အပိုင်း ၂၄၈
"သခင်လေးကျွင်း ဒါက နတ်ဆိုးဆေးရည်တဲ့၊ ဒါကိုပင်လယ်ထဲကို တစ်စက်ပဲချလိုက်၊ ပင်လယ်သားရဲတွေအားလုံးကို ဆွဲဆောင်နိုင်လိမ့်မယ်၊ ဒါပေမဲ့ ထိန်းချုပ်ဖို့တော့ မလွယ်ဘူးနော်"
မော့ယွန်အန်းက ပြောသည်။
ကျွင်းဟောင်က ခေါင်းညိတ်ကာ မျက်ဝန်းများက တောက်ပသွား၏။
"ဒါပဲ ငါ့ကို ပေးလိုက်"
"ကျွင်းဟောင် ဒါက အဆင့်အမြင့်ဆုံးနတ်ဆိုးဆေးရည်နော်၊ အဆင့် ၈ နဲ့ အထက်တွေတောင်မှ ရောက်လာနိုင်တယ်၊ အဆင့် ၉ တွေလည်း ပါလိမ့်မယ်"
မော့ယွန်အန်းက သတိပေးလိုက်၏။
"ကျွန်တော် သိပါတယ်"
ကျွင်းဟောင်ကလည်း တည်ငြိမ်စွာ ပြန်ဖြေသည်။
မော့ယွန်အန်း၏ အိမ်တော်ထိန်းက မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ မသက်မသာ ပြော၏။
"သခင်လေးကျွင်း ဒါက အရမ်းကို အန္တရာယ်များတယ်၊ ဘာလို့ ဒီလောက်အထိ ရင်းချင်နေရတာလဲ"
ကျွင်းဟောင်က ဆေးရည်ကို ယူကာ ခပ်မြန်မြန်ထွက်သွားသည်။
"သခင်လေး... ကျွင်းဟောင် ယူသွားတဲ့အဆင့်က အရမ်းကို မြင့်မားနေတယ်၊ တကယ်လို့ သူသာ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားခဲ့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ အဆင့် ၉ သားရဲတွေတောင် ထွက်လာနိုင်သေးတယ်"
မော့ယွန်အန်း၏အိမ်တော်ထိန်းက ထွက်လာသည်။
မော့ယွန်အန်းက တည်ငြိမ်စွာ ပြုံး၏။ သူ၏လက်ထဲတွင်ရှိသည့် ယပ်တောင်က ပြန့်သွားသည်။ သူက လက်ဝါးကို အသာရိုက်ကာ ပြောလာ၏။
"ငါတို့က ပစ္စည်းပဲရောင်းတာလေ၊ ဝယ်သွားတဲ့သူတွေရဲ့ နောက်ပိုင်းကိစ္စတွေက ငါတို့နဲ့ ဘာဆိုင်မှာလဲ၊ ဒါက ငါတို့ကိစ္စမဟုတ်ဘူး"
"ကျွန်တော် သိချင်တာပါ၊ သခင်လေးကျွင်းက ဘာကြောင့်များ ဒါမျိုး လိုချင်ရတာလဲ၊ နောက်ပြီး သူက အဆင့် ၉ နဲ့အထက် ပင်လယ်သားရဲတွေကိုတောင် သတ်ချင်နေသေးတယ်"
တာဝန်ခံကလည်း ပြုံးနေသည်။
မော့ယွန်အန်း၏ယပ်တောင်က ပြန်ခေါက်သွား၏။ သူက တွေးဆကာ ပြော၏။
