အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

အခန်း (165) ( U & Z )

အခန်း(၁၆၅) : အဲ့နေရာမှာ ကိုယ် မဖြစ်နိုင်ဘူးလား

ဂူမန်မန် ရေထဲခုန်ချချိန် အဲလ်ဗစ်တားဖို့ လုပ်ပေမဲ့ အလျင်မမှီခဲ့ပေ။ သူလည်း အသက်အောင့်ထားရင်း ရေအောက်ကို နစ်သထက်နစ်သွားနေသည့် ဂူမန်မန်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားရင်း ရေထဲက ထွက်လာခဲ့တယ်။

ကန်ရေတွေက အရမ်းအေးနေတာက အမျိုးသားတွေအတွက် ဘာမှသိပ်မဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ အမျိုးသမီးများအတွက်တော့ အသက်အန္တရာယ်ပင် စိုးရိမ်ရသည်။

အဲလ်ဗစ် သူမကို အပြစ်တင်ဖို့ အချိန်ပင်မရှိပေ။ သူက မေ့မြောနေသော  ဂူမန်မန်ကို သယ်ပြီး ဂူဆီ အရူးတစ်ယောက်လို ပြေးသွားလေသည်။

အဲလ်ဗစ်က သူမကို အသက်ကယ်လိုက်တော့ ရေများ ပါးစပ်နှင့် နှာခေါင်းမှထွက်လာပြီး သတိရလာသော်လည်း သူမ စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုအပြည့်ပင် ဖြစ်သည်။

အဲလ်ဗစ်က ဂူမန်မန်ကို ဂူဆီပြန်ခေါ်သွားပြီးနောက် သားရေအထူကို ယူပြီးဝတ်မပေးခင် သူမကိုရေစင်အောင်သုတ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမီးမွှေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သားရဲအသွင်ပြောင်း၍ ဂူမန်မန်ကို အနွေးဓာတ်ပေးလေသည်။

ဂူမန်မန်သည် ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း အတော်စိတ်ဆင်းရဲနေရသည်။

သူမက ဓမ္မတာလာသည့်ကာလဖြစ်၍ အားနည်းနေသည်ကို သူမကိုယ် သူမရေအေးထဲနစ်မြုပ်လိုက်ခြင်းက ပိုပြီးဆိုးရွားအောင်လုပ်နေသည်။ သူမ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကျုံ့လိုက်ပြီးနောက် မျက်လုံးမှိတ်ကာ စွန့်ပစ်ခံထားရသော ကလေးလေးလိုသာ နေနေသည်။

ခဏအကြာတွင် အဲလ်ဗစ်သည် ဂူအပြင်ဖက်မှ အသံတစ်ခုကြားလိုက်ရသည်။ သူ လူပုံပြန်ပြောင်းကာ ဂူမန်မန်ကို မီးပုံးလေးဘေးမှာ ညင်သာစွာချထားသည်။ ထို့နောက် သူမရဲ့ဆံပင်တွေကို သပ်တင်ပေးရင်း ခါးသီးစွာရေရွတ်လိုက်သည် “အဲ့နေရာမှာ ကိုယ် မဖြစ်နိုင်ဘူးလားကွာ”

ဂူမန်မန်က သူ့ကို ဘာမှပြန်မပြောပဲ လက်မောင်းကိုသာ တင်းတင်းဆုပ်ရင်း ကွေးကွေးလေးနေနေသည်။ သူမ ပင်ပန်းပြီး အရမ်းလည်းခံစားနေရသည်။