အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

အခန်း (234)

အခန်း (၂၃၄) : ကျေးဇူးတင်စွာ

“ရှောင်မန်” အဲလ်ဗစ်က အိပ်ရာပေါ်လှဲကာ ဂူမန်မန့်ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားရင်း သူမ ပါးလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ သူ တွေဝေသွားသော်လည်း ပြောလိုက်သည်

“ မင်း ကိုယ့်အတွက်ရော သီချင်းဆိုပေးလို့ရလား”

ဂူမန်မန် ပြုံးကာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး ထထိုင်လိုက်သည်။ သူမ အဲလ်ဗစ်ကို ကြည့်လိုက်ရင်း လည်ချောင်းရှင်းကာ ဆိုလိုက်သည် “ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်လိုက်ပြီး ရှင့် ရင်ခုန်သံတွေကို နားဆင်လိုက်တဲ့အခါ ဒီကမ္ဘာမှာ တို့နှစ်ယောက်သာ ရှိတော့သလိုပဲ….”

အသံက အရမ်းကို ချိုသာလှပေသည်။ သူမလက်တွေက အဲလ်ဗစ်ရဲ့ မင်ရောင်ကဲ့သို့ နက်မှောင်သော သားမွေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ထို့နောက် ဆက်ဆိုလိုက်သည် “ ချစ်တယ် ချစ်တယ် ချစ်တယ် တို့သက်ဆုံးတိုင် အတူတူနေသွားကြမယ်….” သူမ ရပ်လိုက်ကာ အဲလ်ဗစ် နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။

သူမ သီချင်းဆိုတာကို ဘာကြောင့် ရုတ်တရက် ကြားချင်လဲဆိုတာ အဲလ်ဗစ် ကို မမေးတော့ပေ။ သူ့စကားထဲတွင် “ကိုယ့်ကိုရော” ဆိုသော စကားပါဝင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

သားရဲကမ္ဘာကို ရောက်လာပြီးနောက် သူမ သီချင်းဆိုအောင် လုပ်နိုင်တာ အဲလ်ဗစ်က တတိယမြောက်လူဖြစ်သည်။

ပထမဆုံးတစ်ယောက်ကတော့ စန္ဒီဖြစ်သည်။

ဒုတိယက….လီရာ။

“ ပျော်ရွှင်မှုလေး” ဆိုတာကို သူမ ပြန်ဆိုတော့ မမျှော်လင့်ပဲ ထူးခြားလှသည်။

ပုံမှန်ဆိုလျှင် အဲလ်ဗစ် ပြောသော “ကိုယ့်ကိုရော” ဆိုသော စကားသည် စန္ဒီကို ရည်ညွှန်းခြင်းမဟုတ်ပဲ လီရာ့ကို ရည်ညွှန်းခြင်းဖြစ်သည်။

ဂူမန်မန် ထိုသီချင်းကို ဆိုပြီးသောအခါ အဲလ်ဗစ် စိတ်သက်သာရာရသွားရသည်။

ဂူမန်မန် သူ့အတွက် သီချင်းဆိုပေးရမှာကို ငြင်းလိုက်မှာ ကြောက်မိသလို ဝမ်းနည်းစရာကောင်းသော သီချင်းမျိုး ဖြစ်နေမှာလည်းကြောက်နေမိသည်။