အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

chapter 106 (Z)

အခန္း (၁၀၆) သူက ထိုအခ်က္ကို သည္းမခံနိုင္ေပ

"မင္း...." ဘိုဒီက စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္လြန္း၍ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ကိုက္ပစ္ခ်င္ေန၏။ သို႔ေသာ္ ဂူမန္မန္က အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ေနေလသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ..... ဂူမန္မန္က ဘာေၾကာင့္ အမ်ိဳးသား မဟုတ္ရတာလဲ......

"ၿပီးေတာ့ ရွင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္....." ဂူမန္မန္က ေကာ္လင္းႏွင့္ ေအာ့ေလ ဘက္သို႔ လွည့္ကာ "တစ္ေယာက္မွ ဘိုဒီက စႏၵီကို အဝါေရာင္အႏွစ္ ကူရွာမေပးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းကို မေျပာရဘူးေနာ္......စႏၵီက အသည္းငယ္တတ္တဲ့လူ ျဖစ္လို႔ နီနာဆီက အနိုင္က်င့္ခံရတဲ့ ကိစၥ ေသးေသးေလး ေတြကိုေတာင္ ငိုေႂကြးေနရွာတာ...တကယ္လို႔သာ မ်ိဳးႏြယ္စုက သိသြားခဲ့ရင္ စႏၵီ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေဝဖန္ခံရမလဲ..... အရင္တုန္းက နီနာက စႏၵီကို သားရဲတစ္ဝက္ျဖစ္လို႔ ခဏတိုင္း ႏွိမ္ၿပီး ေလွာင္ေျပာင္ခဲ့တယ္  ၿပီးေတာ့ အခုလဲ ဘိုဒီက ကိစၥေသးေသးေလးကို လုပ္မေပးတာကို စႏၵီက သားရဲတစ္ဝက္ ျဖစ္ေနလို႔ဆိုၿပီး ေျပာလိမ့္မယ္..... စႏၵီကို ဒီလို ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္မႈမ်ိဳးကို မၾကားေစခ်င္ဘူး....အဲေၾကာင့္ ဘယ္သူကိုမွ တစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာၾကနဲ႔ေနာ္....."

ေကာ္လင္းႏွင့္ ေအာ့ေလတို႔က တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး မိမိဘာသာ ျပန္ေတြးၾကည့္မိလိုက္သည္။ ထိုစကားလုံးမ်ားက ဂူမန္မန္က စႏၵီအတြက္ စိတ္ပူေပးေနပုံ ရေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕ေသာ အပိုင္းမ်ားတြင္ ဘာေၾကာင့္ ထူးဆန္းေနသည္ဟု ခံစားေနရသနည္း.....

"မင္းကို ေခၚသြားေပးမယ္....." ဘိုဒီက ေနာက္ဆုံးတြင္ လက္ေလ်ာ့လိုက္ရ၏။ သူ႔ကို ေလွာင္ေျပာင္သည္ ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ ဝိုင္းၾကဥ္သည္ ျဖစ္ေစ သူ႔အတြက္ ကိစၥမရွိေခ်။ အနာဂတ္တြင္ စႏၵီက ပါတနာအသစ္ ရွိလာလၽွင္ပင္ လက္ခံနိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ထားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဤကိစၥျဖင့္ စႏၵီကို နီနာက  အနိုင္က်င့္မည့္ အခ်က္ကို သည္းမခံနိုင္ေခ်။

"တကယ္လား...." ဂူမန္မန္က သံသယျဖင့္ ဘိုဒီကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေလ၏။

"အင္း...." ဘိုဒီသည္ အေၾကာင္းရင္းကို မသိေသာ္ျငား ဂူမန္မန္ႏွင့္ စတင္ေတြ႕ဆုံၿပီးသည္မွ စ၍ သူက အျမဲတမ္း ရႈံးေနသည္ဟု ခံစားမိေလ၏။ နီနာက စႏၵီကို အနိုင္က်င့္ေသာအခါ နီနာ ပါတနာမ်ားႏွင့္ တိုက္ခိုက္ေလ့ရွိေသာ္ျငား သူတို႔က ခြန႔္တ္ထံတြင္ ျပန္၍ အရိုက္ႏွက္ခံရ၏။ သို႔ေသာ္ အနည္းဆုံးေတာ့ စႏၵီအတြက္ ျပန္တိုက္ခိုက္ခြင့္ ရွိေသး၏။ သို႔ေပမဲ့ ထိုဂူမန္မန္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံတိုင္း သူ႔မ ပါးစပ္ဖ်ားေလးျဖင့္ သူ႔အား မစြမ္းအာ ျဖစ္ေစနိုင္သည္။

စိတ္ ထိခိုက္ရ၏။ သူက စိတ္ထိခိုက္မႈကို ခံစားရေလသည္။

ဘိုဒီက ေသေသခ်ာခ်ာ‌ ေတြးလိုက္သည္။ မ်ိဳးႏြယ္စုကို ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ စႏၵီအား ဂူမန္မန္ႏွင့္ ေဝးေဝးေနရန္ ေတာင္းဆိုၾကည့္ရမည္။ မဟုတ္ပါက တစ္ရက္က် သူမသည္ ဂူမန္မန္ေၾကာင့္ လမ္းမွားေရာက္သြားေပလိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္ ထိုသည္က အနာဂတ္ ျဖစ္ေလ၏။ အခု အေရးႀကီးဆုံးကာ ဂူမန္မန္ကို အဝါေရာင္အႏွစ္ ရွာရန္ ေခၚသြားေပးဖို႔ ျဖစ္ၿပီး အဝါေရာင္စူးရွ ပိုးမွြားမ်ား သူမကို မသတ္မိေစရန္ ဂ႐ုစိုက္ေပးရဦးမည္။ အကယ္၍ ထိုသို႔ မလုပ္ပါက စႏၵီကို ျပန္လည္ရွင္းျပ၍ ရနိုင္မည္ မဟုတ္။

ထိုအရာကို ေတြးလိုက္ၿပီး ဘိုဒီက လည္ေခ်ာင္းကို ရွင္းကာ ေျပာလိုက္ေလသည္ "အဲကို ေခၚသြားေပးမယ္ ဒါေပမဲ့ ေဝးေဝးက ေအာ့ေလနဲ႔အတူတူ ေနခဲ့..... တခုခု ျဖစ္ရင္ ေအာ့ေလက မင္းကို ေခၚသြားေပးလိမ့္မယ္....."

ဂူမန္မန္က ေအာ့ေလကို ၾကည့္ၿပီး သားရဲကမၻာကို စတင္ ေရာက္ရွိလာစဥ္က အခ်ိန္မ်ားကို အမွတ္ရသြားေလ၏။ ထိုစဥ္က သူမသည္ တစ္ရက္က် ဝံပုေလြႏွင့္ ႏွင္းျဖဴေျမေခြးအေပၚ စီးဖူးလိမ့္မည္ဟု မည္သူကမ်ား ေတြးမိမည္နည္း..... မၾကာခင္ သူမသည္ ေၾကာင္ၿမီးတိုေပၚတြင္လဲ စီးေကာင္း စီးရလိမ့္မည္။

"အဲဆို အကုန္ ၿပီးသြားၿပီေနာ္....." ဂူမန္မန္က တြန႔္ဆုတ္ျခင္းမရွိ ေျဖလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဘိုဒီက သူ႔ေျပာသည့္အတိုင္း လိုက္လုပ္ပါ့မလားဟု သံသယ

ဝင္သြားေလသည္။

မၾကာခင္တြင္ ဘိုဒီ၏ အလိုလို သိစိတ္ကား မွန္ကန္ေနေၾကာင္း သိရေပလိမ့္မည္။

ေလးေယာက္သား ျမစ္အနီးသို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ဂူမန္မန္က ဘိုဒီကို ေဘးတြန္းလႊတ္ကာ ေရွ႕ကေန ေခါင္းတခါခါျဖင့္ ဦးေဆာင္သြားလိုက္ေလသည္။ သူမက ပ်ားအုံေအာက္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေမာ့ၾကည့္လိုက္၏။

ေကာင္းၿပီေလ.... မဆိုးပါဘူး.... တစ္ရာ ရာႏႈန္းျပည့္ သဘာဝပ်ားရည္ စစ္စစ္ပဲ......ပ်ားအိမ္က ႀကီးမားကာ အသားထူထူ ရွိေလ၏။

ပ်ားအုံတြင္ ေရႊေရာင္ပ်ားတခ်ိဳ႕ကို ျမင္ေတြ႕ေနရကာ လုပ္သားပ်ားမ်ားသည္ ဝင္ခ်ည္ ထြက္ခ်ည္ ျဖင့္ အလုပ္မ်ားေနၾကေလသည္။

"ဂူမန္မန္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ....." ဘိုဒီက အံ့ဩတႀကီး ထေအာ္လိုက္သည္။ အကယ္၍ လီရာႏွင့္ အဲလ္ဗစ္ ျဖစ္ေနလၽွင္ပင္ သူတို႔သည္ အဝါေရာင္စူးရွ ပိုးမႊားမ်ားအနား မတိုးဝံ့ၾကေခ်။ ထို ေျပာမရ ဆိုမရ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးသည္ ထိုသို႔ ေျပးထြက္သြားသည္လား....... ဤအရာကိ ျပႆနာကို မီးထြန္းရွာေနသည္ မဟုတ္ပါေလာ.....