အပိုင်း၂၉၅
နောက်တစ်နေ့မနက်ခင်းတွင် ကြေးစားစစ်သည်များအားလုံး နိုးထလာကြသည်။
"နင်တို့ စောစောနိုးနေတာပဲ"
ကော့ယာကလည်း အနားသို့ လျှောက်လာရင်းပြော၏။
ချီရှောက်ရုန်နှင့် ကျွင်းဟောင်တို့က အချင်းချင်း ကြည့်လိုက်ကြသည်။
"အင်း ဟုတ်တယ်"
"ငါ အရမ်းပင်ပန်းနေလို့ထင်တယ်၊ မနေ့ညက အရမ်းကို ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်"
ကော့ယာက ခေါင်းကို တစ်ချက်ကုတ်ရင်းဖြေသည်။
"မင်းက ကျိန်စာမိနေလို့ အိပ်နိုင်သွားတာဖြစ်မှာပေါ့"
ချီရှောက်ရုန်က ပြောလိုက်၏။
ကော့ယာက ပြုံးသည်။
"နင် နောက်နေပြန်ပြီ"
"ဒါက သူများတွေ ပြောကြတဲ့အတိုင်းပါပဲ"
ချီရှောက်ရုန်က ပြုံးနေသည်။
"နင် မနေ့က တိုက်ခိုက်နေသံတွေ ကြားရလား"
ကော့ယာက မေးသည်။
ချီရှောက်ရုန်က ခေါင်းကိုခါကာ ပြော၏။
"မကြားပါဘူး၊ ကျွန်တော် မနေ့ စောစောအိပ်လိုက်တာ"
"ဟုတ်လား၊ ဒါပေမဲ့ ဒီပတ်ဝန်းကျင်က အိမ်တော်တော်များများ ပျက်စီးနေပုံပဲ၊ ကြည့်ရတာ တိုက်ပွဲဖြစ်သွားမှန်း သိသာနေတာပဲလေ၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ ဘာအသံမှ မကြားလိုက်ဘူးတဲ့၊ ငါ တစ်ယောက်တည်း ထင်နေတာ၊ အခြားသူတွေလည်း ဖြစ်နေကြတာပဲ"
ကော့ယာက ပြောသည်။
ချီရှောက်ရုန်က ပြုံးလိုက်သည်။
"ဖြစ်နိုင်ပါတယ်"
ကော့ယာက လက်ပိုက်ထားကာပြောသည်။
"အင်း ဒါလည်း ကောင်းတာပဲ"
ကော့ခယ်ထွက်လာချိန်တွင် ချီရှောက်ရုန်နှင့်ကျွင်းဟောင်တို့ ထွက်သွားကြောင်းကို မြင်လိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ချီရှောက်ရုန်နှင့်ကျွင်းဟောင်တို့ကို မကျေမနပ် ကြည့်ပြီးနောက် ကော့ယာကို ပြောလိုက်၏။
