အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

အခန်း (159) ( U & Z )

အခန္း (၁၅၉) : မင္းသြားဖို႔ မလိုပါဘူး

အဲလ္ဗစ္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး  ျဖစ္သြားသည္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ ထိုအခ်ိန္ ခဏေလးတြင္ပင္ သူ႔ေသြးမ်ား ေအးခဲသြားသကဲ့သို႔ ခံစားလိုက္ရသည္။ အေတာ္ၾကာထိ သူအသက္ရႉ ရပ္တန႔္သြားသကဲ့သို႔ ခံစားလိုက္ရၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခိုင္မာေၾကာင္း မ်က္ဝန္း၌ ထင္ဟပ္ေနေသာ ဂူမန္မန္ကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ထိုမ်က္လုံးမ်ားသည္ သက္သက္ ေခါင္းမာေနျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း အဲလ္ဗစ္ သိသည္။

သူမက  သူ႔ဘဝထဲမွ တကယ္ ထြက္သြားေတာ့မည္ ....

သူ၏ ဘယ္ဖက္ရင္အုံမွ ႏွလုံးခုန္သံ ခဏတာ ရပ္သြားၿပီး မၾကာမီ နားမ်ားပင္ ကန္းေစေလာက္သည့္ အသံ ထြက္ေပၚလာသည့္အတြက္ အဲလ္ဗစ္၏ နားစည္မ်ားပင္ အဆက္မျပတ္ တုန္ခါသြားေတာ့သည္။ ေသြးေတြက သူ႔မ်က္လုံးထဲမွ ထြက္လာၿပီး သူ၏အျမင္ကို ေဝဝါးေအာင္ျပဳလုပ္လိုက္သည္။

အဲလ္ဗစ္က ေနာက္ကိုလွည့္လိုက္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ခ်ကာ ေျပာလိုက္သည္။ “မင္း သြားစရာ မလိုပါဘူး”

သူ ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲျဖင့္ ထြက္ခြာသြားသည္။

ဂူမန္မန္သည္ အဲလ္ဗစ္၏ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ရင္းပင္ အျပစ္ရွိစိတ္ကိုခံစားလာရသည္။

တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ျငင္းရတာ တကယ္ကို႔ စိတ္ဖိစီးလိုက္တာ ဒါမ်ိဳးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ မလုပ္မိဖို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲ။

သူမက ေခါင္းငုံ႔ထားၿပီး သူမက တစ္ရက္အတြင္း ဝန္ခံမႈမ်ားစြာ လက္ခံၿပီး လူအမ်ားကို အာလူးေၾကာ္ စားသည့္အလား အလြယ္တကူ ျငင္းပယ္တတ္သည့္ ေက်ာင္းမွ ကြင္းမ်ားကို အားမက်ေတာ့ေပ။

အဲလ္ဗစ္က သူမ သြားဖို႔မလိုဘူးဆိုတာ ဘာကိုမ်ားဆိုလိုခ်င္တာပါလိမ့္။ သူက သူမကို ဂူထဲမွာ ေနခိုင္းမလို႔မ်ားလား။

မဟုတ္ေလာက္ဘူး မဟုတ္ေလာက္ဘူး သူမက သူ႔ကိုျငင္းလိုက္တာေၾကာင့္ အခုဆိုရင္ သူ႔မွာ ရွိတာအကုန္ ဆုံးရႈံးေအာင္လုပ္လိုက္ ၿပီေလ။ ဒါက အရွက္မရွိတာ မဟုတ္လား။

ဂူမန္မန္က သိရက္ႏွင့္ဒါမ်ိဳး မလုပ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမသည္ လီရာ ျပန္အလာကို ေစာင့္ရင္းပင္ အထုတ္အပိုးသိမ္းဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။