အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

chapter 121 (Z)

အခန္း (၁၂၁) : ဂူမန္မန္၏ မ်က္စိ အစာေကၽြးျခင္း အလွတရား

ဂူမန္မန္က ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ရယ္ေမာလိုက္ေတာ့သည္ "ရွင္ ဒီငါးကင္ကို စားၿပီးတာနဲ႔ ေျပာျပမယ္..."

သားရဲေလာကရွိ အမ်ိဳးသားမ်ားက အမ်ိဳးသမီးမ်ားကဲ့သို႔ ဖူးဖူးမႈတ္ျခင္း မခံရေပ။ သူတို႔သည္ ဝါးရခက္သည့္ အရိုးမ်ားကိုပင္ စားခဲ့ရသည္။ ထိုမၽွ ခါးသက္ေသာ အသားက ဘိုဒီအတြက္ ကိစၥအႀကီးႀကီး မဟုတ္ေပ။ ေနာင္တြင္  စႏၵီကို အရသာေကာင္းေကာင္း ေထာက္ပံ့ေပးနိုင္ရန္ ဘိုဒီက မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ မခတ္ဘဲ ငါးတစ္ေကာင္လုံးကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ကာ အႀကိမ္ေရ အနည္းငယ္ ဝါးစားၿပီး မ်ိဳခ်လိုက္ေတာ့သည္။  ထို႔ေနာက္တြင္ သူမ ေျပာမည့္ စကားတစ္လုံးကိုပင္ လြတ္သြားမည္ကို စိုးထိတ္ေနသည့္အလား သူက ဂူမန္မန္တြင္ ေတာက္ပေနသည့္ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။

ဂူမန္မန္က သူမငါးကင္ကို စႏၵီႏွင့္ ေဝမၽွစားလိုက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ငါးအစိမ္းကို ေကာက္ယူကာ ဘိုဒီကို ဗိုက္ခြဲခိုင္းလိုက္သည္။ သူမက အတြင္း အစိတ္ပိုင္းတစ္ခုကို ညႊန္ျပလိုက္ၿပီးေတာ့ "ေတြ႕လား.. အဲဒါကို သည္းေျခအိတ္လို႔ ေခၚတယ္ ငါးကို ခြဲရင္းနဲ႔ အဲဒါကို မေတာ္တဆ ခြဲမိသြားရင္ ေစာေစာက အရသာ အတိုင္း ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္... "

ဘိုဒီက မ်က္လုံးမ်ား ကပ္ပါသြားေတာ့မတတ္ ငါးဗိုက္ ကလီစာမ်ားကို ေသခ်ာၾကည့္ေနေလ၏။ ငါးညႇီနံ့က မည္မၽွပင္ ျပင္းေနေစကာမူ စႏၵီအတြက္ သူ သည္းခံနိင္သည္။

က်န္ေသာ အမ်ိဳးသားမ်ားက ငါးစားေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ေငးၾကည့္လိုက္ သူတို႔ ယူေဆာင္လာေသာ ဝံပုေလြ၊ က်ား၊ က်ားသစ္မ်ားကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနၾကသည္။

ခဏတာ ေတြေဝေနေသာ္လည္း အဲလ္ဗစ္၏ ဖိအားေၾကာင့္ ဂူမန္မန္ဆီသြားကာ ထိုအသားမ်ားကို မည္သို႔ စားရမည္နည္းဟုလဲ မေမးရဲၾကေခ်။ ဂူမန္မန္က အစားကို မျဖဴန္းတီးရန္ မွာထားသည့္အတြက္ အမ်ိဳးသားမ်ားက သူတို႔သားေကာင္မ်ားကို အေရခြံခြာၿပီး အရင္တုန္းက စားသကဲ့သို႔ အစိမ္းစားလိုက္ၾကေတာ့သည္။ စားေနရင္း ဂူမန္မန္ကို ၾကည့္လိုက္ၾကၿပီး အသားကို အစိမ္းလိုက္စားေနၾကေသာ္လည္း အရင္ကထက္ပင္ အရသာပိုရွိေနၾကေလ၏။