အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

chapter 138 (Z)

အခန္း (၁၃၈) : ဘာလို႔ ငါပဲ ျဖစ္ေနတာလဲ

အဲလ္ဗစ္က အူႏွစ္ေခြႏွင့္ ျပန္ေရာက္လာသည့္ခါ စႏၵီက ဘိုဒီႏွင့္အျခားလူမ်ားကို မီးဖိုေဆာက္ၿပီး ေရေႏြးအိုး တည္ခိုင္းထားၿပီးေလၿပီ။

အဲလ္ဗစ္က ပြက္ပြက္ဆူေနသည့္ ေရေႏြးကို ၾကည့္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ အံ့အားသင့္မိသြားသည္။ သူ႔လက္ထဲက အူအနံ့မ်ားက ျပင္းလွသည့္အတြက္ ဂူမန္မန္နား မကပ္ရဲေခ်။ သူက ေဝးေဝးမွာ ရပ္ေနၿပီး ေျပာလိုက္သည္ "ေရွာင္မန္... ဒီဟာေတြ လိုေသးလား...."

ဂူမန္မန္က လွည့္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ အဲလ္ဗစ္က သူမ လက္ေမာင္း‌ေလာက္ တုတ္သည့္ အူေတြ သယ္လာတာကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ေသြးသံရဲရဲ အူမ်ားက အဝါေရာင္အရည္ေတြ တစက္စက္ က်ေနၿပီး ဆိုးရြားလွသည့္ အနံ့က ဂူမန္မန္ကို  အန္ထြက္လုမတတ္ ျဖစ္ေစသည္။ သို႔ေသာ္ ဒဏ္ရာရေနေသာ အာဒီလီအတြက္ သူမက အံ့ကိုႀကိတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္ "အင္း အဲဒါေတြက အရမ္းအေရးႀကီးတယ္..."

အဲလ္ဗစ္ အနံ့အာ႐ုံက ဂူမန္မန္ထက္ ပို၍ အာ႐ုံေကာင္းသည္။ ကလီစာမ်ား၏ အနံ့ဆိုးဆိုးက သူ႔အား အသက္ရႈမတတ္ ျဖစ္ေစေသာ္လည္း ထိုအရာမ်ားက ဂူမန္မန္ လိုခ်င္ေသာ အရာ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ လြင့္ပစ္ခ်င္သည့္စိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ၿပီး တစ္လမ္းလုံး သယ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူက ထိုအနံ့ဆိုးဆိုးမ်ားကို ဂူမန္မန္ဆီ လွမ္းမေပးခ်င္ေပ။

ဂူမန္မန္က သူမကိုယ္တိုင္ ေဆးေၾကာရန္ ဆႏၵမရွိေပ။ သူမက ၾကင္နာေသာ္လည္း မယ္ေတာ္ မယ္ရီေလာက္အထိေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမက ျပန္လွည့္လိုက္ၿပီး ဘိုဒီကို ေစခိုင္းလိုက္သည္ "ဘိုဒီ ဒီဝက္ဝံအူေတြကို ေဆးလိုက္ ... အတြင္းေရာ အျပင္ေရာ အၾကမ္းဖ်င္း သန႔္ရွင္းလိုက္..."

ဘိုဒီက စားပြဲကို ထုကာ "ဘာလို႔ ငါပဲ ျဖစ္ေနတာလဲ...."

ဂူမန္မန္က သူမလက္ကို ျဖန႔္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္ "ရွင့္နာမည္ တစ္ခုပဲ မွတ္မိတာကိုးလို႔...."

ဘိုဒီက သူ႔ဘာသာ ေတြးလိုက္ေတာ့သည္ "ေသစမ္း ေသစမ္း..."

သို႔ေသာ္လည္း သူက ကူကယ္ရာမဲ့ ျဖစ္ေနေလသည္။ ဂူမန္မန္တြင္ အားေကာင္းေသာ ေနာက္ခံရွိသည့္အတြက္ သူမကို ျပန္မေျပာရဲေခ်။ အားေကာင္းလွေသာ အေငြ႕အသက္မ်ားကို လြင့္ထုတ္ေနသည့္ အဲလ္ဗစ္ႏွင့္ လီရာကို အသာထား စိတ္မေပ်ာ္မရႊင္ ျဖစ္ေနသည့္ စႏၵီပုံေလးကပင္ ဘိုဒီေက်ာရိုးတစ္ေလ်ာက္ ၾကက္သီးမ်ား ထမိသြားသည္။