အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

chapter 117 (Z)

အခန္း (၁၁၇) : ဂူမန္မန္၏ ငါးကင္

ဂူမန္မန္ ေျပာသည့္အတိုင္း ဘိုဒီက စႏၵီကို ေပြ႕ခ်ီကာ အဲလ္ဗစ္ေနာက္တြင္ ရပ္ေနလိုက္ရေတာ့သည္။

ထိုအရာကို ျမင္မွ ဂူမန္မန္က ေက်နပ္စြာျဖင့္ ေခါင္းကို ညိတ္ကာ စမ္းေခ်ာင္းအနားက ေျမသန႔္ေနရာေလးကို လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္ၿပီး "ေခါင္းေဆာင္ အဲဒီကို သြားၾကစို႔..."

"အင္း..." ဂူမန္မန္တြင္ ေနရာ ရွိသေရြ႕ ထိုေနရာကား ေကာင္းေသာ ေနရာပင္ ျဖစ္ရမည္။

အဲလ္ဗစ္က ဂူမန္မန္ကို စမ္းေခ်ာင္းဆီ ေခၚသြားလိုက္ၿပီး ေနာက္မွ ဘိုဒီႏွင့္ စႏၵီလဲ လိုက္ပါလာေလ၏။ အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ေယာက္လုံး ေျမျပင္ေပၚ ခ်ၿပီးေသာအခါ သူတို႔က လက္ကိုင္ထားၿပီး သူငယ္ခ်င္းေကာင္းကဲ့သို႔ စတင္ ျပဳမူေတာ့သည္။ အဲလ္ဗစ္ႏွင့္ ဘိုဒီတို႔က စကားတစ္ခြန္းမွပင္ ေျပာမဝင္ေပ။ ေဘးနားကေန သက္ျပင္းခ်ရင္းႏွင့္ သူတို႔ကို ျပန္အမွတ္ရမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမၽွာ္ေနရွာသည္။

ဂြီဂြီ....

စႏၵီ ဗိုက္ထဲမွ တဂြီဂြီ ျမည္လာကာ ထိုအခိုက္အတန႔္တြင္ ဂူမန္မန္က သူတို႔အစာ မစားရေသးေၾကာင္း အမွတ္ရလိုက္ကာ ျပဳံး၍ ေျပာလိုက္သည္ "ေခါင္းေဆာင္ ကၽြန္မကို မီးကူေမြးေပးပါ့လား ဘိုဒီ အဲလ္ဗစ္နဲ႔ လီရာဖမ္းထားတဲ့ အထဲက ငါးႏွစ္ေကာင္ကို ယူခဲ့ေပး..."

ဘိုဒီက အံ့ကို ႀကိတ္လိုက္ေသာ္လည္း သူမထံ ဘာမွ ျပန္၍ မေျပာရဲေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ ေျပာသည့္အတိုင္း မလုပ္ခ်င္ဘဲ လိုက္၍ လုပ္ရေတာ့သည္။

အရင္က မီးေမြးဖူးသည့္ အေတြ႕အၾကဳံေၾကာင့္ အဲလ္ဗစ္က ယခုအခါ အခ်ိန္တိုအတြင္း လုပ္ေဆာင္နိုင္ေလၿပီ။ မီးအေသးေလး စတင္ ေလာင္ကၽြမ္းလာေလ၏။ ဂူမန္မန္က ဘိုဒီ ယူလာေသာ ငါးႏွစ္ေကာင္ကို ယူလိုက္ၿပီး  စမ္းေခ်ာင္းမွ ေကာက္လာေသာ ေက်ာက္တုံးျဖင့္ ေၾကးခြံ့မ်ားကို ခြာခ်လိုက္သည္။ သူမက အဲလ္ဗစ္၏ လက္သည္းခၽြန္ကို အသုံးျပဳကာ ငါးဗိုက္ကို ခြဲလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ အဲလ္ဗစ္ ျပင္ဆင္ေပးထားေသာ သစ္ကိုင္းတြင္ ငါးကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။