အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

chapter 144 (Z)

အခန္း (၁၄၄) : ငါ ဒီမွာ အျမဲ ရွိေနတယ္

လီရာက ေျပာလိုက္သည့္အခါ အဲလ္ဗစ္က သစ္ပင္ေတြၾကားမွ ထြက္လာေလ၏။

ဂူမန္မန္က  တစ္ခုခု အမွားလုပ္ထားသည့္ ကေလးသဖြယ္ ေခါင္းကို ငုံ႔ထားၿပီး အဲလ္ဗစ္ မ်က္လုံးကို မၾကည့္ရဲေပ။

သူမက အဲလ္ဗစ္ကို ေမြးစားအေမေတာ္ထားသည့္ ကိစၥႏွင့္ပတ္သတ္၍ အျမင္မွားေနေၾကာင္း သိသသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ သူ႔ကို ရင္ဆိုင္ရန္ ေၾကာက္ရြံေနသနည္း။

ဂူမန္မန္က ထပ္၍ မေတြးခ်င္ေပ။ ေတြးလည္း မေတြးရဲေပ။ သူမလက္ေခ်ာင္းမ်ားကိုသာ လိမ္ၿပီး ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္ေနေလ၏။

"မင္း အဝတ္ေတြလဲေလ... အစိုေတြ ဝတ္ထားရင္ ေနမေကာင္း ျဖစ္လိမ့္မယ္...." အဲလ္ဗစ္က လက္ကို ဆန႔္ထုတ္ၿပီး လီရာရင္ခြင္ထဲမွ ဂူမန္မန္ကို လွမ္းေခၚလိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔ကို ေျပာလိုက္သည္ "မင္းရဲ့ မူလပုံကို ျပန္ေျပာင္းၿပီးမွ ထြက္ခဲ့ ... သူမက မင္းကို တျခားလူေတြ ဒီလို ျမင္ေစခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး...."

လီရာက ေမးခြန္းမထုတ္ဘဲ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ကာ ေျမေခြးပုံ ေျပာင္းလိုက္ၿပီး ခႏၶာေပၚမွ ေရေတြ ခါခ်လိုက္သည္။ သူ႔အေမြးမၽွင္မ်ားက ေရနစ္ထားသည့္ ႂကြက္စုတ္ကဲ့သို႔ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ  ခ်က္ခ်င္းပင္ အေမြးပြပြေလး ျဖစ္လာေလ၏။ သူ႔အတြက္ ေရမ်ားအားလုံး ခါခ်ရန္ တစ္မိနစ္ေလာက္သာ အခ်ိန္ယူေလ၏။

ေသခ်ာသြားေလၿပီ.... ဘုရားသခင္က လူေတြကို ခြဲျခားဆက္ဆံတတ္သည္.....

ဂူမန္မန္က သူမဆံပင္ရွည္ကို မည္မၽွၾကာေအာင္ အေျခာက္ခံရသည္ကို ေတြးမိၿပီး ဘုရားသခင္၏ ဘက္လိုက္မႈကို ပို၍ ခံစားေနမိသည္။

သို႔ေသာ္ သူမခ်စ္သူေကာင္ေလးကေတာ့ အမွန္ပင္ ၾကည့္ေကာင္းလွသည္။ လူသား သို႔မဟုတ္ သားရဲ အေနႏွင့္ သူဆီမွ မ်က္လုံးလြဲဖို႔ရာ အမွန္ပင္ ခက္လွသည္။

အဲလ္ဗစ္က ဂူမန္မန္ကို ေလကြယ္ရာ ေနရာ တစ္ခု ရွာေပးၿပီး စတင္၍ အကၤ်ီမ်ားကို လဲလွယ္ေပးရန္ ဖယ္ရွားလိုက္သည္။

ဂူမန္မန္က ရင္ဘတ္ကို ကာထားလိုက္ၿပီး "ရတယ္ ကၽြန္မဘာသာ လုပ္လိုက္မယ္..."