အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

အခန်း (176) ( u & z )

ကဆုန်လပြည့်နေ့  အပိုလေး တင်ပေးလိုက်တယ်နော် 🥳🥳

အခန်း (၁၇၆) : မတွေ့ရတာကြာပြီနော် ဂူမန်မန်

“ဒါတွေကို ဘယ်လောက်ကြာကြာ ချိတ်ဆွဲထားမှာလဲ” စန္ဒီက မေးလိုက်သည်။

ဂူမန်မန် နှုတ်ခမ်းမှ အသံထွက်ကာ  ပြောလိုက်သည် “ငါမသိဘူး။ အဲ့ဒါက လေထု ခြောက်သွေ့မှုပေါ်မှာပဲ မူတည်တယ်”

စန္ဒီက လေထုခြောက်သွေ့မှုဆိုတာ ဘာမှန်းမသိသော်လည်း တော်တော်ကြာအောင် ချိတ်ဆွဲထားဖို့ လိုသည်ဟု ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။ သူမ ထပ်စောင့်နေဖို့ကို လက်လျှော့လိုက်ပြီး ဂူမန်မန့်ကို မေးလိုက်သည်

“ငါတို့ ရေလွန်းပျံတွေကို နွယ်နဲ့ တွဲပြီးပြီလေ။ ငါတို့ ထပ်လုပ်ဖို့ ဘိုဒီကို နောက်ထပ် ငါးတွေ ယူခိုင်းလိုက်ရင် ဘယ်လိုလဲ”

ဂူမန်မန် ခေါင်းခါလိုက်ပြီး စန္ဒီ၏ အကြံပြုချက်ကို ငြင်းလိုက်သည်။ သူမ သစ်ပင်ပေါ် ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ ငါးအကောင် ၃၀ကို လက်ညှိုးထိုးကာ ပြောလိုက်သည “သူတို့သာ အရသာကောင်းတယ်ဆိုရင် ဆောင်းတွင်းတစ်တွင်းလုံး စားမကုန်ပါဘူး”

စန္ဒီ ရှော့ရသွားပြီး တံတွေးကိုမျိုချလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ ဂူမန်မန် လက်မောင်းကို ဆွဲကာ ငါးတွေကို ညွှန်ပြရင်း ပြောလိုက်သည်

“အဲ့ဒါတွေက စားဖို့ဟုတ်လား။ စားဖို့လား ... အဟီးဟီး ”

ဂူမန်မန် ပြုံးကာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည် “ ဟုတ်တယ်။ သူတို့ ခြောက်သွားရင် လွယ်လွယ်နဲ့ မပုတ်နိုင်တော့ဘူးလေ။ ဆောင်းမရောက်ခင် အကောင်နှစ်ဆယ် ဘိုဒီကို ယူသွားခိုင်းလိုက်၊  ငါ့အတွက် ဆယ်ကောင်ပဲချန်ခဲ့။ ဆောင်းတွင်းမှာ ငါးဟင်းစားရတာ တစ်ခါတလေတော့ ပျော်စရာကောင်းတယ်”

အဲလ်ဗစ် ရှေ့အနည်းငယ်တိုးပြီး ဂူမန်မန့် ပုခုံးကိုကိုင်ကာ သူမ မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည် “အစားအစာတွေကို အဲ့လိုချိတ်ဆွဲထားရုံနဲ့ မပုတ်တော့ဘူး ဟုတ်လား”

ဂူမန်မန် ဖြည်းညင်းစွာ ရယ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည် “မဟုတ်ပါဘူး။ သူတို့ကို အခြောက်မခံခင် ဆားနဲ့ အရင်နယ်ရတယ်။ ကြာရှည်ခံ အစားအစာတွေနဲ့တော့ ယှဉ်လို့မရဘူးပေါ့။ ဆောင်းတွင်းရောက်ရင် ဂူထဲကတောင် ထွက်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ အဲ့ဒါကြောင့် သူတို့ကိုသာ သေချာလုပ်ထားရင် ဆောင်းတွင်းတစ်ခုလုံး စားလို့ရတယ်လေ။”