O gün arkadaşlarla falcıya gittik. Normalde fala kesinlikle inanmazdım, fakat arkadaşları kıramayıp gitmek zorunda kaldım.
Kadın, arkadaşların falına baktı, işte bilindik şeyler söyledi. En sonunda sıra benimkine geldi. Kadın kahveyi açtı, birden ürperdi, eli titremeye başladı.
Ben buna bakamam dedi.
Neden filan diye ısrar ettim, ama söylemedi, sonra bizi dışarı çıkardı.
Ben de; şerefsiz karı, benimkine bir yalan bulamadı herhalde dedim ve gülüştük.
Uğraşmak istememişti benim falımla, yoksa başka ne olabilirdi ki. Arkadaşlardan ayrılıp, evin yolunu tuttum.
Önemli kısmı, bunun ardından olayların peyda olmasıydı.
Olay, 4 sene önce oldu. Uzun süredir psikolog ve psikiyatri desteği aldım ve hala sıkıntılarım var.
Dinlemek isteyen olursa, anlatacağım. Fakat sizinde psikolojiniz bozulabilir, ona göre okumaya başlayım.
***
İlk haftalarda laylaylom geçiyordu hayat. İşte karı kız, okul vs. derken devam ediyordum yaşamaya. Hiç aklıma gelmezdi böyle şeylerin olacağı.
Sizin başınıza gelir mi bilmiyorum, ama 6. hissim çok iyidir ve çoğu yerden geçerken ışıklar söner. Alt geçitlerin girişinde yanan spot lambaların söndüğü dahi olmuştur.
Bunları geçelim, çoğu kişide oluyordur sanırım, ama bir farklılık olduğunu hissediyordum. Zaman geçtikçe huzursuzluk ve üzüntü basmaya başladı beni.
Hiç bir şey yokken, geceleri özellikle bir karamsarlık ve ağlama duygusu geliyor, bazı geceler bağırarak uyanmalar, kötü rüyalar görmeye başlıyordum.
Ama normaldir diye geçiştirdim her seferinde.
Bazı zamanlar karabasan diye tabir ettiğimiz olay gerçekleştiriyordu. Fakat herkeste olduğu gibiydi, pek abartılacak bir şey yoktu.
Yalnız bir gün yataktan düştüm ve sırtımın yere çarpması ile uyandığıma eminim, o acıyı hissettim.
Etrafı görebiliyordum, ama sanki rüyadaymış gibi sadece beynimde canlanıyordu. Ses duymamla irkilmiştim.
Kafamda kedi ebatlarında bir şey vardı. Bunu çok iyi hissediyordum, benle bildiğiniz konuşmaya çalışıyordu.
O anın verdiği korkuyla elimle tuttum. Bildiğiniz kemiklerini hissediyordum. Sımsıkı tutup fırlattım.
Tam arkamda kalorifer peteği vardı. Ona çarptı ve inleme sesi geldi.
Gözlerimi o an açtım. İşte evde tektim ve sabah olmuştu, ben hala yerdeydim. Etrafı falan aradım, bu kediye benzer yaratığı bulmak için.
Kaloriferin oralara baktım, ama sadece ufak bir ezilme vardı başka bir şey yoktu.
Bu olayı da rüya diye geçiştirdim. Kafama takmak istemiyor, olağan şey olarak görüyordum.
O ezilmeyi de, rüyamdayken yanlışlıkla ayağımı falan vurmuşumdur, diye geçiştirdim.
Bu tür karabasan olayı git gide arttı, bende her defasında geçiştirdim.
23 yaşındayım şuan, o zaman 19 yaşındaydım.
O gün, korkudan dolayı yerimden kıpırdamadığımı bilirim.
Uyandığımda sabah ezanı okunuyordu ve öyle bir salâvat getiriyorum ki, öyle bir dua ediyorum ki, yalvarışlarımı sadece ben duyuyorum.
Çok kötüydüm uyandığımda, gözümden yaş geldiğini bile görmüştüm. Çok fazla hatırlayamıyorum, ama boğazımı biri sıkıyordu.
Abimle birlikte ranzada yatıyorum o sıraları, ben altta, O üstte yatıyordu.
Elimi uzatıp ranzanın üstüne vurmaya çalışıyordum; uyansın, beni uyandırsın, ya da kurtarsın diye.
Fakat yetişemedim bir türlü, sanki ölecek gibiydim, çok zor nefes alıyordum. Allah'tan ezan okundu ve uyandım.
Gördüğüm rüyalar çok karışıktı. Uyanıkken rüyada, rüyadayken de uyanık zannediyordum kendimi.
