Bekçi dedeye bir cevap vermem gerekiyordu. Ne söylesem, nereden başlasam bilemiyordum. Yaşadıklarım o kadar karışık, o kadar anlamsızdı ki, lafa nereden başlayacağımı bilemedim.
Biraz zor olsa da, anlattım elimden geldiğince tüm yaşadıklarımı.
Nedense içim ısınmıştı, bu sevimli ihtiyara.
Peki dedim. Sen korkmuyor musun bu görevi yaparken, paranormal olaylarla karşılaşıyor musun.
Çok dedi. Çok olaylara şahit oldu bu gözlerim. Mesela, biraz önce gördüğün o kadın her gece gelir, garip kelimeler söyler, güneş doğmadan çekip gider.
Mezarı başında ağladığı o çocuk mezarı, kendi evladı. Ayşe Burgu yazan mezarda, annesinin mezarı.
Yaklaşık 20 sene önce, hem annesini, hem evladını kaybetmiş. Sonra acısına dayanamayıp, üç harflilere karışmış...
Daha çok olaylar yaşadık evladım, 30 seneye yakın bu işi yapıyorum. Müsait bir zaman gelirsen, anlatırım hepsini dedi.
Not: Mezarcı dayının yaşadığı olaylar, Can ile Nas'ın savaşı adlı hikayemde, Mezardı Dede adlı bölümde yayınlanacaktır.
Güneş doğmuş, ortalık ağarmıştı. Nur yüzlü dededen Müsaade isteyip, direk emniyete koştum.
Emniyetin önünde Burak beni bekliyordu. Biliyordu demek ki emniyete geleceğimi.
Al şu dosyaları da babanı kurtar, artık bir daha da karşıma çıkma dedim. Çünkü esrarengiz bir adamdı, onunla durdukça, sürekli başıma bir şeyler geliyordu.
Hiçbir şey demeden dosyayı aldı ve gözden kayboldu. Emniyette girmedi, ne yaptı bilmiyorum. Ondan sonrada hiç görmedim onu.
Kuzeni arıyordum sağda solda, fakat yoktu hiç bir yerde. Hemen köye giden dolmuşlara atlayıp gitmek istedim, ama sadece akşam araba vardı.
Köye vardığımda herkes üzgündü. Geldiğime bile tam sevinemediler. Kuzende benden 2 saat sonra köye varmıştı.
Kuzenin söylemek isteyip de, söyleyemediği şeyin ne olduğunu anlamıştım şimdi. Sedef, başkasıyla evlenmeye razı gelmeyip intihar edip, canına kıymıştı.
Ölmeden önce adımı söylemiş, ailemde en azından gömülürken yanında bulunayım diye çağırmışlar beni.
Fakat yetişememiştim. Sedefi ikindi namazında sonra gömmüşler.
Hiç olmazsa mezarının başına gidip dua etmek istedim, akşamın karanlığına aldırış etmeden.
Sedef'i, daha önce kâbusta gördüğüm boş mezar ve üstüme toprak atılan yere gömmüşlerdi.
