အပိုင်း (70)
ကောင်းကင်ထက် နေမင်းကြီး မြင့်တက်လာချိန်တွင် အနီတောက်တောက်များ ဖြာထွက်တောက်ပနေကာ အဖေ ရီက အချိန်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဒုတိယကွန်ကို ပြန်သိမ်းရန် အချိန်တန်ပြီဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
သူတို့ လျှောဆီရောက်သည်နှင့် အဖေရီတစ်ယောက် ဒီတစ်ခေါက်ကွန်က အတော်ကြီးပြီး ဆွဲတင်ဖို့ပင် ခက်သည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူက ရီရောင့်သုန်းကို လှမ်းအော်လိုက်သည်။
"လာကူဦးဟ"
သားအဖ နှစ်ယောက် တက်ညီလက်ညီနှင့် ကွန်ကို မ,တင်လိုက်ကြသည်။
"အိုး၊ ဘုရားသခင်၊ ဒီတစ်ခါလည်း စကိတ်ငါးတွေပဲ၊ ကျွန်တော်တို့ စကိတ်ငါးအုံထဲ ရောက်ပြီး မထွက်နိုင်တော့တာများလား"
"ကံကောင်းပြန်ပြီကွာ၊ နောက်ထပ် အပြုံလိုက်မိတာပဲ။ ဒီတစ်ဝိုက်က ပင်လယ်ပြင် တစ်ခုလုံး စကိတ်ငါးတွေနဲ့ ပြည့်နေပုံပဲ"
အဖေ ရီက ရွှင်မြူးစွာဖြင့် ပြောလာ၏။
ဤငါးအုံးကြီးက အတူတကွ ကူးခတ်နေကြသဖြင့် တစ်ချက်တည်းဖြင့် ထိုပုစွန်ကွဲများနှင့် ကဏန်းများထက် ပိုပြီး ရိတ်သိမ်းနိုင်ခဲ့သည်။
ရီရောင့်သုန်း တစ်ယောက် နားရွက် ချိတ်မတတ် ပြုံးရင်း ;
"ဒီတစ်ခါက ပိုများတယ် အဖေရ၊ ကျွန်တော်တို့တော့ ထောပြီဗျာ၊ တရုတ်ပန်ကာ ငါးလိပ်ကျောက် နှစ်ကောင်နဲ့ ဟော့သည့် ငါးမန်းပြာကလည်း အကောင်မသေးဘူးဗျ၊ လှုပ်လည်း လှုပ်နေသေးတယ်၊ လေးဆယ် ကီလို၊ ငါးဆယ် ကီလိုလောက်တော့ ရှိမယ်"
ငါးမန်းပြာကို ပင်လယ်ထဲတွင် တောက်ပြောင်ပြီး ချောမောသော အသွင်အပြင် ရှိသည့် အလှဆုံးငါးမန်းအဖြစ် လူသိများ၏။ ယခုအခါတွင် ၎င်းတို့က သမုဒ္ဒရာထဲတွင် ပေါများနေသေးသော်လည်း နောင်နှစ် ၄၀ တွင် မျိုးသုဉ်းလုနီးပါး မျိုးစိတ်များအဖြစ် စာရင်းဝင်မည် ဖြစ်သည်။ နိုင်ငံအများအပြားက အထူးသဖြင့် RB တွင် ငါးမန်းပြာများကို ဖမ်းဆီးကြသည်။
"အမ်း၊ ယွမ် နည်းနည်းပါးပါးနဲ့ ရောင်းလို့ရလောက်တယ်"
ငါးမန်း အသား၏ တန်ဖိုးမှာ အလွန်နည်းပြီး အဖိုးတန်သော အစိတ်အပိုင်းက ငါးမန်းတောင်သာဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် လက်ရှိ၌ သယံဇာတချို့တဲ့နေသည့် သူတို့လို လူများအတွက် ငါးမန်းသား အတုံးအတစ်ကြီးကိုတောင် စားနိုင်ကြသည်။
သူကိုယ့်သူ အနည်းငယ် ဂုဏ်ယူမိပြီး ;
"ကျွန်တော်က ကံကောင်းပါတယ်လို့ အဖေ့ကို ကျွန်တော် မပြောဘူးလား၊ ဒီနှစ်ကောင်နဲ့ဆို ငါးဆယ်ယွမ်လောက် ဈေးခေါ်လို့ရနေပြီ၊ ဟုတ်တယ်မလား"
ကံတရားဆိုသည်မှာ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သောအရာတစ်ခုပင်။ ကံကောင်းတယ်လို့ တစ်ချိန်လုံးပြောနေလျှင် မင်းရဲ့ကံက တကယ် ကောင်းသွားနိုင်ပြီး၊ တစ်ဖက်တွင် ပူဆွေးစရာ သီချင်းများ အဆက်အပြတ်ဆိုနေပါက (ကံဆိုးကြောင်း အမြဲညည်းညူ) ကံဆိုးမှုက သင့်နောက်ကို လိုက်နေပေလိမ့်မည်။
"အမ်း၊ ဒီနှစ်ကြိမ် ဖမ်းမိတဲ့ဟာတွေက အတော်ကောင်းတယ်၊ အလုပ်သမားတွေရဲ့ တစ်လစာနီးပါးရနေပြီ၊ ဒီနေ့တော့ ငါတို့ နောက်သုံးခေါက်လောက် ကွန်ပစ်လို့ ရသေးတယ်၊ မင်း သွားပြီး ကွန်ပစ်ဖို့ လှေကို ကြီးကြပ်လိုက်၊ ငါ ဒီကဟာတွေ စီစဉ်လိုက်မယ်"
အဖေ ရီမှာလည်း အလွန် ကျေနပ်နေ၏။ သည်နှစ်ကြိမ်ကွန်ပစ်ခြင်းမှ ရငွေက သူတို့၏ ယခင်နှစ်ခေါက် ကွန်ပစ်ထွက်တာနှင့်ပင် ညီမျှနေပြီဖြစ်သည်။
အဖေ ရီ တစ်ယောက် သူ၏ တတိယသားမှာ တကယ်ကိုပင် ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း အလွန် ကံကောင်းနေသည်ကို မနေနိုင်အောင် တွေးမိတော့သည်။ ဒါက သူ့အတွက် အလုပ် အသစ် ဖြစ်နေသေးလို့လည်း ဖြစ်နိုင်၏။ သူ့ရဲ့ကံကောင်းခြင်းတွေကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သူ့ကို နောက်ထပ် အကြိမ် အနည်းငယ်လောက် ကွန်ပေးပစ်လိုက်သည်က အခွင့်အရေးကောင်း ဖြစ်လိမ့်မည်။ ထို့အပြင် ရီရောင့်သုန်းက ငါးဖမ်းခြင်းတွင် ပင်ကိုယ်အရည်အချင်းရှိပုံပင်။ သူ သိပ်ပြီး ညွှန်ကြားနေစရာမလိုဘဲ ဘာလုပ်ရမည်မှန်း သိနေ၏။
မိသားစုမှ ခွဲထွက်ပြီးနောက် သူသာ ပင်လယ်ပြင်ကိုထွက်ပြီး အလုပ်ကို ကြိုးကြိုးစားစား ဆက်လုပ်လျှင် လူကြီး နှစ်ယောက်မှာ သူ ငတ်ပြီး သေမည်ကို စိတ်ပူစရာ မလိုတော့ချေ။
နောက်ဆုံးမှာတော့ အရာအားလုံးက တစ်ဖြည်းဖြည်း အဆင်ပြေလို့လာသည်။
ရီရောင့်သုန်း တတိယအကြိမ် ကွန်ကို ချလိုက်သော်လည်း ဖမ်းမိလာသည်က ယခင်နှစ်ကြိမ်ကလောက် မကောင်းချေ။ ထို့အပြင် တတိယအချီတွင် စကိတ်ငါး တစ်ကောင်မှ မရခဲ့ပေ။ သူတို့ ထွက်ပြေးသွားကြတာပဲလား သို့မဟုတ် အားလုံးပဲ ဖမ်းမိသွားသလားဆိုတာ သူလည်း မသိချေ။ ထို့အစား ဘလန်ငါး တစ်အုပ်ကိုသာ (balang fish) ဖမ်းမိသွား၏။ အကောင်သေးပေမဲ့ ကျင်းကတော့ ရာ ကျော်တယ်။
ဒါပေမဲ့ သည်ငါးတွေက တအား ဈေးပေါတာလေ။
"သေစမ်း၊ ဘာလို့ ဘလန်ငါးတွေတုန်းဟ။ ဒီငါးလေးတွေက တစ်ကျင်းကို ငါးဆင့်လောက်ပဲ ရတာမလား"
"သုံးဆင့်ပါဟ"
အဖေ ရီကတော့ သိပ်ပြီး စိတ်မပျက်ပါချေ။ ငါးဖမ်းခြင်းဆိုသည်မှာကလည်း ကံတရားနှင့် ဆိုင်ပြီး အကြိမ်တိုင်း အချီကြီး ဖမ်းမိရန် မျှော်လင့်နေခြင်းက မလျော်ကန်ချေ။ သည်တစ်ကြိမ် ငါးတန်ဖိုးက သူတို့ပုံမှန် ဖမ်းမိငွေနှင့် အတူတူလောက်ပင်။
ထို့အပြင် ဤငါးများက ဈေးပေါသော်လည်း အခြောက်လှမ်းသည် ဖြစ်စေ၊ ဆားဖြူးပြီး သိပ်သည်ဖြစ်စေ အရသာ အလွန်ရှိလှသည်။ သူတို့ တစ်မိသားစုလုံး သည်ငါးကို ကြိုက်ကြ၏။
ရီရောင့်သုန်းက အစားအစာနှင့် ပတ်သက်လျှင် အရသာ လိုအပ်ချက် နည်းပါးသည်။ လူအများစုက ဤငါးကို မြင်လျှင် နှာခေါင်းရှုတ်ကြသော်လည်း ၎င်း၏ အသားအရည်အသွေးကို သူ အလွန်နှစ်သက်၏။ အချိန်အတော်ကြာ ချက်ပြုတ်ပြီးနောက်၊ ဘလန်ငါးက မျက်နှာပြင် တင်းမာလာပြီး အရသာ ကြွယ်ဝကာ အထူးသဖြင့် အလွန်ဝါးလို့ကောင်း၏။ တစ်ခုတည်းသော အားနည်းချက်က အလွန် ချိုသာသော ဈေးနှုန်းဖြင့် ရောင်းချခြင်းပင်။
အကယ်၍ သူ ၎င်းကို ဝယ်ရမည်ဆိုလျှင်တော့ သူ့အမြင်က ကွဲပြားသွားနိုင်ပြီး ဤမျှ အရသာရှိသည့်ငါးကို ဈေးနည်းနည်းဖြင့် ရပါက ဘယ်လောက်ကံကောင်းလဲလို့ အော်ဟစ်နေလိမ့်မည်မှာ အမှန်ပင်။
"အရင် နှစ်ကြိမ်က ဖမ်းမိတာတွေက ကောင်းတယ်ဆိုတော့ ဒါတွေကို နေခြောက်လှမ်းပြီး အချဉ်သိပ်ဖို့ ထားထားလိုက်က်မယ်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပုပ်ကုန်မှာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ အိမ်ပြီးဖို့က အချိန် နည်းနည်းကြာအုံးမှာ၊ တိုင်ဖွန်ကလည်း ပြီးကာစဆိုတော့ အိမ်မှာ စားစရာက မရှိတော့ဘူး၊ နောက်တစ်ခါ တိုင်ဖွန်မုန်တိုင်း ဆက်တိုက် ဝင်လာတဲ့အခါကျ သိုလှောင်ထားတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့၊ ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ စားစရာတွေ ကုန်သွားမှာ စိတ်ပူစရာ မလိုတော့ဘူး"
ဒီဈေးပေါပေါ ငါးတွေကို အိမ်အတွက် သိမ်းထားလိုက်တာကမှ ပိုကောင်းအုံးမယ်၊ မဟုတ်လည်း အလုပ်သမားတွေအတွက် ဟင်းစားရတာပေါ့..။
"မကောင်းတဲ့ နိမိတ်တွေ မင်း ပါးစပ်ပုပ်ပုပ်နဲ့လျှောက်ပြောနေ၊ တိုင်ဖွန်က နေ့တိုင်းဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး"
အဖေ ရီက သူ့ကို ဆူငေါက်ပြီး တင်းတင်းမာမာကြည့်ကာ ;
"ကြည့်ရအောင်၊ မင်း နောက်တစ်ခေါက် ကွန်ချရင် ဘယ်လိုဖြစ်မလဲလို့"
"သေချာပေါက် ဆိုးရွားနေမှာ မဟုတ်ဘူး"
"ဒီငါးတွေ ခွဲပြီးတာနဲ့ အရင်ဆုံး ထမင်းစားကြမယ်၊ စားလို့ ပြီးရင် ကွန်တွေ ဆက်ချကြမယ်"
မနက်အစောက အမေ ရီ လုပ်ပေးလာသည့် ထမင်းထုပ်မှာ အေးစက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် နွေရာသီ ဖြစ်ကာ သူတို့အတွက် ပူပူနွေးနွေး အစာ စားဖို့ မလိုအပ်ချေ။ ထို့အပြင် ဟင်းပန်းကန်များထဲတွင် ဆီဟူ၍ မရှိ။
သူတို့၏ ထမင်းပွဲက 'ဂုံးပြုတ် တစ်ပန်းကန် နှင့် အရွက်ကြော် တစ်ပန်းကန်' ဖြင့် အလွန် ရိုးရှင်း၏။ ရက်အတော်ကြာ ပင်လယ်ထဲ မထွက်ရ၍ အိမ်တွင် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များနှင့် မနေ့က ကောက်လာသည့်ခုံးများသာ ကျန်တော့သဖြင့် သူတို့မှာ ရွေးချယ်စရာ မရှိချေ။ ငါးခြောက်များတောင် စားလို့ ကုန်သွားပြီ ဖြစ်သည်။
မနေ့က သူတို့ ကမ်းခြေမှာ ကောက်ထားသည့် ပင်လယ်စာများ အကုန်လုံးကို စျေးဖြင့် ရောင်းလိုက်သည်။ သူတို့ မရောင်းနိုင်သည့် ကုန်များကာ အိမ်တွင် လူကြီး ကိုးယောက်နှင့် ကလေး ရှစ်ယောက် ရှိသည် ဖြစ်၍ သူတို့အတွက် တစ်နပ်စာ လုံလောက်ရုံသာ ဖြစ်သည်။ တစ်နေ့ တစ်နေ့ သူတို့ချက်ပြုတ် စားသောက်ရသည့် အစားအသောက်ကာ မနည်းလှချေ။
အမေ ရီက အလွန် ခြိုးခြံချွေတာတတ်သည်။ နေ့စဉ် သူတို့ကို အာဟာရပြည်ရုံ လုံလောက်သည့် ကန်စွန်းဉ နုပ်နုပ်စဉ်းဖြင့် ဆန်ပြုတ်ကျိုလေ၏။
အဟုတ်ပင်၊ ကာယ လုပ်သားများဖြစ်သည့် အလုပ်သမားများကိုတော့ ကန်စွန်းဥ ကျွေးလို့ မဖြစ်ချေ။ အမေ ရီက သူတို့အတွက် ထမင်းချက်ပြုတ်ပေးပြီး မိသားစု ညစာအတွက်ကိုတော့ ကန်စွန်းဉ နုပ်နုပ်စဉ်းကို ပြင်ဆင်ပေးသည်။
သူတို့ ပင်လယ်ထဲ ထွက်သည့်အချိန်တွင် သူတို့လည်း ထမင်း ယူလာကြ၏။ မည်သို့ဆိုစေ သူတို့က ပင်လယ်ပြင်တွင် ထမင်း တစ်နပ်သာ စားကြသည်။ သူတို့ ညဘက် မထွက်ခင်က ထမင်း တစ်နပ်စားလာပြီးပြီ ဖြစ်ရာ ယခုအချိန်အထိ အစာခံလေ၏။
ထမင်းဟင်းများ စားသောက်ပြီးသည်နှင့် ရီရောင့်သုန်း တစ်ယောက် ကွန်ပစ်ရန် ဘုတ်ပြားကို ဖွင့်လိုက်သည်။ အဖေ ရီမှာ သူ့ကို ကြည့်ရင်းဖြင့် စိတ်အားရမိပြီး ခေါင်းညိတ် အသိမှတ်ပြုလိုက်သည်။
အမှန်တကယ်တွင် ရီရောင့်သုန်းက ပင်လယ်ထဲ ငါးဖမ်းထွက်ရသည်ကို အလွန် သဘောကျနေ၏။ သူ ပိုက်ကွန်ချလိုက်သည့် အချိန်တိုင်း ပဟေဠိသေတ္တာ တစ်လုံးကို ဖွင့်လိုက်ရသလိုပင်။ အထဲတွင် မည်သို့ငါးမျိုး တွေ့နိုင်မလဲဆိုတာ မသိနိုင်ချေ။ အဖိုးတန်ငါးလည်း ဖြစ်နိုင်သလို ကြုံရာကျပန်း ငါးလည်း ဖြစ်နိုင်၏။ ကြီးကြီးမားမားသာ ဖမ်းမိခဲ့လျှင် သူ မည်မျှ ပျော်ရွှင်သွားလိမ့်မည်ကို တွေးကြည့်နိုင်၏။
ယခုတွင် သူတို့က ငါးဖမ်းခြင်းဖြင့် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်း ပြုနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ခေတ်သစ် လူများစွာက ပင်လယ်ကို အပျော်သဘောမျိုးနှင့် အပျင်းပြေ ငါးဖမ်းရန်အတွက်သာ ထွက်ကြသည်။ ငါးဝယ်တာကလား။ ဘယ်သူမဆို ဝယ်နိုင်တယ်လေ..။
ရီရောင့်သုန်းက ပထမပိုက် နှစ်ခုကို ကျွမ်းကျင်စွာ ကိုင်တွယ်နိုင်ပြီး လှေကို ကောင်းစွာ ထိန်းကျောင်းနိုင်သည်ကို အဖေ ရီ တစ်ယောက် သတိပြုမိသည်။ လေးကြိမ်မြောက် ပိုက်ကိုချရန် ပြင်ဆင်နေချိန်မှာတော့ အဖေ ရီ သိပ်ပြီး ဂရုစိုက်မနေတော့ချေ။ သန္တာကျောက်တန်းများကို မထိမိစေရန် သတိထားဖို့သာ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း သတိပေးပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ တစ်ရေးတစ်မော အိပ်ရန် စီစဉ်လိုက်သည်။
သည်နေ့ရသည့် ငါးများက လုံလောက်နေပြီ ဖြစ်ရာ သူ့သား အငယ်ဆုံးအား လက်လွှဲပြောင်းလည်း ကိစ္စမရှိတော့ချေ။ ကြည့်ရသည်က အငယ်ဆုံးသားမှာ အကြီးဆုံးသားနှင့် သားအလတ်ထက်ပင် ပို၍ သင်ယူလွယ်၏။
ရီရောင့်သုန်း တစ်ယောက် လှေပဲ့ကိုင်သည့် တာဝန်ကို အလေးအနက်ထား ဆောင်ရွက်နေသည်။ အချိန်တန်လာချိန်တွင် အိပ်ပျော်နေသည့် သူ့အဖေကို နှိုးပြီး ပိုက်ကွန်ကို သိမ်းရန် ပြင်လိုက်သည်။
"အဖေ၊ ဒီကွန်ထဲမှာ အများကြီး မိထားပုံပဲ"
သားအဖ နှစ်ယောက်မှာ ဆွဲတင်ရန် မနည်းရုန်းကန်နေရ၏။
"အမ်း၊ ဆွဲတင်ပြီး ငါတို့ ဘာတွေရလာခဲ့လဲ ကြည့်ကြစို့"
နှစ်ယောက်သား အတူတကွ အလုပ်လုပ်ပြီး ငါးဖမ်းကွန် တစ်ခုလုံးကို လှေပေါ် ဆွဲတင်လိုက်ကာ ကြည့်လိုက်ကြသည်။
"လခွမ်း၊ စကိတ်ငါးတွေဟ။ ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော်တို့ စကိတ်ငါး ဂျက်ပေါ့ (Jack pot) ကြီး မိနေတာပဲဟေ့။ ကွန် လေးခါပစ်တာ သုံးခါက စကိတ်ငါးအပြည့်နဲ့"
"စကိတ်ငါးဆိုတော့လည်း စကိတ်ငါးပေါ့၊ ရောင်းလို့ရသရွေ့ အဆင်ပြေတယ်"
အဖေ ရီက ပျော်ရွှင်မှုများဖြင့် ပြောလာ၏။ ဤတစ်ကြိမ်ရလာသည့် စကိတ် အကောင်များက ယခင် နှစ်ကြိမ်က ရလာသည့် အကောင်းများထက်ပင် ပိုများလေသည်။
ရီရောင့်သုန်းလည်း အလွန် ပျော်မြူးနေ၏။ ယနေ့ သည်တစ်ဝိုက်တွင် စကိတ်ငါး အများအပြား ရှိနေသည်ကိုက သူတို့ ကံကြမ္မာဟု ယူဆရမည်။
"ဒီနေ့က ကဏန်း၊ ပုစွန်နဲ့ တစ်ခြား ပင်လယ်စာတွေ သိပ်မရှိဘူးနော်၊ ကျွန်တော်တို့ ဝေးဝေးသွားပြီး ကွန်ပစ်မဲ့နေရာ ရှာကြမလား။ ကျွန်တော့် စိတ်ထင် ဒီနေရာမှာ စကိတ်ငါးတွေပဲ ရှိမဲ့ပုံပဲ၊ ပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ အများကြီးလည်း ဖမ်းပြီးသွားပြီဆိုတော့"
အဖေ ရီက သူ့ကို အထင်သေးသလို ကြည့်ကာ ;
"ဘာလို့ အမျိုးအစား အများကြီး လိုက်ဖမ်းနေရမှာလဲ။ ရောင်းဖို့ အဖိုးတန်တာ တစ်ခုခု ရှိနေရင် ရပြီလေ၊ ဒီနေရာမှာပဲ ကွန်ထပ်ချမယ်။ ထပ်ပြီး စကိတ်ငါးတွေ ဖမ်းမိမလား ကြည့်ရတာပေါ့"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ။ အဖေ ပြောသလိုပဲ လုပ်ကြတာပေါ့"
စကိတ်ငါးတွေ ဖမ်းဖို့ ကျန်ချင် ကျန်နေအုံးမှာ၊ ပြောမရဘူး။
သို့ရာတွင် နောက်ဆုံးကွန်က သားအဖ နှစ်ယောက်ကို အံ့အားသင့်သွားစေ၏။ စကိတ်ငါးများ လုံးဝ မပါဘဲ ရေကူး ကဏန်းပြာများ၊ ပုစွန်များနှင့် အခြားငါးမျိုးစုံသာ။ စုစုပေါင်း ဖမ်းမိသည့် အလေးချိန်က ကျင်း သုံးဆယ် ဝန်းကျင် ဖြစ်သည်။
သားအဖ နှစ်ယောက် သိပ်ပြီး စိတ်မပျက်သွားကြ၊ ဒီကွန်က ပုံမှန်ရသည့် ကွန်နှင့် အတူတူပင်ဟု သတ်မှတ်ရမည်။
သူတို့ မမျှော်လင့်ထားသည်က ကွန်တွင် ညှိနေသည့်ပင်လယ်စာများကို ခွဲထုတ်ရင်း ရှားပါးအကောင် တစ်ချို့ကို တွေ့လိုက်ရခြင်းပင်။
"ဝိုး၊ ဒီမှာကြည့်ပါဦး။ ငါးနီကွက်ကြီး (Red Spotted Fish) ၊ ဒီကွန်က တကယ်ပဲ ငါးနီကွက်ကြီးကို ဖမ်းမိခဲ့တာပဲ"
