အလှလေး ရှောင်မန် (Myanmar translation) Book 2

အခန်း (၁၁၉)

အခန်း (၁၁၉) : အမျိုးသား ပါတနာတွေကို ဒယ်ဒီလို့ ခေါ်တာလား

ဂူမန်မန် စိတ်ထဲတွင် နွေးထွေးသွားလေ၏။ သူမက ပါးစပ်ကို ဟကာ အဲလ်ဗစ် ခွံ့ကျွေးသ့ည့် ငါးကို မျိုချလိုက်တော့သည်။

အပူချိန်ကား အနေတော် ဖြစ်ကာ ငါးအရိုးများလဲ ဖယ်ထုတ်ထား၏။

ခေါင်းဆောင်က တကယ်ကို ဂရုစိုက်တတ်တဲ့သူပဲ....

ဂူမန်မန် ကျေကျေနပ်နပ် စားနေသည်ကို ကြည့်ပြီး အဲလ်ဗစ်ကလဲ စိတ်ထဲတွင် နွေးထွေးသွား၏။ ကံကောင်းလှစွာ သူမက သူ့ကို သူမကို ဂရုစိုက်ခွင့် ပေးဖို့ရာ ဆန္ဒရှိဆဲ ဖြစ်နေသည်။ ထိုစကား "ပြန်ရောက်မှ ဆက်ပြောကြတာပေါ့" သည် သူ့ကို အတွေးများလွန်စေ၏။

အဲလ်ဗစ် ခွံ့ကျွေးတာကို စားနေရင်း ဂူမန်မန်က ဒုတိယငါးကို ခပ်သွက်သွက် ကိုင်တွယ်လိုက်သည်။ သို့သော် သူမ ငါးကြေးခွ့များ ခြစ်၍ မပြီးခင် စန္ဒီက ထပ်၍ မစောင့်နိုင်ဟန်ဖြင့် လက်ဖောင်းဖောင်းလေးက ဂူမန်မန် ပခုံးဆီ ရောက်လာကာ ခေါင်းလေး ထွက်ပြီး မေးလိုက်သည် "မန်မန် ... မန်မန် ပြီးပြီလားဟင် ငါ ထပ်စားချင်သေးတယ်.... ဒီရေလွန်းပျံ...တွေက အဲလောက် အရသာရှိမယ်မှန်း မသိခဲ့ဘူး...."

"မရသေးဘူး ခဏလောက် စောင့်ရဦးမှာ ဒါကိုင်ပြီးသွားရင် နင့်ကို အကုန်ပေးမယ်လေ..." ဂူမန်မန် စန္ဒီကို ဆက်ဆံသည့် ပုံစံကား မိဘက သားသမီးကို အလိုလိုက်သည့်ဟန် ဖြစ်လေသည်။

"ဘိုဒီကို သင်ပေးလို့ ရမလား... သူ့ကို သင်ပေးလိုက်ပြီးတော့ သူကိုင်လိမ့်မယ်လေ သူက ငါတို့အတွက် ကင်ပေးလိမ့်မယ်..." စန္ဒီက တံတွေးတမြားမြား ဖြစ်နေသော်လည်း ဂူမန်မန် လက်လေး ရေထဲ အကြာကြီး စိမ်ထားရသည်ကို မြင်၍ စိတ်မကောင်းပေ။ ထိုအရာက အရမ်းကို အေးလောက်သည်။ ထို့အပြင် ရေလွန်းပျံသည် ဂူမန်မန် ကင်ပြီးသည့်နောက်တွင် အရသာရှိသော်လည်း ကိုင်တွယ်စဉ် အနံ့က ဆိုးလှသည်။

အခြားအမျိုးသမီးများ မိတ်လိုက်ချိန် ရောက်သောအခါ သူတို့ အထောက်အပံ့များက ဘိုးဘေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ပေးအပ်ကြသည်။ သို့သော် ဂူမန်မန်က နဇိုင်းရယ် မျိုးနွယ်စု၏ အလှပဂေလေး ဖြစ်နေရက်နှင့် သူမက စမ်းချောင်းနားတွင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ ငါးကင်နေရသည်.... ပြီးတော့ သူမအတွက် ဖြစ်နေသည်။