အပိုင်း ၂၆၇
ကျော့ယွန်ဖေးက ကျွင်းဟောင်ကို ကြည့်သည်။
"တကယ်လား၊ ကျွင်းသခင်လေး... ကျွင်းသခင်လေးက အရာရာကို ယုံကြည်မှု ရှိနေတဲ့ပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ ရှောက်သခင်လေးကရော ဒီအကြောင်းကို နားလည်ထားရဲ့လား..."
ချီရှောက်ရုန်က သစ်ပင်ပေါ်မှ လူနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ကာ ဆွံ့အနေ၏။ ကျွင်းဟောင်နှင့် ကျော့ယွန်ဖေးတို့က မင်းသမီးအတွက် နှစ်ဘက်တိုင်းပြည်မှ ယှဥ်ပြိုင်ရမည့် သူများ ဖြစ်နေသည့် တိုင်အောင် အေးအေးဆေးဆေး အတူ သောက်လျက် စကား ပြောနေကြသေးသည်။
"ချီသခင်လေး"
ထန်းထျန်းယင်မှ ပြောသည်။
ချီရှောက်ရုန်က ထန်းထျန်းယင်ကို ကြည့်၏။
"မင်းသားလေးက မအိပ်သေးဘူးလား"
"မအိပ်နိုင်ပါဘူး။ ကျွင်းဟောင် တစ်ယောက်တည်းနဲ့ အဆင်ဘယ်ပြေပါ့မလဲ။ ကျွန်တော် တစ်ယောက် ပို ရှိနေတော့ အန္တရာယ်တွေ တွေ့တဲ့အခါ ပိုပြီး အဆင်ပြေနိုင်တာပေါ့"
ထန်းထျန်းယင်က ပြောသည်။
ချီရှောက်ရုန်က ခေါင်းကို ခါကာ ပြော၏။
"အဆင်ပြေပါတယ်"
ဒီလို အခြေအနေမျိုးတွင် မှော်သားရဲ ပတ်လည် ဝိုင်းနေသည့်အတွက် သူ မအိပ်နိုင်ပေ။ ကျွင်းဟောင် တစ်ယောက်တည်းကိုလည်း စောင့်ဆိုင်းခိုင်းရန် ချီရှောက်ရုန် ထိုမျှအထိ အကြင်နာ မမဲ့ပေ။
"ကျော့သခင်လေးနဲ့ ဟန်သခင်လေးတို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက မရိုးရှင်းဘူး"
ထန်းထျန်းယင်က ပြောသည်။
ချီရှောက်ရုန်က ပြုံးသည်။ သူ၏ မျက်ဝန်းများတွင် လင်းလက် တောက်ပလာ၏။ သူသိသည်။ သို့သော် သူက မပြောပေ။ ချီဟန်ကသာ ဆန္ဒမရှိလျှင် သူက ဘာကိုမှ မေးလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ချီရှောက်ရုန်က ပခုံးသာ တွန့်ပြလိုက်၏။
ထို့နောက် ချီဟန်အနားသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ချီဟန်၏ တဲထဲကို ဝင်သွား၏။
ကျော့ယွန်ဖေးက သစ်ပင်ပေါ်တွင် အရက်သောက်နေရာမှ ချီရှောက်ရုန်ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။
