အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

အခန်း (184) ( u & z )

အခန်း (၁၈၄) : ရှင် ဘယ်တော့မှသိမှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါ အကျင့်စာရိတ္တ ပျက်ပြားမှုဆိုတာကို။

ကော်လင်း ရှက်ရှက်နှင့် ခေါင်းခါကာ ပြောလိုက်သည် “ဒါက မင်းရိက္ခာလေ။ မင်းအတွက် ချန်ထားရမှာမလို့ ကိုယ် စားလို့မရဘူး။”

ဂူမန်မန် ပြုံးရင်း ပြောလိုက်သည် “ ရှင် ဘယ်လောက်စားနိုင်လဲ။ အဲ့တာတွေက ပေါင်၂၀၀တောင် ကျော်လောက်တယ်။ အကုန်စားနိုင်လို့လား။”

ကော်လင်းခေါင်းညိတ်ကာ ပြန်ပြောလိုက်သည် “သေချာတာပေါ့”

သေစမ်း......

ဂူမန်မန် ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်ကာ ပြောလိုက်သည် “ အဲ့ဒါဆိုလည်း ရှင်အကုန်စားလိုက်လေ။ မနက်ဖြန်မှ အသစ်ခူးဖို့ ကူညီပေးပေါ့။”

ကော်လင်း တွေးလိုက်ကာ မစားသေးပဲပြောလိုက်သည် “ အဲ့ဒါဆိုရင် အသစ်ခူးပြီးမှပဲ ဒီနေ့ခူးလာတာကို စားလိုက်တော့မယ်”

ဂူမန်မန်လည်း ထပ်ပြီး မတိုက်တွန်းတော့ပေ။

သားရဲကမ္ဘာတွင် သားရဲတွေရဲ့အပြုအမူအတွက် စည်းမျဉ်းများရှိသည်။ သူမသာ ကော်လင်းကို တွန်းအားပေးမည်ဆိုလျှင် ကော်လင်းက အာလူးတွေကို စားလိမ့်မည်။ ထိုအရာသည် သူ့မျိုးနွယ်စု အတွင်း အလှောင်ခံရစေလိမ့်မည်။ အဲ့တာက ရှေ့လျှောက် ပါတနာ ရှာလျှင်လည်း အခက်တွေ့စေလိမ့်မည်။

ဂူမန်မန် ပြောလိုက်သည် “ အကုန်လုံး ဒီနေ့အတွက် ပင်ပန်းသွားကြပြီနော်။ ရှင်တို့ ဘာမှ မစားရသေးဘူးမလား။ အခု အရမ်းနောက်ကျနေပြီဆိုတော့ အမဲလိုက်ဖို့ သားကောင်ရှိသေးရဲ့လား မသိဘူး….”

အဲလ်ဗစ် ဂူမန်မန့်ပုခုံးပေါ် လက်တင်လိုက်ပြီး နူးညံ့စွာပြုံးပြရင်း ပြောလိုက်သည် “ မင်းဘာစားချင်လဲ။ ကိုယ်ရှာပေးမယ်လေ။”

ဂူမန်မန် ခဏတာစဉ်းစားလိုက်ပြီး ငှက်ဉစားချင်ကြောင်းပြောလိုက်သည်။

ထိုအဖြေက အဲလ်ဗစ်နှင့် ကျန်တဲ့သူတွေကို ထိတ်လန့်သွားစေသည်။

အဲ့တာက….အရသာရှိလို့လား။

သို့သော် ဂူမန်မန့်စကားဖြစ်သည့်အတွက် သူ ဆန့်ကျင်စရာအကြောင်းမရှိပေ။ အဲလ်ဗစ်က သစ်ပင်တက်ရာ၌ ဘာရီတီနဲ့ အော့လေ လောက် မကျွမ်းတာကြောင့် သူတို့ကို ကူညီရန်ပြောထားသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်လည်း သားရဲအသွင်ပြောင်းရင်း ထွက်ခွာသွားကြသည်။