle döndürmediler o yangını. Bir isyan edildi, sesi kesildi, duymadı kimse. Bir kez daha yakarışı döküldü, sağır oldu herkes duymaktan kaçar gibi. Seslenişi kaldı dudaklarında, sarf edemedi, diz çöktü, kapattı gözlerini, bu pes ediş ona ağır geldi. Vazgeçti, durdu, baktı, dinledi sessizliği bir el uzandı, çıktı düştüğü karanlık kuyudan, uzandı o ele, gördü güneşi baktı gökyüzüne, yeni umutlara dedi, yeni gülüşlere, yeni başlangıçlara dedi.
Ellerimin arasındaki eli parmaklarımı sıktı.
Ruhum kan revan, hislerim pusa mahkum kılınmış gibiydi. Harelerim titredi, soluğum çıkmadı, bir kez daha sıktı elimi.
"Akif." hissediyordu, varlığımı hissediyordu, burada olduğumu hissediyordu. "Akif beni duyuyor musun?" yerimde bocaladım, dizlerim titredi o küçücük boşluk ile ayağa kalktığımda cama tıklatıldı duymadım. "Akif bir kez daha sık elimi ne olur." sesim titredi, cama art arda tıklandı, Akif elimi sıktı. Aktı gözyaşı, dudaklarımda delicesine bir gülümseme vardı. Başım hızla cama çevrildi. Gördüm onu, Cesur. Buradaydı.
"Elimi sıktı." dedim fısıltılar eşliğinde, hemşire kapıyı açtığında çıkmam adına bir şeyler söylüyordu. "Elimi sıktı, üç kez, tam üç kez elimi sıktı." heyecanım sesime yansıdı, içim titredi.
