အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

chapter 136 (Z)

အခန္း (၁၃၆) : ငါက မန္မန္ စကားတိုင္းကို နားေထာင္မယ္

လီရာက ဂူမန္မန္ လက္ထဲမွ ငါးအရိုးကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး  သူ႔လက္သည္းကို ထိန္းကာ ဂူမန္မန္ ျပသည့္ ေနရာအတိုင္း ဆန္ေစ့ေလာက္ အေပါက္ေသးေသးေလး ေဖာက္ေပးလိုက္သည္။ ဂူမန္မန္က ထပ္ကာ ထပ္ကာ ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္  ေက်ေက်နပ္နပ္ႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္ "အင္းအင္း... ဒီလိုေလး..."

ယခု သူမတြင္ အပ္ရွိေနေလၿပီ။ ဂူမန္မန္က ပတ္ဝန္းက်င္ကို လိုက္လံၾကည့္လိုက္သည္။ လီရာ အေပါက္ဝတြင္ ခ်ထားေသာ ေက်ာက္အိုးကို ျမင္ၿပီး သူမက စႏၵီကို ေျပာလိုက္သည္ "စႏၵီ နင့္ပါတနာေတြကို မီးေမႊးဖို႔ ေျပာထားေပး ... ၿပီးရင္ ဒီေလာက္တုတ္တဲ့ သစ္ကိုင္း သုံးကိုင္းနဲ႔ ႏြယ္မ်ားမ်ား ယူခဲ့... ဒါနဲ႔ ဟုတ္သား အဲလ္ဗစ္ အကူအညီလည္း လိုေသးတယ္ သူ႔ကို ေခၚလိုက္လို႔ ရမလား..."

စႏၵီက သေဘာတူလိုက္သည္ "ရတာေပါ့..."

စႏၵီ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရၿပီးသည္ႏွင့္ သူမက အဲလ္ဗစ္ဘက္ လွည့္ကာ ေအာ္ေခၚလိုက္သည္ "ေခါင္းေဆာင္ ဒီကို လာလို႔ရၿပီ .... စႏၵီက ဝင္ဖို႔ သေဘာတူတယ္တဲ့..."

တကယ္ဆိုလၽွင္ အဲလ္ဗစ္၏ အၾကားစြမ္းရည္ျဖင့္ ဂူမန္မန္သည္ ထိုမၽွ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ရန္ မလိုေပ။ အေၾကာင္းမွာ အဲလ္ဗစ္က သူတို႔ ေျပာေနသည့္ စကားမ်ား အားလုံးကို ၾကားေန၍ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း ဂူမန္မန္ဆီမွ ထိုသို႔ အေခၚခံလိုက္ရျခင္းသည္  ခံစားခ်က္ကား လုံးဝကြဲျပားသြား၏။

အဲလ္ဗစ္က ေျခေထာက္ေအာက္တြင္ ေလေပြ ျဖစ္ေပၚလာသည့္အလား ဂူမန္မန္ဆီ ေရာက္လာၿပီး ေမးလိုက္သည္ "ကိုယ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ..."

ဂူမန္မန္က ေျပာလိုက္သည္ "မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ စမ္းေခ်ာင္းေဘးမွာ ပစ္ထားတဲ့ ကလီစာေတြ ရွိတယ္ ... ေခါင္းေဆာင္ အဲဒါေတြကို လိုတဲ့သူ ဘယ္သူရွိလဲ ေမးေပးပါ့မလား မရွိဘူးဆိုရင္ အူတစ္ေခြေလာက္ ယူခဲ့ေပး ... တကယ္လို႔ သူတို႔ လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္...."

"သြားယူလိုက္မယ္..." အဲလ္ဗစ္က ဂူမန္မန္ စကားမ်ားကိုျဖတ္ေျပာလိုက္သည္။ သူ႔ေရွာင္မန္ေလး လိုခ်င္တာ သူ႔ကို  မည္သူက မေပးရဲဘဲ ေနမွာလဲ....