Ne kadar düşünsem de beyhudeydi. Yaşadıklarımı, yada yaşamayıp, rüya aleminde gördüğüm vakaları anlamaya ve başka birine anlatma; ne hafsalam nede kabiliyetim vardı.
Bu, Allah'ın bir takdiriydi. Rüya içinde rüya, korku içinde korku yaşıyordum. Büyük bir imtihan içindeydim.
Bu yaşadığım olayların sonu nereye varacak, en az bu hikayemi daha sonra okuyacak olanlar kadar, bende merak ediyordum.
***
Önümde o dediğim kitap duruyordu. İlk yaptığım tüm odaları dolaşmaktı, çünkü bu evde benimle alakalı bir şey olmalıydı.
Odaları dolaştıktan sonra, evde bir şey olmadığına kanaat getirip, kitabı da yanıma alarak dışarı çıktım.
Kitabı, bulduğum eski bir gazete parçasına sardım.
Üstüm başım toz içindeydi. Elim yüzüm sanki aylardır yıkanmıyor, temizlenmiyor gibiydim. Oysaki aylarca burada uyuyor ve rüya görüyor olamazdım.
Evin kapısını büyük bir gıcırdama sesi ile açtım. Bahçeyi otlar bürümüş, bir adam boyu uzamıştı. Aylarca, hatta yıllarca kimsenin uğramadığı belliydi.
Bahçe kapısını da, büyük bir gıcırdama sesi eşliğinde açtım.
Bu köy, ne rüyadan önce, ne rüyadan sonra gördüğüm köye benzemiyordu. Yani köy aynı köydü, ama en az 30 yıldır kimsenin yaşamadığı, her tarafın yıkılıp döküldüğü bir yerdi.
Yüzümü yıkayacak bir yer, temizlenecek bir su arıyordum.
Köyü şöyle bir dolaştım, sessiz ve sakindi, kimseler yoktu, hiç bir insanın yaşamasına imkan sağlayacak kadar sağlam bir evde yoktu.
Rüyamda, ya da uyanıkken gördüğüm köy kahvesinin yanına vardım. Kahve, aynı rüyada gördüğüm gibiydi, ama 30-40 yıldan geri kullanılmayan bir yer havası veriyordu.
Çamları kırılmış, içinde hayvan ölüler olan bir yere dönmüştü. 30-40 veya daha önceki senelere ait eski gazetelerde vardı, yerlere saçılmış vaziyette.
Şaşkınlık ile yoluma devam ettim. İleride bulunan kuyudan gelen su ile yüzümü yıkadım. Üstüme başıma su serptim, saçlarımı düzelttim.
Sakallarım da uzamıştı bu süre zarfında. İyice bir temizlendikten sonra, farklı bir köy, ya da merkez, artık neresi olursa gidecektim. Bu terk edilmiş köyden çıkmalıydım.
Otlardan görülmeyen, sel sularından dolayı yarık yarık olmuş köy yolundan, bilmediğim bir yöne doğru yürümeye; insanların yaşadığı bir yerleşir yerine varıp, ailemin yanına gitmeye kararlıydım.
Artık, dayanamaz olmuş, ruhum bedenime yük olmaya başlamıştı.
