Mecbur arkamı döndüm, dönmek zorundaydım beynim öyle istiyordu, adeta beynimi biri kontrol ediyordu.
Yavaş yavaş dönmeye başladım arkamı, ben döndükçe kalbim daha hızlı artıyor etraf artık dahada karanlık oluyordu. Fakat o sırada kimsede tuvalete gelmiyordu ne hikmetse.
Ben yalnız kalmıştım. Arkamı döndüm hiç bir şey yoktu, ama bir şeylerin orada olduğundan adım gibi emindim.
yavaşça kapıya doğru yöneldim, koşamıyordum sadece ufak adımlar atabiliyordum, tam kapıya ulaşacakken yine aynı ses "ben sevdim sen öleceksin" "ben sevdim sen öleceksin" "ben sevdim sen öleceksin" demeye başladı.
Artık kafayı yiyecektim, yeter lan dedim içimden yeter git artık, bıraktım işte Büşra'nın peşini daha ne yapmamı bekliyorsun.
Sadece bir şey daha söyledi orada, "bitmez" "bitmez", artık ne olursa olsun modun daydım
yeter lan dedim öldüreceksen öldür artık dayanamıyorum bitsin bu zulüm...
Allahım bıktım dayanacak gücüm yok nereden geldim o köye, lanet olsun nereden tanıdım Büşrayı diye uzun uzun sayıkladım.
Birden karanlık gitti her şey normale dönmüştü, ben ise kendime yine aynanın karşısında bakıyordum..
Bir şey fark etmiştim gözlerim değişik bir hal almıştı, sanki artık ben ben değildim bunu hissediyordum, tuvaletten hemen çıkıp babamların yanına gittim.
Hadi baba gidelim artık dedim, ne oldu oğlum bir şey mi oldu diye sordu.
Hayır dedim sadece gidelim, eve ne kadar erken varırsak o kadar iyi dedim.
Eve nihayet varmıştık, hemen odama kapandım, annem eve vardığımız gibi kuran okudu, o gün her şey normaldi aslında her şey yavaş yavaş normale dönmeye başlıyordu, belkide artık kurtulmuştum bitmişti belkide..
Aradan 1 hafta geçmişti her şey normaldi, fakat bu kadar normal olması biraz korkutucuydu sanırım..
Günlerim iyi geçiyordu, güzel uykular çekiyordum hayatım normale dönmeye başlamıştı. Geceleri değişik sesler falanda duymuyordum neyse fazlada uzatmak istemiyorum..
Aradan 1 ay falan geçti, günlerden yanlış hatırlamıyorsam çarşambaydı. Gece vakti olmuştu uyurken içim rahattı, çünkü artık o rüyaları görmüyordum bunun verdiği rahatlıkla yattım uyumaya başladım.
Yine başlıyordu.. Yeni bir rüya görmüştüm. Rüyamda yine köydeydim önümde uzun ve karanlık bir yol vardı yürümeye başlatım.
Bir ses "gel" diye sesleniyordu bana. Yürüdüm biraz daha yürüdükten sonra farketmiştim ki burası Büşra'yla ilk buluştuğumuz yer olan bağdı.
Birden karşımda Büşra belirdi, yine çok güzeldi. Dün gibi hatırlıyorum, bana bakıyordu gülüyordu sanki, mutlu gibiydi.
Yanına yaklaştım elini tuttum gözlerinin içine bakıyordum, fakat birden Büşra'nın yüzü düşmüştü.
Yüzünde birden korku belirdi, yüzü şekil değiştirdi. Bunun sebebi sensin Kerim diyerek bileklerini gösterdi.
Her yerde kan vardı. Bağın orası birden kap karanlık olmuştu, çok korkuyordu.
Ben sana ne yaptım Büşra diyordum, fakat Büşra'nın yüzü git gide değişiyordu morarmaya başlamıştı.
Çığlık atıyordu ve birden düştü yere.
Ezan sesi bozmuştu kabusu, sabah ezanı okunuyordu. Yine kan ter içindeydim.
Uyandım aslında o gün tekrar uyumazdım, fakat ne olduysa tekrar dalmışım. Yine bir kabusla baş başaydım.
Rüyada bu sefer kendi evimizdeydim kimse yoktu. Evde her yer karanlıktı.
Kendi odama doğru ilerledim kapıyı yavaşça araladım, yatağımda kendimi uyurken gördüm,
asıl ürkütücü olan şey ise tam baş ucumda duran rüyalarımdaki üç harfliydi.
Baş ucumda duruyor, her an beni izliyor nereye gitsem hep yanımda geliyordu ve bana nefretle bakıyordu. Artık buna hiç bir umudum kalmamıştı, kurtulamayacaktım..
Tekrar uyandım, uyumak istemiyordum, artık aklımı yitirmek üzereydim nereye baksam adeta onu görüyordum.
Yüzü çok değişikti. Yüz bile denmez, anlatmam imkansız, boyu orta halliydi saçlarını hatırlamıyorum, zaten hatırlamak da istemiyorum.
Gün içerisinde yine aynı olaylar ceyeran etti. Her yerde görüyordum artık, bir nevi alışmıştım bu olanlara.
Gece olmuştu uyumak istemiyordum, uyumamak için direniyordum, ama sanki bir güç beni uyumaya itiyor gibiydi yine rüyalara dalmıştım..
Aynı rüyayı yine görmüştüm. Karanlık bir yol ilerliyorum, önüme Büşra çıkıyor önce çok mutlu yanına gidiyorum fakat sonra yüzü değişiyor adeta çarpılmış gibi morarmaya başlıyor.
Bileklerini gösteriyor, sebebi sensin diyor ve her yerinden kanlar akarken yere düşerek ölüyordu...
Bu rüyayı kafama çok takmıştım, acaba neden hep bu rüyayı görüyordum bir sebebi olmalıydı..
Köyle ilişkimi tamamen kesmek istememe rağmen büşrayı da merak ediyordum. Gerçekten aklımı yitirmiştim galiba, bundan eminim kendi kendime konuşmalar başlamıştı. Annem bu halimi görür her gün ağlardı. Babam zaten perişan olmuştu.
Annem 2 günde bir evde Kur'an okutturuyordu, babam hocaları getirip üflettiyordu.
Bir gün bir hoca muska yapmıştı al oğlum bunu boynuna tak dedi. Allah'ın izniyle yaklaşamaz yanına.
O muskayı hiç boynumdan çıkartmıyordum, ama rüyalar hep devam ediyordu. Allah kahretsin ki aklımda hala Büşra vardı. Acaba o ne halde diye düşünüyordum.
Onu görmem lazımdı, artık dayanamıyordum her şey köyde başladığına göre yine orada bitmeliydi.
