DİLRUBÂ

BÖLÜM 136: "KÜÇÜK ÖPÜCÜKLER"

Yüreğine konmuş kelebekler.

"Ani!" parmağımı daha sıkı tutarak salladı bir heyecanla. "Ani!" yüzündeki kocaman gülümseme ile öpücükler bıraktım minicik ellerine art arda. "Annecim. Oh, güzel kızım benim." karnını öptüğümde küçük kahkahası evin her yerine doluyordu ki ufacık gıdıkladığımda kahkahaları büyüdü, içim onunla sıcacık olurken parmağımı heyecanla salladığında dayanamayıp pamuk yanaklarına kondurmaya devam ettim öpücüklerimi. "Sen benim inci tanem misin? Sen benim can çiçeğim misin? Bu ne tatlılık! Bu ne güzellik! Oh, vallahi yiyeceğim ben bu kızı." karnını ufacık gıdıkladığımda daha çok kahkaha atıyordu, ruhuma yaz gelmiş gibi cıvıl cıvıl, mutlu hissediyordum. "Kimin kızıymış bu ballı lokma, çok mu nazlıymış bu kız, çok mu güzelmiş?"

"Ani!"

"Vallahi yiyeceğim şimdi." yüzümü karnına yaslayarak öptüm art arda, daha çok güldü, küçük kahkahaları kalbimi sıcacık yapıyordu, yüreğim onunla bir heyecan daha tadıyordu. "Annecim," minicik eli ile öylesine güçlü tutuyordu ki parmağımı, pembemsi dudaklarına yaslamış garip sesler çıkartıyordu. "Güzel kızım benim," saçlarına minicik bir öpücük kondurdum kahverengi gözleri çipil çipil bir parlaklıkla bakarken gözlerime. "İnci'm."

"İnci." göğsüm hızla yükseldi. Kalbimin sert vuruşları canımı yakarak kaburgalarımı acıtıyordu. Bir telaşla kalkmaya çalıştım, gözlerim defalarca kez korkuyla etrafta gezindi. "İnci'm, kızım nerede? İnci!" üzerimdeki pikeyi sıyırarak kalkmak istediğimde kasıklarımdaki sancı acı bir inleyişle omuzlarımdan yatırmaya çalışan bedene tutunmama neden oldu.

"Ahu'm, kardelen çiçeğim sakin ol." öylesine hızlıydı ki nefeslerim, artık başım dönüyordu, midemin bulandığını hisseder oldum. Başımdaki keskin ağrı kasıklarımdakiyle yarışamazdı.

"Kızım, kızım nerede? İyi mi? Cesur bir şey söyle kızım nerede?" elimi düz karnıma koymaya korkar oldum, odanın büyük camına çevrildi gözlerim, güneş vardı, masmavi gökyüzü insanın içini ferahlatırdı lakin o korku silinmeyecek kadar ruhumdaydı.

"İyi," dedi omuzlarımdan yavaşça bastırarak uzandırdığında. "kızımız iyi kardelen çiçeğim." göğsüm hızla yükselip alçalıyordu. "N-nerede o zaman?" gözlerimdeki ıslaklık canımı yaktı, buğu arttı, acımla katlandı. "Kızım nerede?" dudaklarım titriyordu ellerim gibi. "Kızım iyiyse nerede o zaman Cesur?"

"Yavrum," dedi saçlarımı severek geri çektiğinde. "sakin ol, daha yeni kendine geldin. Sakin ol sevgilim." ağırca yutkundum, gözlerim odada gezindi bir kez daha. "Anne," yanımdaydı. "anne iyi değil mi?" elimi tuttu, sevdi. "İyi annecim, hemşireler sen uyanana kadar ilgilenmek için bakıyor. Haldun baban da yanlarında, her şey yolunda annecim, sakın korkma. Ben babana haber vereceğim, getirecekler torunumu. Sen sakin ol annecim." bir telaşla başımı salladım gözyaşlarım yanaklarıma bulandığında.  Odadan çıktığında gözlerim Cesur'u buldu, yanımdaydı, elimi tutuyordu. 

Gülümsedi, dudaklarını alnıma bastırarak uzunca öptü. "İyisin." dedi nefeslenerek. "İyisin kardelen çiçeğim." saçlarımı severek geriye çekti yeniden. 

"Kızım iyi ama değil mi?"

"İyi sevgilim."

"Yalnız bırakmadın,"

"Bırakmadım. Yanındaydım, senin de yanında kaldım. İkinizi de bırakmadım." elini daha sıkı tuttum. "Peki güzel miyim, kızımızı böyle karşılamak istemiyorum." gülüşü dudaklarında büyürken, "Çok güzelsin." dedi bir kez daha öperek. Kapı tıklatılmış kalbim bir heyecanla vurmuştu. Yavaşça sırtımdaki yastıkları düzelterek oturmama yardım ettiğinde, "Gel." demişti. Ellerim buz kesti, yüzünde koca bir gülümsemeyle Alina ve Ata gelmişti.