အပိုင်း ၂၇၉
"သခင်လေး"
ချီဟန်က နောက်တစ်နေ့ အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်နှင့် ချီရှောက်ရုန်ကို အော်ပြန်၏။
ချီရှောက်ရုန်က ချီဟန်ကိုကြည့်ကာ သက်ပြင်းချပြီးပြော၏။
"မင်းရဲ့မျက်နှာက အခြေအနေမကောင်းသေးဘူး၊ ငါ့ကို ဒေါသထွက်နေတုန်းပဲလား"
ချီဟန်က ခေါင်းကိုခါသည်။
"မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သခင်လေးက ကျွန်တော့်အပေါ် အရမ်းကောင်းတာ နားလည်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီကောင်ကျော့ယွန်ဖေးက ..."
ချီရှောက်ရုန်က ချီဟန်ကိုကြည့်သည်။
"အများကြီး မစိုးရိမ်နေပါနဲ့၊ ကျော့ယွန်ဖေးက မျက်စိနောက်စရာဆိုပေမဲ့ အနည်းဆုံးလူကောင်းပါ"
ချီဟန်၏မျက်နှာက ပို၍မည်းမှောင်လာသည်။
"သခင်လေး သခင်လေး တကယ်နားမလည်ဘူးနော်၊ အရင်တုန်းက သူက အားနည်းတာမှန်တယ်၊ အခု ကျွန်တော် သူ့ကိုတောင် မယှဉ်နိုင်တော့ဘူး"
ချီရှောက်ရုန်က ချီဟန်ကိုကြည့်ကာပြော၏။
"မင်း စိုးရိမ်နေတာပါ၊ သူ မင်းကို ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး"
ချီဟန်က ခေါင်းကို ခါသည်။ သူ ဆက်မပြောတော့ပေ။
ချီရှောက်ရုန်က ပခုံးကိုတွန့်ကာ ပြောလိုက်၏။
"အများကြီး စိုးရိမ်မနေပါနဲ့၊ ကျော့ယွန်ဖေးက အဲဒီလိုလူမျိုးလို့ ငါတော့ မထင်ဘူး၊ သူ မင်းကိုမရိုက်မှာ သေချာပါတယ်"
ချီဟန်က ဆက်ပြောသည်။
"သခင်လေး သခင်လေး မသိ ..."
"ငါ ဘာကိုမသိတာလဲ"
ချီဟန်က မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီးပြော၏။
"ထားလိုက်ပါတော့"
ချီရှောက်ရုန်က ချီဟန်၏ပခုံးကို တစ်ချက် လှမ်းပုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီ ကောင်းပြီ ကိစ္စတွေက မင်းထင်သလောက်လည်း မဆိုးရွားနေပါဘူး"
ချီရှောက်ရုန်က ရွှေရောင်ကတ်တစ်ကတ်ကို ထုတ်ကာ ချီဟန်ကို ပေးပြီးပြော၏။
