အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

chapter 119 (Z)

အခန္း (၁၁၉) :  အမ်ိဳးသား ပါတနာေတြကို ဒယ္ဒီလို႔ ေခၚတာလား

ဂူမန္မန္ စိတ္ထဲတြင္ ေႏြးေထြးသြားေလ၏။ သူမက ပါးစပ္ကို ဟကာ အဲလ္ဗစ္ ခြံ့ေကၽြးသ့ည့္ ငါးကို မ်ိဳခ်လိုက္ေတာ့သည္။

အပူခ်ိန္ကား အေနေတာ္ ျဖစ္ကာ ငါးအရိုးမ်ားလဲ ဖယ္ထုတ္ထား၏။

ေခါင္းေဆာင္က တကယ္ကို ဂ႐ုစိုက္တတ္တဲ့သူပဲ....

ဂူမန္မန္ ေက်ေက်နပ္နပ္ စားေနသည္ကို ၾကည့္ၿပီး အဲလ္ဗစ္ကလဲ စိတ္ထဲတြင္ ေႏြးေထြးသြား၏။ ကံေကာင္းလွစြာ  သူမက သူ႔ကို သူမကို ဂ႐ုစိုက္ခြင့္ ေပးဖို႔ရာ ဆႏၵရွိဆဲ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုစကား "ျပန္ေရာက္မွ ဆက္ေျပာၾကတာေပါ့" သည္ သူ႔ကို အေတြးမ်ားလြန္ေစ၏။

အဲလ္ဗစ္ ခြံ့ေကၽြးတာကို စားေနရင္း ဂူမန္မန္က ဒုတိယငါးကို ခပ္သြက္သြက္ ကိုင္တြယ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမ ငါးေၾကးခြ႕မ်ား ျခစ္၍ မၿပီးခင္ စႏၵီက ထပ္၍ မေစာင့္နိုင္ဟန္ျဖင့္ လက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက ဂူမန္မန္ ပခုံးဆီ ေရာက္လာကာ ေခါင္းေလး ထြက္ၿပီး ေမးလိုက္သည္ "မန္မန္ ... မန္မန္  ၿပီးၿပီလားဟင္  ငါ ထပ္စားခ်င္ေသးတယ္.... ဒီေရလြန္းပ်ံ...ေတြက အဲေလာက္ အရသာရွိမယ္မွန္း မသိခဲ့ဘူး...."

"မရေသးဘူး ခဏေလာက္ ေစာင့္ရဦးမွာ ဒါကိုင္ၿပီးသြားရင္ နင့္ကို အကုန္ေပးမယ္ေလ..." ဂူမန္မန္ စႏၵီကို ဆက္ဆံသည့္ ပုံစံကား မိဘက သားသမီးကို အလိုလိုက္သည့္ဟန္ ျဖစ္ေလသည္။

"ဘိုဒီကို သင္ေပးလို႔ ရမလား... သူ႔ကို သင္ေပးလိုက္ၿပီးေတာ့ သူကိုင္လိမ့္မယ္ေလ သူက ငါတို႔အတြက္ ကင္ေပးလိမ့္မယ္..." စႏၵီက တံေတြးတျမားျမား ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ဂူမန္မန္ လက္ေလး ေရထဲ အၾကာႀကီး စိမ္ထားရသည္ကို ျမင္၍ စိတ္မေကာင္းေပ။ ထိုအရာက အရမ္းကို ေအးေလာက္သည္။ ထို႔အျပင္ ေရလြန္းပ်ံသည္ ဂူမန္မန္ ကင္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ အရသာရွိေသာ္လည္း ကိုင္တြယ္စဥ္ အနံ့က ဆိုးလွသည္။

အျခားအမ်ိဳးသမီးမ်ား မိတ္လိုက္ခ်ိန္ ေရာက္ေသာအခါ သူတို႔ အေထာက္အပံ့မ်ားက ဘိုးေဘးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ေပးအပ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဂူမန္မန္က နဇိုင္းရယ္ မ်ိဳးႏြယ္စု၏ အလွပေဂေလး ျဖစ္ေနရက္ႏွင့္ သူမက စမ္းေခ်ာင္းနားတြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ ငါးကင္ေနရသည္.... ၿပီးေတာ့ သူမအတြက္ ျဖစ္ေနသည္။